Στη γωνία μεταξύ Northwest 46th Street & Avenue 15, στην περιοχή Ballard του Σιάτλ είναι «σφηνωμένο» μεταξύ μιας εταιρείας και ενός πολυτελούς γυμναστηρίου ένα μικρό παραδοσιακό σπιτάκι με κεραμίδια και σοφίτα! Περιτριγυρισμένο από πανύψηλους τοίχους από μπετόν το παλιό αυτό σπίτι ανήκε έως τα τέλη του 2008 στην Edith Macefield, μια ηλικιωμένη γυναίκα που δεν δέχτηκε να το πουλήσει έστω κι αν της πρόσφεραν το ποσό του 1 εκατ. δολαρίων το 2006.
Αρνήθηκε κοινώς να γίνει το σπίτι της εμπορικό κέντρο και μέρος της κατά την άποψή της ανεξέλεγκτης δόμησης στην περιοχή. Με αυτό τον τρόπο έγινε κάτι σαν λαϊκός ήρωας στην περιοχή και η ιστορία της αποτελεί μύθο μέχρι σήμερα, που έγινε μάλιστα κινηματογραφική ταινία το 2009 με τον τίτλο «Up»
«Δεν θέλω να με ξαναπλησιάσει κανείς. Δεν χρειάζομαι τα χρήματα. Τα χρήματα δεν σημαίνουν τίποτα για μένα», έλεγε για όσους ήθελαν να την πείσουν να προχωρήσει στην πώληση της κατοικίας. Συνέχισε να ζει στο μικρό της παλιό σπίτι που αγόρασε στη δεκαετία του 1950 μέχρι το θάνατό της το 2008, ακόμα κι όταν τεράστιοι τοίχοι από μπετόν την έκοψαν σχεδόν τον ήλιο! Και όταν οι γερανοί δούλευαν τριγύρω εκείνη έβαζε την όπερα στη διαπασών και χόρευε!
«Πέρασα τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο θόρυβος δεν με ενοχλεί», έλεγε χαρακτηριστικά! Κατά τη διάρκεια της κατασκευής των παρακείμενων κτηρίων η Macefield έκανε μια απίθανη φιλία με τον Barry Martin, τον επιθεωρητή του έργου κατασκευής ο οποίος πέρασε πολλές νύτες μαζί της ακούγοντας ιστορίες που του έλεγε από τον πόλεμο.
Όταν πέθανε από καρκίνο του παγκρέατος τον Ιούνιο του 2008, η Macefield κληροδότησε το σπίτι της στον Barry Martin που το πούλησε για 300.000 δολάρια σε μεσιτική εταιρεία, ενώ το 2012 νέος ιδιοκτήτης ανέλαβε να το ανακαινίσει και να το κάνει χώρο εκδηλώσεων για τη γειτονιά. Πάντως αυτό που επιθυμούσε η ηλικιωμένη γυναίκα το πέτυχε: Το σπίτι της δεν άλλαξε εμφάνιση!
