Με την υπογραφή της νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στις 26 Μαρτίου 2014, σύμφωνα με το άρθρο 2, τίθεται πλέον το θεσμικό πλαίσιο για τη ρύθμιση ενός ζητήματος που αποτελούσε πάγιο αίτημα της ΓΣΕΒΕΕ και της ηγεσίας της σχετικά με την παροχή γονικής αδείας φροντίδας παιδιού (με τη μορφή μειωμένου ωραρίου) σε πατέρες εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα στην περίπτωση που η μητέρα είναι αυτοαπασχολούμενη.
Το δικαίωμα αυτό είχε ήδη κατοχυρωθεί με σχετική ρύθμιση για εργαζόμενους πατέρες στο δημόσιο τομέα, ενώ τα δικαιολογητικά που αυτοί προσκομίζουν ως απόδειξη του ότι η σύζυγός τους ασκεί ελευθέριο επάγγελμα είναι καθορισμένα με βάση τη Γνωμοδότηση υπ’αριθμ. 462/2008 του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους Ε΄ Τμήματος της 13ης Οκτωβρίου 2008 και συνίστανται στα εξής: Βεβαίωση από την αρμόδια Δ.Ο.Υ. ή το οικείο επιμελητήριο για τη διαπίστωση της άσκησης ορισμένης δραστηριότητας.
Βεβαίωση από τον οικείο ασφαλιστικό φορέα από την οποία να προκύπτει ρητώς η ιδιωτική εργασία που ασκείται. Αντίγραφο εκκαθαριστικού σημειώματος της αρμόδιας Δ.Ο.Υ. από το οποίο να προκύπτει το ασκούμενο επάγγελμα και η δήλωση ή μη εισοδημάτων από αυτό Οποιοδήποτε άλλο κατάλληλο αποδεικτικό στοιχείο. Τα εν λόγω δικαιολογητικά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και στην περίπτωση των πατέρων ιδιωτικών υπαλλήλων προκειμένου να αποδείξουν την ιδιότητα του επιτηδευματία για τη σύζυγό τους, ώστε ο πατέρας ιδιωτικός υπάλληλος να δύναται να κάνει χρήση του μειωμένου ωραρίου από την πρώτη μέρα μετά τον τοκετό της συζύγου του.
Η ανυπαρξία πρόβλεψης της συγκεκριμένης αδείας στον ιδιωτικό τομέα αποτελούσε παραβίαση των σχετικών διατάξεων του Ευρωπαϊκού Δικαίου (το οποίο υπερέχει των εθνικών νομοθεσιών), όπως αυτό είχε ερμηνευθεί από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και συγκεκριμένα, το ΔΕΕ με την απόφασή του C-104/09 (Roca Alvarez[1]) είχε αποφανθεί ότι το περιεχόμενο της 1ης Οδηγίας 76/207/ΕΟΚ 9ης Φεβρουαρίου 1976 περί της εφαρμογής της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως ανδρών και γυναικών, όσον αφορά την πρόσβαση σε απασχόληση, την επαγγελματική εκπαίδευση και προώθηση και τις συνθήκες εργασίας, απαγορεύει εθνικά μέτρα που προβλέπουν ότι οι εργαζόμενες μητέρες που παρέχουν εξαρτημένη εργασία μπορούν να λαμβάνουν άδεια, υπό διάφορες μορφές, κατά τους εννέα πρώτους μήνες μετά τη γέννηση του τέκνου τους, ενώ οι εργαζόμενοι πατέρες που επίσης παρέχουν εξαρτημένη εργασία δεν έχουν δικαίωμα τέτοιας άδειας παρά μόνο στην περίπτωση που η μητέρα του τέκνου τους εργάζεται και αυτή ως μισθωτή.
