Επί 17 αιώνες ακατάπαυστα είναι μία μοναδική στον κόσμο όαση της Ορθοδοξίας. Στην καρδιά της σιναϊτικής έρημου, μίας γης σκληρής, μεγαλόπρεπης, απρόσιτης, η οποία γεμίζει το ανάποδο τρίγωνο, της αιγυπτιακής χερσονήσου που ενώνει Αφρική και Ασία, η Ιερά Αυτόνομος και Αυτοκρατορική Μονή και Αρχιεπισκοπή Θεοβαδίστου Όρους Σινά έχει σήμερα ανοιχτές τις πόρτες της σ’ όλο τον κόσμο.
Η διαδρομή κουραστική, πολύωρη, για τα 500 χιλιόμετρα που πρέπει να διανύσει ο επισκέπτης από το Κάιρο, αλλά τον αποζημιώνει, με το εκπληκτικό θέαμα που αντικρίζει, στην τραχιά από άμμο και γρανίτη γη, το οχυρωμένο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης, μαζί με τα μικρότερα μοναστήρια της Φαράν και της Ραϊθούς, στο ιδιόμορφο αυτό σταυροδρόμι των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών, μέσα στην απεραντοσύνη της ερήμου, όπου γράφτηκε η Ιστορία, παραδόξως, με γενναιοδωρία.
Οι σκληρές συνθήκες του Σιναϊτικού χώρου, λένε οι μοναχοί, έδιναν από τον 3ο αιώνα μ.Χ. τη δυνατότητα στους ασκητές να επιτύχουν μία υψηλής ποιότητας πνευματική ζωή, που είχε κύριο στόχο την κάθαρση και μυστική ένωση της ψυχής με την Τριαδική Θεότητα, μέσα από μία έντονη μυστηριακή ζωή. Έτσι δημιουργήθηκαν μικρές μοναστικές κοινότητες σε ιερούς τόπους στους πρόποδες του όρους Χωρήβ, όπου έλαβε ο Μωυσής τις Δέκα Εντολές, όπως και στον τόπο της φλεγόμενης βάτου όπου η Αγία Ελένη έκτισε τον μικρό ναό της Θεοτόκου, το 330 μ.Χ κι έναν πύργο, ως καταφύγιο των μοναχών από επιδρομές.
Από τον 6ο αιώνα μέχρι και σήμερα η Μονή δεσπόζει μεγαλόπρεπη στα 6.500 τετραγωνικά μέτρα που περιβάλλουν τα φρουριακά τείχη που χτίστηκαν μαζί μ’ ένα μεγάλο ναό, το Καθολικό, και τα κελιά των μοναχών, γύρω από τα κτίσματα της Αγ. Ελένης, κατά διαταγή του Ιουστινιανού, κάτω από τα τρία καθαγιασμένα βουνά τα οποία αγγίζουν τα 2.500 μέτρα, της Αγίας Αικατερίνης, του Χωρήβ και της Αγίας Επιστήμης.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
