“Παράπλευρες” αλλά πολύ ουσιαστικές και επικίνδυνες “απώλειες” γα την ασφάλεια και την σταθερότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση κομίζει η οικονομική κρίση, δικαιώνοντας όπως φαίνεται τα αγγλοσαξονικά think tanks τα οποία προβλέπουν μείζονες κοινωνικές-εθνοτικές αναταραχές με άμεσο αντίκτυπο στο τομέα της ασφάλειας ως απόρροια της οικονομικής κρίσης.
Η χθεσινή διαδήλωση 1,5 εκατ. Καταλανών που ζητούσν την απόσχισή τους από την Ισπανία είναι μόνο το πρελούδιο αυτού που θα ακολουθήσει σε όλη την Ευρώπη, είτε υπό την μορφή αιτημάτων απόσχισης είτε με την μορφή μειονοτικών ταραχών.
Σύμφωνα με την Αστυνομία της Βαρκελώνης 1,5 εκατ. διαδηλωτές πραγματοποίησαν πορεία σήμερα στη Βαρκελώνη για να απαιτήσουν την ανεξαρτησία της Καταλονίας. Οι διαδηλωτές με συνθήμαστα όπως FREE KATALONIA κατηγορούσαν την κεντρική κυβέρνηση στην Μαδρίτη ότι έχει οδηγήσει Καταλονία στο φαύλο κύκλο της κρίσης.
Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της Καταλονίας είναι 7,5 εκατ. κάτοικοι οπότε μία διαδήλωση 1,5 εκατ. ατόμων αναπόφευκτα θα έπρεπε να προβληματίσει όχι μόνο της Μαδρίτη αλλά και τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο. Σημειώνεται ότιο αντίστοιχη διαδήλωση με το ίδιο αίτημα είχε πραγματοποιηθεί πριν από δύο χρόνια το καλοκαίρι του 2010, αλλά με το ένα τρίτο των συμμετεχόντων χθες..
Και αλλού…
Την ίδια στιγμή πυκνώνουν τα σύννεφα και για την διατήρηση της ενότητας του Ηνωμένου Βασιλείου με την κυβέρνηση της Σκωτίας να ετοιμάζει την διεξαγωγή δημοψηφίσματος το Φθινόπωρο του 2014 για το αν διατηρηθεί η ένωση με την Αγγλία που ισχύει από το 1707. Βασικός λόγος και σε αυτή την περίπτωση είναι τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η βρετανική οικονομία.
Επιπλέον τριβές είχαν προκύψει πρόσφατα στην συμβίωση των Βαλώνων και των Φλαμανδών στο Βέλγιο, ενώ δεν είναι λίγες οι φωνές στην Ιταλία που μιλάνε για τον αδικημένο βορά ο οποίος πληρώνει τα λάθη του νότου.
Σε γενικές γραμμές αυτή την περίοδο, αυτή την στιγμή η Ευρώπη κινδυνεύει να μετατραπεί σε μία ένωση μικρών αδύναμων κρατών τα οποία θα έχουν προκύψει από την διάσπαση κρατών με επίσημο ή
ανεπίσημο ομοσπονδιακό χαρακτήρα όπως η Ισπανία και η Βρετανία.
Οι γραφειοκράτες της ΕΚΤ και της ΕΕ θα πρέπει να αντιληφτούν ότι προς όφελος της αυστηρής οικονομικής πολιτικής της περιστολής των δαπανών και την ύφεσης τελικά θέτουν σε κίνδυνο την πολιτική ενότητα όχι μόνο της ΕΕ αλλά και των ίδιων των κρατών μελών της και αυτή η πολιτική μπορεί τελικά να οδηγήσει σε καταστάσεις που μέχρι σήμερα βλέπουμε στην Β. Αφρική και στην Μέση Ανατολή.
Στην Ελλάδα ήδη έχει ισχυροποιηθεί σε μεγάλο βαθμό το εξτρεμιστικό κίνημα των υποκινούμενων από την Άγκυρα μουσουλμάνων της Δ.Θράκης (για την ακρίβεια μια μικρή μειοψηφία των νοματαγών Ελλήνων μουσουλμάνων) και εκμεταλλευόμενη η Άγκυρα την οικονομική καταστροφή που έχει αποσαθρώσει την κοινωνία ρίχνει άφθονο χρήμα και βρίσκει πρόθυμα ώτα για τις ύπουλες μεθοδέυσεις της.
Και το ερώτημα όλων των χωρών που πλήττονται βαριά από την κρίση την ώρα που η Γερμανία θησαυρίζει από αυτήν είναι: “Αξίζει να είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην ευρωζώνη, αφού όλα αυτά που μας παίρνουν υποτίθεται ότι ήταν το κέρδος για να συμμετάσχει μια χώρα στην Ένωση και να στερηθεί ένας μέρος της εθνικής της κυριαρχίας;” Ή είναι καλύτερα να ακολουθήσουμε έναν εθνοκεντρικό δρόμο όπου εμείς θα αποφασίζουμε για την τύχη μας και όχι η γραφειοκρατία των Βρυξελλών; Και ποιο νόημα έχει να ψηφίζουμε για κυβέρνηση, όταν η χώρα κυβερνάται από τις Βρυξέλλες;”
Το ζητούμενο είναι ποια θα είναι τελικά η χώρα που θα επιβάλει το no fly zone όταν θα αρχίσουν οι διαφυλετικές συγκρούσεις στην Ευρώπη.
