Το επίμαχο άρθρο γράφτηκε στη «Μιλιέτ», αποκαλώντας την εκδήλωση παρουσίασης του γηπέδου από τον Δημήτρη Μελισσανίδη, ως «ό,τι τρομερότερο για έναν Τούρκο εθνικιστή»! Και δεν ενόχλησε μόνο το όνομα, αλλά και η παραπομπή σε ό,τι αφορά τη Βασιλεύουσα Κωνσταντινούπολη, το καμάρι της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που τόσα συμπλέγματα φαίνεται πως κληρονόμησε σε όσους προσπαθούν με έργα φαραωνικών διαστάσεων να αφήσουν το δικό τους αποτύπωμα στην Ιστορία, μήπως κάποτε μπορέσουν να υποσκελίσουν αυτό του Βυζαντίου στον σύγχρονο πολιτισμό.
Το αναφέρουμε έτσι για να τους ερεθίσουμε ακόμα περισσότερο, καθότι Τούρκος και εθνικιστής είναι ίσως… το πιο σύντομο αστείο, εάν πρώτα δεν μας εξηγήσουν (κατά προτίμηση η προσβεβλημένη Τουρκάλα συνάδελφος που υπογράφει το άρθρο) τι συνιστά τουρκικό «έθνος», εάν δηλαδή στον όρο συμπεριλαμβάνουν το σύνολο του πληθυσμού που κατοικεί στα σημερινά τουρκικά σύνορα…
Στο άρθρο αναφέρεται, ότι η ΑΕΚ «κατά σύμπτωση έχει τα ίδια χρώματα με την Ιστανμπούλσπορ» (εξαιρετικά… εύηχο το όνομα, από την ώρα που το διαβάσαμε το επαναλαμβάνουμε συνεχώς και κάτι αχαΐρευτοι στα γραφεία μας γελάνε). Ενόχλησε επίσης και ότι απ’ έξω το γήπεδο θα θυμίζει τα τείχη της Κωνσταντινούπολης, με τη συντάκτρια να αναρωτιέται ειρωνικά αν θα φτιαχτεί και τάφρος με νερό! Ναι, άμα γουστάρουμε και θα βάλουμε να εκτρέφονται και κροκόδειλοι, ή εναλλακτικά θα βάλουμε άμμο να κάνουμε ηλιοθεραπεία! Αυτό είναι το επίπεδο του τουρκικού δημοσιεύματος.
«Οι εκκλησίες από την Κωνσταντινούπολη αναγκάστηκαν να φύγουν, όμως το νέο γήπεδο θα εξασφαλίζει το πνεύμα τους», αναφέρεται επίσης. Τι ενδιαφέρουσα ομολογία για το οθωμανικό… κλέος και το πνεύμα συνεργασίας και ειρηνικής συνύπαρξης, μάλλον η συνάδελφος θα προσυπογράφει και το κίνημα των ισλαμιστών ιμάμηδων που θέλουν να μετατρέψουν την Αγία Σοφία σε τζαμί, κάτι που αν γινόταν σε κάποιο δυτικό τέμενος, ο όχλος των ψυχανώμαλων που κόβουν κεφάλια στο όνομα του Ισλάμ και της σαρία (ισλαμικός νόμος) θα ξεχυνόταν ουρλιάζοντας σε κάθε μουσουλμανική χώρα.
Το άρθρο στέκεται όμως και στο γεγονός ότι οι θύρες θα έχουν ονόματα ελληνικών πόλεων στην Ανατολίας και του Πόντου. Μάλλον τους ενοχλεί, διότι η μνήμη ότι στις περιοχές αυτές ζούσαν συμπαγείς ελληνικοί πληθυσμοί, υπενθυμίζει και την τύχη τους, μετά την… έκφραση της βούλησης των άξεστων και βαρβάρων στη νοοτροπία που θέλουν να μας «πουλήσουν» ως πεφωτισμένους και μεταρρυθμιστές, φορτώνοντας και τους διαδόχους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με γενοκτονίες που θα έκαναν και τον Στάλιν να… κοκκινίζει.
Κυρία συνάδελφε, εδώ στην Ελλάδα λέμε «μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα» δεν γίνεται. Να στραφείτε εναντίον όσων καταστρέφουν την προοπτική επιβίωσης της Τουρκίας, θεωρώντας ότι σβήνοντας τα ίχνη των πληθυσμών που μεγαλούργησαν στις περιοχές αυτές, μαζί με τα μνημεία της πολιτιστικής κληρονομιάς τους, θα σβήσουν και την Ιστορία.
Κι επειδή έγινε και μια αναφορά στον Πατριάρχη. Μόνο εάν αναγνωριστεί η οικουμενικότητα του Πατριαρχείου, μετατραπεί η Κωνσταντινούπολη και όλες οι υπόλοιπες περιοχές σε ζωντανές αποδείξεις ότι η σύγχρονη Τουρκία είναι περήφανη για την πλούσια Ιστορία των εδαφών που καταλαμβάνει, θα μετατραπεί σε πραγματική περιφερειακή υπερδύναμη.
Και για να μην παρεξηγηθούμε, το περιεχόμενο του όρου αυτού είναι κάτι πολύ ευρύτερο από την όποια στρατιωτική ισχύ της, η οποία, για να σας πούμε και την αλήθεια, ουδέποτε τρόμαξε η απέναντι πλευρά του Αιγαίου, ακόμα και σήμερα, εν μέσω της σφοδρής κρίσης που μας έχει πλήξει.
Έχει λοιπόν και ένα στοιχείο ηθικού αναστήματος, ώστε οι υπόλοιποι να αισθάνονται ικανοποίηση που γειτνιάζουν με αυτήν, δεν θα έχουν «διλήμματα ασφαλείας» και η γωνιά αυτή του πλανήτη θα μετατρεπόταν σε κοιτίδα συνεννόησης των πολιτισμών… Ψιλά γράμματα για Οθωμανούς.
