Και ήμασταν, λέει, πάλι, όλοι σχεδόν οι συμπολίτες υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι!
Σε ένα μόνο Συνδυασμό, Ενότητας και Συνεργασίας.
Ανεξάρτητα εξαρτημένοι από την παθολογική μας αγάπη για την πόλη. Με σύνθημα “Και Άλσος και γήπεδο για όλους”!
Κι η πόλη, υποδειγματικά καθαρή και εκτυφλωτικά πράσινη, να γιορτάζει την εύρεση λύσης κοινά αποδεκτής για το σταθμό μεταφόρτωσης απορριμμάτων. Και να προετοιμάζεται για τον «πολιτιστικό Σεπτέμβρη», με ενθουσιώδη συμμετοχή όλων των φορέων, σωματείων και συλλόγων του Δήμου.
Η Κοινωνική πολιτική να χαράσσεται από ομάδες πρωτοβουλίας των ΚΑΠΗ και των ΚΗΦΗ και να υιοθετείται ως πρότυπη από όλους τους Δήμους της χώρας !
Οι επαγγελματίες του τόπου, σε αγαστή συνεργασία, να παρουσιάζουν ρεκόρ εισπράξεων και προσλήψεων, σε κλίμα απολύ-του σεβασμού της νομιμότητος και της κοινής ησυχίας.
Άπαντες οι δημοτικοί υπάλληλοι να παρακολουθούν οικειοθελώς αυτοδιοικούμενα σε-μινάρια στη «Στρούγκα», για να ανταποκριθούν με επιτυχία στις επερχόμενες αξιολογήσεις.
Εθελοντές με αρχηγό το Σπύρο Καβακόπουλο και στελεχωμένοι με ηγετικές μορφές της Original να καταρτίζουν σχέδια για πολιτιστικές και οικολογικές δράσεις και να πλέκουν στεφάνια για την επόμενη Πρωτομαγιά…
Μέλη των Σχολικών Επιτροπών να διοργανώνουν πυρετωδώς παρουσιάσεις των νέων εκπαιδευτηρίων, που λαμπρύνουν το έργο του ΟΣΚ, ενώ οι γιορτές Νεολαίας και Γειτονιάς να διεξάγονται σε μια φρενίτιδα δημιουργικού οίστρου. Να καλύπτονται δε πανελληνίως τηλεοπτικά.
Το ΠΠΙΕΔ να τιμάται παγκοσμίως ως το ίδρυμα με τη μεγαλύτερη πνευματική προσφορά στην ομογένεια. Το βραβείο να παραλαμβάνει Επιτροπή, αποτελούμενη από όλους τους εν ζωή πρώην Δημάρχους και –τιμής ένεκεν- από το ανανεωμένο Προε-δρείο του συλλόγου Μικρασιατών.
Οι ανώνυμοι και ψευδώνυμοι σχολιαστές των τοπικών ιστολογίων να αποκαλύπτουν με παρρησία τις ταυτότητές τους και να καλούν σε αδελφοποίηση ιστολόγια όμορων Δήμων.
Και οι τοπικοί μας εκδότες να συγγράφουν με ευλάβεια και ομοφροσύνη την ιστορία της πόλης σε κοινές συνεδρίες. Συνήθως στην πλατεία της Νησίδας, μετά την υπογειοποίηση του πυλώνα της ΔΕΗ. Ενίοτε και στη Γεννηματά μετά την πιλοτική ανάπλασή της…
Λίγο παραπονεμένοι μόνο οι οδηγοί ΤΑΧΙ, καθώς περιορίστηκε ο τζίρος με την επαναλειτουργία της Δημοτικής συγκοινωνίας, να παρηγορούνται με την κατασκευή σύγχρονης πιάτσας με στέγαστρο και δωρεάν Wi Fi…
Στο καφενείο του Κουτσάκη να μαθαίνω -επιτέλους- τάβλι μαζί με τα μέλη της Επιτροπής ποιότητας ζωής, που πανηγυρί-ζουν την κατάργησή της, λόγω ολοκλήρωσης της αποστολής της.
Ρίχνω τα ζάρια με το ζήλο του νεοφώτιστου…
Ως όχι και πολύ…παλικάρι, τα βροντοχτυπάω…
Ξυπνάω…
Είναι, πράγματι, όλοι εδώ. Απερχόμενοι και επερχόμενοι. Και η πόλη κατατρυχόμενη. Από πολυσχιδία προβλημάτων. Και από πανσπερμία ιδεών, θέσεων, αντιθέσεων, συμφερόντων και φιλοδοξιών…
Και δεν κατάλαβα πώς γίνεται να βλέπουμε τόσο πολλοί το ίδιο όνειρο και τόσοι πολλοί να το ποδοπατάμε…
*Η Δήμητρα Νικολοπούλου είναι Φιλόλογος
