Ο άνθρωπος κατά τον Αριστοτέλη είναι από την φύση του ζώο πολιτικό, με την έννοια ότι από την φύση του είναι προορισμένος να ζει μαζί με άλλους ανθρώπους σε μια κοινωνία.
Εκτός όμως από το να ζει και να ικανοποιεί τις φυσικές του ανάγκες έχει την τάση να εκφέρει την άποψή του πάνω σε θέματα που αφορούν την πόλη, θέματα πολιτικά.
Από γενιά σε γενιά, αυτό λοιπόν εξελίχθηκε, θεσπίστηκαν νόμοι για την ελευθερία της έκφρασης, για την αρχή συγκρότησης κομμάτων, για την λαϊκή κυριαρχία και την ψηφοφορία. Όλα αυτά συγκροτούν την δημοκρατία που κάποιοι σήμερα αμφισβητούν.
Η οικονομική κρίση των τριών τελευταίων ετών και η ευθύνη που επιρρίπτεται στην πολιτική ελίτ της χώρας μας, έχει δημιουργήσει μια νέα τάξη πραγμάτων. Με άλλα λόγια, η νέα γενιά αντιμετωπίζει πλέον με αποστροφή τα κόμματα και τους πολιτικούς αυτής της χώρας.
Δικαιολογημένα άλλωστε, καθώς οι δείκτες ανεργίας που αγγίζουν το 27% είναι η απόδειξη του ότι οι νέοι δεν μπορούν να έχουν ένα επαγγελματικά εξασφαλισμένο μέλλον στην πατρίδα τους. Και σαν να μην έφτανε αυτό το σχέδιο “Αθηνά” έρχεται να θέσει σε κίνδυνο και τις σπουδές τους. Η μόνη λύση για εμάς όπως λένε <<είναι η αποχή>>.
Κι αυτό το είδαμε και στις εκλογές του Ιουνίου του 2012, όπου λίγοι ήταν οι νέοι που αποφάσισαν να δώσουν το παρόν στις κάλπες. Τα νέα μυάλα αυτής της χώρας έχουν πάρει εδώ και καιρό την απόφαση να μεταναστεύσουν για να διεκδικήσουν μια καλύτερη ζωή για αυτούς αλλά και για την οικογένεια που θα δημιουργήσουν στο μέλλον.
Σύμφωνα με έρευνα της kappa research επτά στους δέκα Έλληνες αποφοίτους επιθυµούν να φύγουν στο εξωτερικό για να εργαστούν, ενώ ένας στους δέκα ήδη ψάχνει για δουλειά σε άλλη χώρα ή προσπαθεί να συνεχίσει τις σπουδές του στο εξωτερικό για να αποκτήσει πρόσβαση σ’ άλλες αγορές εργασίας. Κι ενώ πολλοί βρίσκουν διέξοδο στο εξωτερικό, υπάρχει ένα άλλο κομμάτι νέων που συνεχίζει την “κομματική παράδοση” σε αυτή τη χώρα. Αναφέρομαι στις παρατάξεις που αποτελούν την πολιτική ελίτ των πανεπιστημίων.
Η ΔΑΠ, η ΠΑΣΠ, η ΚΝΕ, τα αντιεξουσιαστικά στέκια και η πρωτοεμφανιζόμενη στα πανεπιστήμια νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ παλεύουν για το δικό τους “καλύτερο αύριο”. Ό,τι κι αν αυτό σημαίνει το αφήνω στην κρίση σας. Η δική τους μάχη στα τραπεζάκια.
Η κορύφωσή της στις φοιτητικές Εκλογές.