Δεν ξέρω πως το βλέπει ο καθένας, αλλά εγώ πλέον έχω εφιάλτες. Μας «την πέφτουν» από παντού. Τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, Τύπος (με λίγες βέβαια εξαιρέσεις). «Οφείλουμε να γίνουμε ένα σύγχρονο κράτος». «Υπομονή και οι θυσίες θα πιάσουν τόπο. (Ήμουνα νιος και γέρασα)». «Αρχίζει πλέον η ανάπτυξη. (Ποια;;;)».  «Θα βγούμε νικητές από την κρίση. (Ουαί τοις ηττημένοις)».
Και προσπαθώ ο δόλιος να καταλάβω τι συμβαίνει. Δεν ξέρω εσείς, αλλά εγώ – που ανέκαθεν δεν τα πήγαινα καλά με τα οικονομικά – αδυνατώ να βάλω σε μια σειρά όλα όσα ακούω. Απολύσεις για περιορισμό των δαπανών … Μάλλον όχι, απολύσεις τεμπέληδων και «προβληματικών» και προσλήψεις νέων υπαλλήλων, πολυπροσοντούχων…Νέες μειώσεις μισθών…  Νέοι φόροι…  Επενδύσεις, αλλά… 
Και μεις να παρακολουθούμε ως οι μοναδικοί υπαίτιοι – και ως τέτοιοι, υποχρεωμένοι να αποκαταστήσουμε τη ζημιά – για το δημοσιονομικό μας έλλειμμα. Φτάνει πια! Μας δουλεύουν κανονικά και το δούλεμα ξεπερνά πλέον κάθε όριο. Κάθε πρωί στον καθρέφτη μου βλέπω έναν απαθή δέκτη  που συνέχεια μασάει, μασάει, μασάει… χωρίς τελειωμό. Και το καλύτερο; Δεν βλέπω πού ή πώς (ή και από ποιους) μπορεί να σταματήσει αυτή η κοροϊδία. Το μόνο που βλέπω πεντακάθαρα είναι πως αυτοί μας έχουν στριμώξει – ως είθισται –  για τα καλά και εμείς τίποτα άλλο δεν κάνουμε από το να τους ανεχόμαστε, καταπατώντας  την αξιοπρέπεια μας και μεγαλώνοντας διαρκώς την ανοησία μας.
Καλή συνέχεια, «κύριοι»…

Διαβάστε ΕΔΩ on-line την Νέα εφημερίδα του Fx-news!