Παιδιά…παιδιά…παιδιά…!
Μια λέξη συνυφασμένη με όλους μας , γιατί όλοι μας ήμασταν κάποτε παιδιά.
Και όλοι μας θα θέλαμε να γυρνάγαμε πίσω τον χρόνο και να ξαναγινόμασταν παιδιά…
Όλοι μας θα θέλαμε να νιώσουμε πάλι την ανεμελιά , την παιδική αθώα χαρά , το παιχνίδι ,τον χορό ,το “παιδί” …! Φευ..!
Τα “παιδιά” με “ειδικές ανάγκες” δεν έχουν τέτοια προβλήματα. Γεννηθήκαν παιδιά και θα ζήσουν για πάντα παιδιά.
“Κατάρα” ή “Χάρισμα” ? Μάλλον το δεύτερο, στις εποχές που ζούμε..!
Γιατί κάποιοι από εμάς τους “φυσιολογικούς”, που δεν έχουμε το “πρόβλημα” των παιδιών της παιγνιοθήκης Α.μ.Ε.Α. του Δήμου, ζούμε σε έναν ιδιοτελή εγωιστικό μικρόκοσμο , χωρίς αξίες , χωρίς ιδανικά, χωρίς αγάπη, χωρίς πραγματικούς φίλους, με μοναδικό μέλημα το χρήμα και την “δόξα” με οποιοδήποτε τρόπο και με οποιοδήποτε μέσο…!
Άλλωστε αυτός είναι ένας από του κυριότερους λόγους που η χώρα μας έφτασε εδώ που έφτασε….
