Kυριολεκτικά εξοργιστικό είναι το δημοσίευμα-ρεπορτάζ της εφημερίδας «Τα ΝΕΑ» για ακόμα μία αποτυχία της χώρας στην προσπάθεια – υποτίθεται – να προσελκύσει επενδύσεις...
Σχεδόν κλεισμένη ήταν η δουλειά για την πώληση μικρών νησίδων στον Εμίρη του Κατάρ και η δουλειά χάλασε διότι τα 10 στρέμματα από τα 4.500 της συνολικής έκτασης όπου οι επενδυτές ήθελαν να χτίσουν στον επίγειο παράδεισο του Ιονίου, δίπλα στην Ιθάκη, χαρακτηρίζεται ως δασικό!
Προφανώς οι επενδυτές έμπλεξαν με όλες αυτές τις υπηρεσίες του κράτους που εμπλέκονται στην υπόθεση, βαρέθηκαν να ασχολούνται με όλα αυτά τα αντιπαραγωγικά με τα οποία ασχολείται το ελληνικό Δημόσιο επί δεκαετίες και μας έστειλαν ευγενικά στο διάολο. Για να είμαστε όμως και δίκαιοι, εάν η όποια κυβέρνηση είναι ΑΝΙΚΑΝΗ να ρυθμίσει ορθολογικά (με μια σαφή επεξήγηση, τι είναι δασικό και τι όχι) την κολοσσιαία ΑΠΑΤΗ με τις υποτιθέμενες δασικές εκτάσεις, τι σου φταίει η γραφειοκρατία;
Πάνω στην κρατική ανικανότητα χτίστηκε εξάλλου και το οικοδόμημα της διαφθοράς, λες και δεν έχει κανείς από εμάς ποτέ για κυκλώματα που νομιμοποιούσαν δασικές εκτάσεις και κρατικοί λειτουργοί βρίσκονταν με τραπεζικούς λογαριασμούς που περιείχαν εξαψήφια, τουλάχιστον, νούμερα καταθέσεων, μεγάλα σπίτια, ακριβά αυτοκίνητα…
Και για να μην κατηγορηθούμε ότι προστατεύουμε τα συμφέροντα… του Εμίρη (αυτές οι ηλιθιότητες μας έχουν 
καταστρέψει) ας μιλήσουμε για τον απλό καθημερινό Έλληνα, τον οποίο πρωτίστως ταλαιπωρούν, απαξιώνουν την περιουσία του, για να έρθουν σήμερα, οι διαχρονικά άθλιοι και ανίκανοι, να επιβάλλουν φόρο σε περιουσιακά στοιχεία από τα οποία δεν προκύπτει το παραμικρό εισόδημα.
Τι κάνει όμως το άχρηστο ελληνικό κράτος; Ας υποθέσουμε ότι έχεις ένα χωραφάκι στη μέση του πουθενά έκτασης τεσσάρων στρεμμάτων. Κάποια στιγμή αποφασίζεις στο σπίτι σου να το χτίσεις για να πηγαίνεις τα καλοκαίρια και να αναπνέουν τα παιδιά σου καθαρό αέρα. Εκτός σχεδίου είναι λες, τέσσερα στρέμματα, άρα μπορώ να βγάλω άδεια. Μπα;
Θεωρούσες ότι αφού το χωράφι το έχεις περιφράξει δεν κινδυνεύει, οπότε που να βάζεις κάθε χρόνο να στο καθαρίζουν από τα σκίνα και τη θαμνώδη βλάστηση. Ανυποψίαστος πας να πάρεις το χαρτί από το δασαρχείο ότι το οικόπεδο που θέλεις να οικοδομήσεις δεν είναι δασικό. Και σου «σκάνε» το παραμύθι. Είναι δασικό! «Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου πάντα κάτι θάμνους είχε», δεν πιάνει.
Πάει το όνειρο του εξοχικού (για άλλες εποχές μιλάμε, όχι για τώρα!), επειδή το σύστημα που έχουν φτιάξει οι μανδαρίνοι αντιμετωπίζει τους θάμνους… όπως τα έλατα και τα πεύκα! Ας αναλογιστούμε πόσοι από εμάς έχουμε ακούσει την ίδια πανομοιότυπη ιστορία στα χωριά μας! Και ότι οι ιδιοκτήτες που το ξέρουν πάνε νύχτα και εκχερσώνουν το χωράφι για να γλιτώσουν από τα «νύχια» του κάθε δασαρχείου…
Με τέτοιες ηλιθιότητες έμπλεξαν οι Καταριανοί και εισπράξαμε την… κατάρα τους! Ακόμα και δέντρα να ήταν, εκχερσώνοντας 10 στρέμματα θα εξασφάλιζαν για πάντα το νησί! Θα το άφηνε ποτέ ο Εμίρης να καεί ή θα το πρόσεχε σαν τα μάτια του και πόσοι θα έβρισκαν δουλειά; Κάποιοι θα σκεφθούν ότι οι εμπλεκόμενοι τοπικοί φορείς κάθε είδους, θα ήλπιζαν να βγάλουν κάτι από αυτή την υπόθεση. Δεν το ξέρουμε, δεν το εξετάζουμε. Με το «μήπως» δουλειά δεν γίνεται. Τα σοβαρά κράτη θα ενεργούσαν κεντρικά και θα έληγαν την υπόθεση σε ένα μήνα. Πόσο δύσκολο είναι να το καταλάβουμε άραγε;
Είτε ο Εμίρης το χρησιμοποιούσε για την οικογένειά του, είτε για να φτιάξει ξενοδοχειακή μονάδα, έχει κανένας από τους «υπεύθυνους» καταλάβει πόσα δισεκατομμύρια στοιχίζει η ανικανότητά τους στον ελληνικό λαό; Πόσα «πορτοφόλια» θα περνούσαν από την περιοχή; Πόσοι θα ενθουσιάζονταν με την απαράμιλλη ομορφιά του τοπίου και θα έψαχναν ευκαιρία και αυτοί για ανάλογη επένδυση στις πανέμορφες ελληνικές θάλασσες;
Δηλαδή τι περιμένει για να παρέμβει κάποιος κυβερνητικός που βλέπει λίγο παραπέρα από τη μύτη του; Που είναι η «αγριεμένη» αντιπολίτευση; Φοβάται μήπως της πουν ότι εξυπηρετεί το κεφάλαιο; Πότε θα βάλουμε το στοιχειώδες μυαλό μπας και κάνουμε προκοπή;
