Οι πρώτες βροχές έκαναν την εμφάνιση τους στην πόλη μας και ήρθαν για να ρίξουν την αυλαία του καλοκαιριού και να μας θυμίσουν ότι το φθινόπωρο μόλις ξεκίνησε. Ένα καλοκαίρι διαφορετικό από τα προηγούμενα λόγω της οικονομικής κατάστασης της χώρας που αναμφίβολα μας επηρεάζει όλους σαν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της οικονομικής αλυσίδας.
Για εμένα αυτό το καλοκαίρι είχε άλλη μια ιδιαιτερότητα, την οποία συνειδητοποίησα διαβάζοντας το ρεπορτάζ της Καθημερινής το οποίο αναφερόταν στο άλσος της πόλης μας και στα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Το φετινό καλοκαίρι ήταν το πρώτο από τότε που θυμάμαι το εαυτό μου που δεν πήγα ούτε ένα βράδυ στο άλσος μας μαζί με την παρέα μου, να προσπαθήσω και εγώ να αναζητήσω τα αίτια της κρίσης, να σχεδιάσω τις καλοκαιρινές μου διακοπές, να συζητήσω για την κατάσταση στην αγαπημένη μου ΑΕΚ, να σχολιάσω τις επιδόσεις της δημοτικής αρχής, να κάνω ότι έκανα τα τελευταία χρόνια αναζητώντας λίγη δροσιά και ένα περιβάλλον που να μην μου θυμίζει ότι ζω σε μια «ασπρόμαυρη» πόλη.
Συζητώντας την διαπίστωση μου αυτή με γνωστούς και φίλους αντιλήφθηκα ότι δυστυχώς δεν ήμουν ο μόνος που το άλσος δεν αποτέλεσε επιλογή για ένα καλοκαιρινό βράδυ πνιγμένο σε φιλοσοφικές αναζητήσεις. Η αίσθηση μου είναι πως η επισκεψιμότητα στο άλσος έχει μειωθεί αισθητά σε σχέση με παλαιότερες χρονιές. Και όταν ένα χώρο δεν τον επισκέπτεσαι σημαίνει πως δεν έχει ζωή, σημαίνει πως αργά αλλά σταθερά αρχίζει να πεθαίνει. Διότι ένα χώρος πρασίνου, επισκέψιμος μέσα στον ιστό της πόλης, πέρα από ομορφιά και ανάσα δροσιάς πρέπει να δίνει ζωή στην πόλη και ζωή δεν δίνει ένας χώρος όταν αργοπεθαίνει στην εγκατάλειψη και την μιζέρια.
Δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι η οικονομική κρίση συνετέλεσε σε αυτό, διότι το άλσος είναι ένας ελεύθερος χώρος όπου μπορεί ο καθένας να πάει ακόμα και με τα πόδια. Αλλού πρέπει να αναζητηθούν τα αίτια της εγκατάλειψης του άλσους όχι μόνο από την δημοτική αρχή αλλά σιγά σιγά και από τους ίδιους τους δημότες.
Αλλά τι απαιτήσεις μπορεί να έχει κανείς από μια δημοτική αρχή που είναι σε ημιθανή κατάσταση και είναι χωρισμένη σε στρατόπεδα και βιλαέτια. Το ζήτημα όμως δεν είναι η παρούσα δημοτική αρχή η οποία είναι σαν το γιαούρτι (όχι για γιαούρτια για να μην παρεξηγηθώ), έχει ημερομηνία λήξης, αλλά οι ίδιοι οι δημότες και η επόμενη δημοτική αρχή.
Κατά την άποψη μου το άλσος χρειάζεται ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την αναγέννηση του και την αξιοποίηση του. Ένα σχέδιο συνδιαμορφωμένο με τους δημότες το οποίο θα έχει στο επίκεντρο του τον επισκέπτη και το πώς θα του δώσει κίνητρα να εντείνει την παρουσία του στον χώρο. Ένα σχέδιο με στόχο την αύξηση της επισκεψιμότητας που δίνει ζωή σε ένα χώρο.
Καλό χειμώνα και καλή δύναμη σε όλους….
Ο Θάνος Λέκκας, είναι οικονομολόγος με ειδικότητα την Δημόσια Διοίκηση και σύμβουλος οικονομικών στην Ε.Ε.Τ.ΑΑ.
από την εφημερίδα “ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ” Σεπτεμβρίου
