Έως και 200%, μέχρι το έτος 2030, αναμένεται να αυξηθεί η παγκόσμια παραγωγή της υδατοκαλλιέργειας, εξαιτίας της μείωσης των φυσικών αποθεμάτων και της διογκούμενης ζήτησης ψαριών από καταναλωτές.
Την διαπίστωση κάνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η αναπληρώτρια καθηγήτρια του Τμήματος Γεωπονίας, Ιχθυολογίας και Υδάτινου περιβάλλοντος του πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Παναγιώτα Παναγιωτάκη,με αφορμή τη συμμετοχή της σε ημερίδα με θέμα την αλιεία και τις υδατοκαλλιέργειες, που διοργανώνεται αύριο στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο της “Zootechnia”.
“Οι υδατοκαλλιέργειες σε παγκόσμιο επίπεδο είναι ο ταχύτερα αναπτυσσόμενος κλάδος της πρωτογενούς παραγωγής. Οι απαιτήσεις της παγκόσμιας αγοράς για αλιευτικά προϊόντα αυξάνονται συνεχώς και σύμφωνα με πρόβλεψη του FAO, για το 2030, το έλλειμμα θα προσεγγίζει τα 29 εκατομμύρια τόνους. Το έλλειμμα αυτό μπορεί να καλυφθεί μόνο από την αύξηση της παραγωγής της υδατοκαλλιέργειας. Οι στόχοι που έχουν τεθεί από τον κλάδο αναφέρονται σε πολλαπλάσια παραγωγή (200% αύξηση) στον ορίζοντα του 2030”, ανέφερε η κ.Παναγιωτάκη.
Μπροστά σ΄αυτή την πραγματικότητα, εκτιμά η καθηγήτρια, ότι η Ελλάδα, “ως ο ιχθυοβολώνας της Ευρώπης, όπως έχει χαρακτηρισθεί, αναμένεται να συνταχθεί και να ακολουθήσει στην κατεύθυνση αυτή, εφόσον λείψουν ή τουλάχιστον μειωθούν, η γραφειοκρατία και οι γνωστές αγκυλώσεις”.
Άλλωστε, οι ακτογραμμές μας και συγκεκριμένα η παράκτια ζώνη, λόγω της καταλληλότητας της, διαθέτει χώρους οι οποίοι ενδεχομένως, με κατάλληλη διαχείριση των συστημάτων εκτροφής να μπορέσουν να “σηκώσουν” την αύξηση της παραγωγής. “Επιβάλλεται όμως, σ ένα πεδίο, όπως η παράκτια ζώνη, να λάβουμε υπόψη μας ότι υπάρχει η δυνατότητα μετακίνησης – μεταφοράς της υδατοκαλλιέργειας στην ανοικτή θάλασσα”, τόνισε η κ.Παναγιωτάκη, διευκρινίζοντας ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα για επιπτώσεις στο τελικό προϊόν, λόγω της αύξησης της παραγωγής.
