Στις 23 Ιουλίου εκδόθηκε στο Στρασβούργο η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) για την υπόθεση «Πατζόγλου κατά Ελλάδας». Αφορούσε την προσφυγή της οικογένειας Πατζόγλου κατά του ελληνικού Δημοσίου για ανεπίτρεπτη καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης όσον αφορά αγωγή αποζημίωσης που είχε ασκήσει κατά των υπευθύνων κατάρρευσης πολυκατοικίας στη Νέα Φιλαδέλφεια, στο σεισμό της 7ης Σεπτεμβρίου 1999.
Η οικογένεια Πατζόγλου είχε τυπογραφείο στο ισόγειο της οικοδομής κι εργάζονταν κατά το σεισμό σε αυτό τα τέσσερα μέλη της-πατέρας, μητέρα και δύο παιδιά. Καταπλακώθηκαν, αλλά τελικώς σώθηκαν κάτω από το βαρύ τυπογραφικό μηχάνημα στο οποίο κατάφυγαν. Όμως στα ερείπια καταχώθηκε και καταστράφηκε όλο τους το βιος. H οικογένεια άσκησε αγωγή ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών κατά των πολυεθνικών εταιρειών CARREFOUR (ΚΑΡΦΟΥΡ) ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ Α.Ε και DIA HELLAS A.E. Επίσης, κατά των μηχανικών κι αρχιτεκτόνων αυτών, που είχαν αναλάβει και πραγματοποίησαν τις διαμορφώσεις και τροποποιήσεις του υπογείου, ισογείου και παταριού για να λειτουργήσει το σούπερ μάρκετ «DIA». Με τις αγωγές ζητούσαν αποζημιώσεις για την καταπλάκωσή τους και τις υλικές ζημίες που υπέστησαν.
Η έκδοση οριστικής απόφασης για την αποζημίωση των ανθρώπων άργησε υπερβολικώς πολύ, παρά τις δημόσιες εμφατικές διαβεβαιώσεις των τότε κυβερνώντων περί του «μαχαιριού που θα φτάσει στο κόκκαλο άμεσα». Ενδεικτικώς, αναφέρεται πως για δύο βαθμούς δικαιοδοσίας (Πρωτοδικείο κι Εφετείο) η διαδικασία διάρκεσε περίπου επτάμισι χρόνια.
Το ΕΔΑΔ διαπίστωσε παραβίαση των άρθρων 6 και 13 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Δηλαδή, υπέρβαση του εύλογου χρόνου διεξαγωγής των δικαστικών διαδικασιών μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης κι απουσία στην ελληνική έννομη τάξη του κατάλληλου ενδίκου βοηθήματος για να παραπονεθεί κανείς για την καθυστέρηση της δικαιοσύνης. Γι’ αυτούς τους λόγους επιδίκασε σημαντική δίκαιη ικανοποίηση στην οικογένεια ως ηθική βλάβη.
Οι δικηγόροι της οικογένειας, που υπερασπίστηκαν την υπόθεση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, Ανδρέας κι Αλέξης Αναγνωστάκης πιστεύουν ότι Δικαιοσύνη που αργεί τόσο στο τέλος τείνει στην αρνησιδικία: «Η οικογένεια επί πολλά χρόνια περίμενε να λάβει αποζημιώσεις για τις βλάβες που υπέστη. Στο τέλος ήταν ήδη αργά γι αυτήν, αφού πολλά χρόνια παρήλθαν στην έντονη στέρηση. Η αδυναμία της ελληνικής δικαιοσύνης να εκδώσει αμετάκλητες αποφάσεις σε εύλογο χρόνο εξοντώνει τους πολίτες από όλες τις απόψεις»
