Είναι ο γιος του συμβόλου της κουβανικής επανάστασης, του αγωνιστή Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα. Παρόλο που ήταν μόλις πέντε χρονών όταν ο πατέρας του δολοφονήθηκε στη Βολιβία, ολόκληρη η ζωή του έχει επηρεαστεί από τις ιστορίες που του έλεγε η μητέρα του Αλέιδα και κυρίως από τη ζωή και τα οράματα του Τσε.
Ο Καμίλο Γκεβάρα μιλά στο «Εθνος της Κυριακής» για την ιστορική στιγμή στη διπλωματική ιστορία μεταξύ Κούβας και Αμερικής που άλλαξε τα δεδομένα ύστερα από 53 χρόνια. Ο ίδιος αναπνέει για πρώτη φορά τον διαφορετικό αέρα που φέρνει η προσέγγιση μεταξύ των δύο χωρών. Ηταν δύο χρόνια πριν γεννηθεί, όταν επεβλήθη το εμπάργκο των ΗΠΑ στην Κούβα και έναν χρόνο μετά που οι δύο χώρες διέκοψαν τις διπλωματικές τους σχέσεις.
Πρόκειται για ένα από τα πέντε παιδιά του επαναστάτη-θρύλου. Γεννήθηκε στις 20 Μαΐου του 1962 και πήρε το όνομά του από τον Κουβανό επαναστάτη Καμίλο Σιενφουέγος. Οταν ενηλικιώθηκε, σπούδασε Νομικά, αλλά ποτέ δεν άφησε την πατρίδα που επέλεξε ο πατέρας του…
Σήμερα, ο 52χρονος Καμίλο Γκεβάρα παραμένει ταγμένος στην ιστορία της Κουβανικής Επανάστασης και 
διοικεί το Κέντρο Μελετών «Τσε Γκεβάρα» στην Αβάνα. Πρόκειται για ένα κέντρο έρευνας που σκοπό του έχει να εκδώσει και να διαδώσει όλο το έργο του Τσε.
«Θα σου μιλήσω σαν ένας οποιοσδήποτε Κουβανός. Στην οικογένειά μας, δεν μας αρέσει κανείς να μιλάει ως εκπρόσωπος των υπολοίπων. Ωστόσο μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι υπάρχουν πολλοί Κουβανοί που σκέφτονται σαν εμένα ή κάπως παρόμοια», μας είπε.
Ιστορικό γεγονός
Στον χειμαρρώδη λόγο του Καμίλο Γκεβάρα, αναγνωρίζει κανείς τη φλόγα και το πάθος του πατέρα του. «Πιστεύω ότι δεν πρέπει, ούτε μπορεί να αγνοήσει κανείς την ιστορική σημασία αυτού του γεγονότος, τον αντίκτυπο που θα έχει για το μέλλον όλων μας η αρχή της αποκατάστασης των σχέσεών μας που βρίσκονταν σε μακρά χειμερία νάρκη. Αυτό από μόνο του είναι ένα βαρυσήμαντο γεγονός, που ξεκίνησε από την απελευθέρωση των αντιτρομοκρατών αδελφών μας που είχαν φυλακιστεί άδικα στην αμερικανική επικράτεια».
«Κάτι που δεν έχει λάβει δημοσιότητα είναι ότι μία μικρή χώρα όπως η Κούβα, η οποία για δεκαετίες ήταν αντιμέτωπη με μια ιμπεριαλιστική, επιθετική και αδίστακτη δύναμη όπως οι ΗΠΑ, σε αυτή τη μονομαχία που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία, κατάφερε χωρίς να ”σπάσει” να κάνει την Αμερική να παραδεχτεί ότι η στρατηγική και η ανατρεπτική τακτική που ακολουθούσε δεν πέτυχε. Και που τελικά το συνειδητοποίησε και θέλει να αλλάξει αυτή την κατάσταση, η οποία βλάπτει», επισημαίνει και συνεχίζει:
«Υπάρχει επίσης μία σιωπηρή αναγνώριση της θέσης της Κούβας στον κόσμο. Παρόλο που πρόκειται για μία χώρα που από οικονομική άποψη δεν έχει τις ίδιες δυνατότητες με τις ΗΠΑ, έχει όμως τη συμπάθεια της καθαρής πλειοψηφίας των εθνών, πολλά από τα οποία διατηρούν ουσιαστικές και σημαντικές σχέσεις με τη χώρα.
Ακόμη και κυβερνήσεις που ιστορικά δεν τόλμησαν ποτέ να αντιπαραταχθούν ανοιχτά στις βουλές των γιάνκις, παραμένουν προσηλωμένες στο να μη δέχονται την ατιμωρησία, τη γενοκτονία, τη συστηματική παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων ενός ολόκληρου λαού. Δηλαδή παίρνουν το μέρος του αδύναμου, του μικρού, εκείνου που υπηρετεί τον νόμο. Και αυτό είναι επίσης πολύ σημαντικό…».
Οι ενστάσεις
Διστακτικά αντιμετωπίζει ο Καμίλο Γκεβάρα τη χρονική στιγμή της «προσέγγισης». «Υπάρχουν πολλοί λόγοι που έγινε αυτό τώρα, τη συγκεκριμένη στιγμή, μεταξύ των οποίων και η πρόθεση να διερευνηθούν νέοι τρόποι για να ανατραπούν η τάξη και οι αρχές μας, με άλλους τρόπους. Να θυμάστε ότι υπάρχει η πρόθεση που αντικατοπτρίζεται ξεδιάντροπα στον νόμο Χελμς-Μπάρτον, η τάση δηλαδή να βρεθούν κι άλλες μέθοδοι να μας ποδηγετήσουν χωρίς όμως ανοιχτή αντιπαράθεση, αλλά με πιο “σοφιστικέ” και “λεπτεπίλεπτους” τρόπους», επισημαίνει.
«Δεν έχει σημασία. Παρά τις προθέσεις που παραμένουν ανοιχτές, είναι ένα τεράστιο επίτευγμα, αν σκεφτεί κανείς ότι είναι πλέον εφικτό μια μέρα, όχι και τόσο μακρινή, ο λαοί των ΗΠΑ και της Κούβας να διατηρούν πολιτισμένες σχέσεις προς όφελος των ίδιων των λαών μας και ολόκληρου του κόσμου», καταλήγει.
