Κιτρινόμαυρες φανέλες, κόκκινα κεραμίδια, προσεγμένα στέκια, χαλαρός κόσμος. Σκανάραμε τη γειτονιά που έχει μπει με φόρα στον αθηναϊκό χάρτη της διασκέδασης
Ρεπορτάζ της Καλλιστώ Γούναρη για την ATHENS VOICE
Reggae Bar και όχι ΚΑΠΗ θα έπρεπε να το έχουν κάνει αυτό το φευγάτο αλά Caribe κιόσκι δίπλα στο θερινό κινηματογράφο επί της Λεωφόρου Δεκελείας και θα γινότανε χαμός. Ή μάλλον όχι χαμός. Χαλαρά. Και όλοι οι καλοί χωράνε. Η Νέα Φιλαδέλφεια έχει ποιότητα και μέχρι στιγμής ο ουρανός της δείχνει καθαρός και –με το μπαρντόν, δηλαδή– μας συμφέρει μια χαρά να μείνει έτσι.
Προς το παρόν πάντως δεν υπάρχει χαλαρό mood, μια και μεθαύριο ξεκινάει το πρωτομαγιάτικο πανηγύρι της Νέας Φιλαδέλφειας και όλοι και όλα είναι υπ’ ατμόν. Κλείνει η Λεωφόρος Δεκελείας, από το ύψος της Αχαρνών μέχρι τις παρυφές του Άλσους, κλείνουν και τα διπλανά στενάκια, μια και η άσφαλτος φιλοξενεί τραπεζάκια, παιδάκια, μπαλονάκια, μεζεδάκια κ.λπ. Φλος του πάγκου, και δη ρουαγιάλ, που οι σειρές τους φαίνεται να καταλαμβάνουν ολόκληρα χιλιόμετρα –νομίζω ότι εξαντλούμαι πάντα λίγο πριν φτάσω στο τέλος τους– και ο κόσμος που σουλατσάρει στα νοητά ρεύματα μπορεί να είναι χιλιάδες. Αυτή η εμποροπανήγυρις είναι ίσως η μεγαλύτερη στην Αθήνα και κρατά τρεις τρικούβερτες ημέρες. Παλιότερα από τις ταράτσες του Λεκανοπεδίου σε περιοχές με υψόμετρο –ίσως και από το βράχο του Άρειου Πάγου κάτω από την Ακρόπολη– μετρούσαμε πυροτεχνήματα, παρακολουθώντας τα να γράφουν πανηγυρικά τον επίλογο της φιέστας αυτής στον αθηναϊκό ουρανό. Όμως η κρίση εδώ και κάποια χρόνια επέβαλε μια οικονομική διαχείριση πιο συντηρητική –και ίσως πιο σοφή– οπότε πυροτεχνήματα γιοκ.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι, αν εξαιρέσεις το πικ-νικ με κόκκινο καρό τραπεζομάντηλο στο πάρκο, αυτός είναι ίσως o number one κεφάτος τ(ρ)όπος για να πιάσεις τον Μάη εντός των «τειχών». Η αστυφιλία τέτοιες μέρες κάνει θαύματα. Ναι, ναι, προτείνεται.
Ο αέρας είναι καθαρός
Όλο τον υπόλοιπο καιρό στη Νέα Φιλαδέλφεια βρίσκεις πάντα να παρκάρεις και αυτό κατατάσσεται στα πλεονεκτήματά της. Και όταν παρκάρεις, αξίζει να την περπατήσεις. Τα δρομάκια της είναι τα πιο τσαχπίνικα στην πόλη. Συγκεκριμένα η «πολεοδομική διάταξη υιοθετεί τη λογική των ευρωπαϊκών κηπουπόλεων, με επάλληλες ελλειψοειδείς χαράξεις στη ρυμοτομία του οικισμού και ένα σύστημα πανταχόθεν ελεύθερου (!) σε επίπεδο οικοπέδου»! Κοινώς είναι δομημένη ημικυκλικά (και αν ξέρεις τα κατατόπια κόβεις και δρόμο. Γκαραντί).
Μαζί με τα χαμηλά σπίτια, τις ροδαλές βουκαμβίλιες, τους περιποιημένους φράχτες και το άφθονο πράσινο, στη Νέα Φιλαδέλφεια αναπνέεις ακόμη. Δεν την αισθάνεσαι να σε περιορίζει, αντίθετα σέβεται την έκταση της ύπαρξής σου. Και αυτό δύσκολα θα το αναιρέσουν οι υπόλοιπες αλλαγές που θα λάβουν χώρα στο Άλσος, όπως η δημιουργία του δημοτικού αναψυκτήριου αλλά και φυσικά του νέου γηπέδου της ΑΕΚ. Μην ξεχνάμε ότι τα δύο αποτελούν λόγο έντονων διαξιφισμών τον τελευταίο καιρό. Αφού δούμε και αφού δείξει, θα είμαστε σε θέση να κρίνουμε.
Το Πείραμα της Φιλαδέλφειας
Ορόσημο στο πρόσφατο παρελθόν της είναι ο ισχυρός σεισμός του 1999, που μας ταρακούνησε γερά. Απέναντι από το σταθμό του Περισσού είχαμε για χρόνια τα λυόμενα που στέγασαν τους σεισμοπαθείς και δημιουργούσαν μια εικόνα κάπως αποκαρδιωτική. Ουδέν κακό αμιγές καλού, όμως, αφού έπαιξε και αυτό το ρόλο του, και μετά από διαβουλεύσεις και λοιπά, το 2001 γίνεται αλλαγή πλεύσης και η περιοχή κηρύχθηκε παραδοσιακός οικισμός.
Οι νέες αρχιτεκτονικές επιταγές είναι σαφείς και περιλαμβάνουν οδηγίες για χαμηλή δόμηση και κεραμοσκεπές και συγκεκριμένα ανοίγματα σε παράθυρα και μπαλκόνια πάνω στα μελετημένα πρότυπα του προσφυγικού οικισμού του ’20. Δεν έλλειψε η θύελλα αντιρρήσεων με μότο το επιχείρημα ότι κάτι τέτοιο θα εμπόδιζε την αντιπαροχή και συνεπώς τον πλούτο. Καμιά φορά δεν μπορούμε να προβλέψουμε τα αποτελέσματα. Και έτσι έφτασε η στιγμή που η απόφαση δικαιώθηκε και ιδού τα ανθοφόρα αποτελέσματα. Η Νέα Φιλαδέλφεια έχει πάρει τα πάνω της. Δεν βλέπεις σε πολλές περιοχές κεραμοσκεπές με κομψά ξύλινα υποστυλώματα.
Παρότι το κέντρο της πρωτεύουσας απέχει μια ευθεία, σου δίνει την εικόνα μιας συμμαζεμένης και σίγουρης ευρωστίας, από αυτές που βρίσκεις κυρίως στις επαρχίες αλλά με την αύρα της Αθήνας.
Και μαζί με τους κατοίκους αρχίζει και γουστάρει και ο κόσμος – «το πείραμα», όπως χαρακτηρίστηκε κάποτε από κάποιον υφυπουργό Περιβάλλοντος, «πέτυχε». Μπορεί να έπεται εκείνου της ομώνυμης ταινίας αλλά πρόκειται για καθαρή και εντελώς τυχαία σύμπτωση.
Kι ύστερα ήρθε η vida loca
Οι αναπλάσεις, η οικιστική παρέμβαση, όλα έπαιξαν καταλυτικό ρόλο. Με τους δρόμους στρωμένους, τους πεζόδρομους άνετους, τις πλατείες ζωντανές, η επιτυχία ήταν δεδομένη. Παρόλα αυτά η Νέα Φιλαδέλφεια έκανε το μπραφ περίπου πριν από τέσσερα χρόνια και χωρίς κρότο αλλά με σθένος μπήκε στον αθηναϊκό χάρτη της διασκέδασης. Μέχρι τότε τα καφέ ήταν μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού. Εν ριπή οφθαλμού άνοιξαν μοντέρνοι χώροι για καφέ, γλυκό και ποιοτικό φαγητό. Ήταν μια εποχή που δεν προλαβαίναμε να μετράμε τα νέα στέκια. Τα Σαββατόβραδα δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από brand names περιοχές. Η περιοχή ζωντάνεψε, αλλά πρωτίστως υπήρξε η κυριότερη αφορμή για να την ανακαλύψουν οι Αθηναίοι.
Και έτσι όπως συμβαίνει συχνά από στόμα σε στόμα διαδίδεται η φήμη μιας περιοχής, δεκάδες άρθρα γράφονται και φτάσαμε να βλέπουμε φίλους από μέρη της Αθήνας μακρινά πρόθυμους να έρθουν «στα Φιλαδέλφεια», όπως επίσης λένε πολλοί ντόπιοι. Ωστόσο οι ισορροπίες δείχνουν να έχουν κρατηθεί σε καλά επίπεδα. Ίσως επειδή ο κόσμος της είναι ωραίος, χαλαρός, για όλες τις ηλικίες και για όλες τις ώρες, είτε φοράει τη φορμίτσα του και πάει για περπάτημα, ποδήλατο, να λιαστεί ή να κοινωνικοποιηθεί, είτε τα καλά του για να τα πιει.
Δείτε τη συνέχεια ΕΔΩ
