Λίγες σκέψεις για την Παιδεία ανέλαβα να εκθέσω σε αυτή τη νέα εφημερίδα, που εύχομαι να είναι καλοτάξιδη στους τρικυμιώδεις καιρούς μας. Έτσι, για άλλη μια φορά, ήρθα αντιμέτωπη με τη ζοφερή πραγματικότητα της νεοελληνικής εκπαίδευσης. Και δεν εννοώ δυστυχώς πλέον μόνο της σχολικής! Πολύ σκληρά μαθήματα παίρνουμε όλοι πια καθημερινά. Με όχι τον ορθότερο παιδαγωγικά τρόπο!
Μαθήματα Γεωγραφίας: Στη Νότια Ελλάδα μάθαμε τις Σκουριές και την Ιερισσό. Και τη Θράκη… Στη Βόρεια Ελλάδα έμαθαν τη Μανωλάδα. Στην Αμερική διέκριναν οριστικά την Τσεχία από την Τσετσενία… Στο βιβλίο Ιστορίας Γενικής Παιδείας της Γ΄ Λυκείου στη σελίδα 138 – με πολύ μικρά γράμματα πράγματι- διδασκόμαστε ότι η ΠΓΔΜ (FYROM) λέγεται Μακεδονία!…
Μαθήματα Γεωλογίας: Ο ορυκτός μας πλούτος, -άγνωστο πώς- από Χαρδαβέλειο σενάριο συνωμοσίας μεταμορφώθηκε σταδιακά σε παγκόσμιο μήλο της έριδος!
Ανθρωπιστικές Σπουδές: Ο κλασσικός μας πολιτισμός αναβιώνει μόνο σαν ειρωνεία στα ονόματα νόμων αμφιλεγόμενων, όπως ο Καλλικράτης και η Αθηνά! Το δε τερατώδες γλωσσικό όραμα της κυρίας Διαμαντοπούλου παίρνει σάρκα και οστά με την αχαλίνωτη εξάπλωση των εξαμβλωματικών «γκρήκλις» .
Αρχές Οικονομικής Θεωρίας: Η πολύπαθη Κύπρος από οικονομικός Παράδεισος του Νότου θεωρείται ζοφερό παράδειγμα ασώτου! Η «ελληνική οικονομία» ακούγεται πια σαν το νέο συντομότερο ανέκδοτο.
Μαθηματικά: Αυτά θα αυτοκαταργούνταν ως επιστήμη αν επεδίωκαν να αντιμετωπίσουν τους άλυτους αλγεβρικούς γρίφους των ελληνικών χρεών, των δόσεων και των δανείων!
Πολιτική Αγωγή: Φοβούμαι ότι το μόνο μάθημα που πήραμε εδώ είναι ότι δεν πήραμε ποτέ αυτό το μάθημα… Αντιθέτως ξε-μάθαμε και τις εποχές του χρόνου. Θυμόμαστε αμυδρώς μια πολίτικη άνοιξη που ποτέ δεν ήρθε αλλά βιώνουμε αγωνιωδώς την αραβική άνοιξη που δεν φαίνεται να φεύγει. Μάλλον μας πλησιάζει ανησυχητικά.
Φυσική Αγωγή: Τείνουμε να εμπεδώσουμε ότι αξίζει να τρέχουμε για πολύ σοβαρότερους λόγους από το να «χτίσουμε» κορμιά προσαρμοσμένα στα ματαιόδοξα πρότυπα του «life style». Και αυτό είναι μάλλον ένα καλό μάθημα.
Θρησκευτικά: Όποιες κι αν είναι οι θρησκευτικές μας πεποιθήσεις, περισσότερο από ποτέ μας συντρίβει σήμερα η έλλειψη πίστης. Και πίστη στα αρχαία ελληνικά σημαίνει εμπιστοσύνη…
Αν, λοιπόν, κάτι προσφέρει τελικά αυτή η νέα βιαίως παρεχόμενη εκπαίδευση που δεχόμαστε, ας είναι η επείγουσα αναζήτηση της χαμένης εμπιστοσύνης!
Της χαμένης ελπίδας…
Στο 2ο Γυμνάσιο Πεύκης τέθηκε φέτος ως εργασία στους μαθητές να σχολιάσουν με επίκαιρο τρόπο τον τίτλο του Α. Σαμαράκη «Ζητείται Ελπίς». Τα παιδιά δημιούργησαν μία καλαίσθητη ταινία μικρού μήκους με τίτλο «Δίδεται Ελπίς» !!! Καθισμένοι με απελπιστική αμηχανία στα πικρά ενήλικα θρανία της ζωής, δεν έχουμε πλέον άλλη επιλογή παρά να διδαχτούμε από τέτοια παιδιά.
Τότε ίσως η ελληνική παιδεία να γίνει, όπως έλεγε ο Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος , «άμυνα κατά του χυδαίου»…
Διαβάστε ΕΔΩ on-line την Νέα εφημερίδα του Fx-news!
