Η παιδεία αποτελεί αδιαπραγμάτευτο κοινωνικό αγαθό, άρα η χρηματοδότησή της θα έπρεπε να είναι εθνική επιταγή… Ωστόσο η κατάσταση στα δημόσια σχολεία της χώρας είναι απλώς εφιαλτική…
Περί τα μέσα του φετινού καλοκαιριού, οι εκπαιδευτικοί μετονομάστηκαν σε «κρατικούς υπαλλήλους», για να μπορούν να μετακινηθούν οποιαδήποτε στιγμή σε οποιαδήποτε θέση. Επιπλέον άρχισαν οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων, κατά συνέπεια αυξήθηκε ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα, ενώ το ωράριο των εκπαιδευτικών έγινε «λαβύρινθος». Κάποιοι μιλούν για διδακτικό ωράριο, κάποιοι άλλοι για εργασιακό. Οργανικές θέσεις καταργήθηκαν, ενώ παράλληλα μειώθηκαν δραματικά οι διορισμοί μόνιμων ή αναπληρωτών, καθώς επίσης και διαφόρων εκπαιδευτικών ειδικοτήτων (μουσικοί, καθηγητές αγγλικών κ.λ.π). Αυτό βέβαια σε οτιδήποτε ακολουθεί πορεία «αλυσίδας», είχε ως αποτέλεσμα να μην έχουν καλύψει τις θέσεις τους στα σχολεία και να επικρατεί «μπάχαλο» όπως θα λέγαμε στην κοινή καθομιλουμένη. Η χρηματοδότηση στην παιδεία μειώθηκε κατά 40% σε βάρος των δικαιωμάτων για μόρφωση χιλιάδων μαθητών σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Αυτό που επιχειρεί η πολιτεία είναι να διαμορφώσει ένα εντελώς νέο μοντέλο δημόσιου σχολείου, όπου θα φοιτούν τα ελληνόπουλα, έχοντας την απαίτηση να μορφωθούν σωστά οι νέοι, όπως αξίζει σε αυτά αλλά και σε κάθε γονέα φορολογούμενο πολίτη. Το σχολείο πρέπει να παρέχει στους μαθητές του γνώσεις και δεξιότητες, να εκπαιδεύει αυριανούς σκεπτόμενους και ενεργούς πολίτες.
Φυσικά γνωρίζουν ότι έχουν κατεβάσει επικίνδυνα και υπερβολικά τον πήχυ και ότι το νέο αυτό μοντέλο που επιχειρεί να φτιάξει λέγεται «φθηνό σχολείο» από κάθε άποψη.
Της Ισμήνης Μουργελά, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ.
Δημοσιεύθηκε στην έντυπη εφημερίδα του Fx-news(Οκτώβριος 2013)
