Αλήθεια, από πότε το γέλιο απέκτησε φύλο; Από πότε η ευπρέπεια και το ήθος ταυτίζονται με αυτό που όλοι μας σήμερα δυσκολευόμαστε να πράξουμε, όταν καθημερινά βιώνουμε κατάπετσα τις συνέπειες της οικονομίας που αιμορραγεί και όλων των γνωστών πλην εξίσου αιματηρών παρενεργειών μιας κοινωνίας που φλερτάρει με το μαρασμό κάθε μέρα από την αρχή; Κι όμως, αυτό που δυσκολευόμαστε να πράξουμε, είναι συνάμα αυτό που ανήκει στα απαραίτητα για να κρατηθούμε στη ζωή. Το χαμόγελο. Το αβίαστο χαμόγελο. Το χαμόγελο που στολίζει με τον πιο όμορφο τρόπο το πρόσωπο του άνδρα και της γυναίκας. Το χαμόγελο που γεννιέται παντού, στο δρόμο, στις παιδικές χαρές, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στη δουλειά, στο σπίτι, στο σχολείο.
Κάτι, που ο αντιπρόεδρος και κυβερνητικός εκπρόσωπος της τουρκικής κυβέρνησης, Μπουλέντ Αρίντς, δεν φαίνεται να συμμερίζεται ιδιαίτερα κρίνοντας από την πρόσφατη σχετική δήλωσή του, στα πλαίσια της επίσκεψής του στην εκλογική του περιφέρεια ενόψει των επικείμενων προεδρικών εκλογών, οι οποίες διεξάγονται για πρώτη φορά με άμεση ψηφοφορία.
“Μία γυναίκα πρέπει να διατηρεί μία ηθική ορθότητα, δεν μπορεί να γελάει δυνατά δημοσίως”, υποστήριξε προκαλώντας αντιδράσεις, τόσο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όσο και σε ένα μεγάλο μέρος του συνόλου της μουσουλμανικής κοινότητας στη γειτονική Τουρκία, η οποία αυτό το διάστημα γιορτάζει και επίσημα το τέλος του ραμαζανιού. Συνεχίζει, λοιπόν, ο κ.Αρίντς ρίχνοντας κι άλλο “λάδι στη φωτιά”, προσθέτοντας: “Ο άνδρας πρέπει να είναι ηθικός, η γυναίκα επίσης. Αυτή πρέπει να γνωρίζει τι είναι ευπρεπές και τι δεν είναι. Δεν πρέπει να γελάει δυνατά μπροστά σε όλον τον κόσμο, είναι αναγκαίο να διατηρεί την ευπρέπειά της κάθε στιγμή”. Μίλησε και ελάλησε με λίγα λόγια. Και δεν είναι η πρώτη φορά που αναλαμβάνει το ρόλο του “συμβουλάτορα” περί…καλής συμπεριφοράς σύμφωνα με τις διδαχές του κορανίου. Και δεν είναι η πρώτη φορά, που οι πολίτες εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για την όλο και περισσότερο απόλυτη επέμβαση του τουρκικού καθεστώτος στην ιδιωτική τους ζωή.
