Όλοι καρφωμένοι στις οθόνες των τηλεοράσεων για ακόμη ένα διάγγελμα του Έλληνα πρωθυπουργού. Ήταν η τέταρτη φορά που ο Αλέξης Τσίπρας έβγαινε να μας μιλήσει για το δημοψήφισμα της Κυριακής και να στηρίξει την επιλογή του για “Όχι”. Σήμερα όμως, υπήρχε πάνω του κάτι διαφορετικό.
Ήταν ένα μικροσκοπικό σημάδι στο κάτω χείλος του. Έμοιζε με πληγή. Προφανώς ήταν έρπης. Αυτό που βγάζουμε όλοι όταν αγχωνόμαστε ή στενοχωριόμαστε περισσότερο απ’ όσο μπορούμε να αντέξουμε. Αν δεν έβγαζε και τώρα έρπη, πότε θα έβγαζε, θα σκεφτεί κανείς.
Δεν είναι και εύκολη η θέση του άλλωστε. Από τη μια οι κατηγορίες για διχασμό των πολιτών (βοήθησε τους επικριτές του κι εκείνο το “όσοι ψηφίσουν “Ναι” θα είναι συνένοχοι στη συνέχιση των Μνημονίων”) από την άλλη πως οδηγεί τη χώρα στα βράχια, στο Grexit και σε καταστάσεις που δεν ξέρουμε και δεν θέλουμε να ζήσουμε.
Με τόση στενοχώρια, τόσο άγχος και τόση πίεση, κάπου θα ξεσπούσε αυτό. Και έτσι, βγήκε ο έρπης και ξέσπασε το κακό. Ας ελπίσουμε να είναι έτσι κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Μπηκες αποτομα στα βαθια!
Υπάρχει και φιλότιμο.Έτσι δείχνει.
Τον φουκαρά. Είναι αλήθεια πως διαφέρει απο όλους τους άλλους στο φιλότιμο και στα κίνητρα. Όμως η λάθος πολιτική είναι και αυτή αδίκημα.