Δημοσιογράφος-Πάντειο Πανεπιστήμιο
Η μάχη για το ποιά αφίσα θα κυριαρχήσει στους τοίχους των πανεπιστημίων ξεκινάει μία εβδομάδα πριν την έναρξη των φοιτητικών εκλογών…
Τα κυρίαρχα χρώματα είναι τρία : το κόκκινο, το πράσινο και το μπλε. Όμως ένας είναι ο νικητής και συνήθως είναι είτε πράσινος είτε μπλε…
Φέτος οι φοιτητικές εκλογές θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη στις 17 Απριλίου και οι υποψήφιοι έχουν ξεκινήσει με άγχος την “προεκλογική τους εκστρατεία” , καθώς φαίνεται πως το ενδιαφέρον και η παρουσία των φοιτητών θα είναι ελάχιστη.
Βέβαια αυτό, μόνο ως θετικό στοιχείο θα μπορούσαμε να το εκλάβουμε. Κι αυτό γιατί η πίεση που ασκούν οι παρατάξεις στους φοιτητές-ψηφοφόρους, προκειμένου να συλλέξουν ψήφους, είναι αφόρητη. Η διαδικασία είναι κοινή :
“Τα μέλη κάθε παράταξης συγκεντρώνονται στα γραφεία του κόμματός τους και έχοντας οργανωμένα σε καταλόγους τα ονόματα των φοιτητών και τα τηλέφωνά τους , τους καλούν και τους παρακινούν να δώσουν το παρόν την ημέρα των εκλογών γιατί αλλιώς θα σταματήσουν να διοργανώνουν εκδηλώσεις στα μπουζούκια…”
Κι αν αυτό σε πολλούς ακούγεται αστείο, άλλους πάλι τους τρομοκρατεί. Αυτό που έχει όμως περισσότερο ενδιαφέρον είναι οι αψιμαχίες μεταξύ των παρατάξεων. Είναι ο περίφημος αφισοπόλεμος. Ο ένας κατεβάζει από τον τοίχο την αφίσα του άλλου. Σε πρόσφατο μάλιστα περιστατικό, στο οποίο υπήρξα μάρτυρας και το οποίο έλαβε χώρα στο Πάντειο πανεπιστήμιο Αθηνών, μια ομάδα φοιτητών που φέρει το όνομα αντιεξουσιαστικό στέκι έκανε επιδρομή σε όλους τους ορόφους του πανεπιστημίου, ξεκόλλησε από τους τοίχους τις αφίσες της ΔΑΠ και τις πέταξε στο καλάθι των αχρήστων. Για πολλούς αυτή η πράξη είναι συμβολική, σε άλλους όμως προκαλεί αποστροφή.
Σκοπός των φοιτητών είναι άραγε η δημιουργία ή η καταστροφή, ένα καλύτερο αύριο ή η διατήρηση μιας εκφυλισμένης κοινωνίας που λειτουργεί παθητικά και μαζικά; Ποιός είναι λοιπόν ο ρόλος της νέας γενιάς;
Είναι η διεκδίκηση ή η αποσιώπηση;
