Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο νικητής αυτών των εκλογών δεν ήταν ένα κόμμα αλλά ένα πρόσωπο, ο Αλέξης Τσίπρας. Κι αυτό που λένε μερικοί χαριτολογώντας, πως ακόμη και όλο τον ΣΥΡΙΖΑ να είχε απέναντί του πάλι ο Τσίπρας θα κέρδιζε, δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα.
*Του Αλέκου Γούλα
7,5 μονάδες διαφορά από τη Ν.Δ, με κυβερνητικό εταίρο τους ΑΝ.ΕΛ., (οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις στην Ελλάδα είναι πλέον όνειρο θερινής νυκτός), εκτός Βουλής η ΛΑ.Ε., οριακό το Ποτάμι. Ό,τι ακριβώς ζήτησε από το λυχνάρι του σαν ένας σύγχρονος Αλαντίν. Όλοι θυμόμαστε το περιώνυμο λυχνάρι του Αλαντίν που εξασφάλιζε στον κάτοχό του ό,τι επιθυμούσε. Ο Αλαντίν, φτωχός νέος, πλην όμως έξυπνος και ωραίος, κατάφερε με το λυχνάρι αυτό αφενός μεν να γίνει πάμπλουτος, αφετέρου στο τέλος να παντρευτεί την κόρη του Σουλτάνου που σήμερα θα ονομαζόταν εξουσία!
Ούτε στα παραμύθια όμως δεν γλυτώνει κανείς από τους δανειστές του που σου δανείζουν χρήματα για να αγοράζεις τα προϊόντα τους, να τους δίνεις τους τόκους και να τους χρωστάς εφ’ όρου ζωής, εκχωρώντας τους παράλληλα και την εθνική σου κυριαρχία. Και τώρα τι; Εδώ αρχίζει πράγματι το μεγάλο στοίχημα! Η αναδιάρθρωση της οικονομίας, η ελάφρυνση του χρέους και η άσκηση κοινωνικής πολιτικής αποτελούν τα κομβικά σημεία.
Θα παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα αριστερό κόμμα ή θα μεταλλαχτεί σε ένα σοσιαλδημοκρατικό; Θα οδηγήσει τη χώρα σε νέα πορεία ή θα έχουμε άλλη μια χαμένη δεκαετία; Θα επανέλθει στη… ριζοσπαστική αριστερή τάξη ή θα εξελιχθεί σε ένα σύγχρονο ΠΑΣΟΚ; Το ΠΑΣΟΚ, το μόνο θεωρητικά κερδισμένο από τα μικρά κόμματα, αλλά απολύτως δικαιολογημένα, αφού πολλοί από τους ψηφοφόρους του πίστεψαν τα γκάλοπ και μυρίστηκαν εξουσία ‒μέσω της ελπίδας για πρωτιά της Ν.Δ‒ μεταλλάχθηκε, και ούτε σοσιαλιστικό, ούτε κίνημα είναι πλέον. Από κόμμα εξουσίας μετατράπηκε σε κόμμα νοσταλγών της εξουσίας!
Σε τοπικό επίπεδο, αίσθηση προκάλεσε η αποχώρηση της πλειοψηφίας των στελεχών από την οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ, όχι προς άγνωστη κατεύθυνση. Τελικά, βέβαια, αυτή η φαινομενική πλειοψηφία μετατράπηκε εκλογικά σε μειοψηφία, αφού η απήχησή τους στην τοπική κοινωνία αποδείχτηκε πολύ μικρή. Παράλληλα δημιουργήθηκαν πολλές απορίες και αρνητικοί συνειρμοί. Σαφώς κερδισμένοι και δικαιωμένοι, επικοινωνιακά και πρακτικά, αυτοί που έμειναν. Οι αποχωρήσαντες επώνυμοι συμπολίτες μας, με δείγματα γραφής στα κοινά, μάλλον αδίκησαν τον εαυτό τους, αφού ακόμα και γραφικοί, με παρουσία μόνο σε αφίσες, ξεπέρασαν το εκλογικό ποσοστό της ΛΑ.Ε. Αποδείχθηκε ότι το αριστερό τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα δεν ταυτίστηκε με τη ΛΑ.Ε.!
Το ερώτημα είναι, όμως, αν η μη υφιστάμενη, πλέον, αμφίδρομη σχέση ΣΥΡΙΖΑ και Δύναμης Πολιτών θα επηρεάσει αρνητικά τη δημοτική αρχή και γενικότερα το Δήμο μας. Μπορεί κάθε σύγκριση της τωρινής με την προηγούμενη δημοτική αρχή να είναι σαν τη μέρα με τη νύχτα, αλλά οι συγκρίσεις σίγουρα δεν επαρκούν σε ό,τι αφορά στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής σε τοπικό επίπεδο. Οι δομές και οι δράσεις κοινωνικής πολιτικής δεν μπορούν να βασιστούν σε εθελοντές και τυχόν μη υλοποίησή τους δεν μπορεί να έχει το άλλοθι της μη στήριξης από την περιφέρεια ή το κόμμα.
Για τον εργατικό, κατά τα άλλα, νυν Δήμαρχο και τους συνεργάτες του τώρα αρχίζουν τα πιο δύσκολα. Δεδομένης της κατάστασης, ανέβασαν τον πήχη πολύ ψηλά. Και αν επαρκούσαν λίγα έργα και καλά, τώρα θα χρειαστούν περισσότερα και καλύτερα, για να έχει η Δύναμη Πολιτών συνέχεια. Αυτό βέβαια προς όφελος του Δήμου και των Δημοτών!
Θεωρητικά, ενισχυμένοι με όλα αυτά σε τοπικό επίπεδο σίγουρα υπάρχουν, αλλά αυτά δεν είναι της στιγμής. Το σίγουρο είναι ότι και η τοπική κοινωνία αποδοκίμασε κόμματα χωρίς ηγεσία, φαντασία, τόλμη και διορατικότητα. Αποδοκίμασε αυτούς που κούρασαν και ευθύνονται για τις χαμένες δεκαετίες, μην έχοντας κάτι νέο να επιδείξουν. Αποδοκίμασε αυτούς που θέλουν να διορθώσουν το ένα λάθος με ένα άλλο λάθος, αυτούς που θεωρούν τη μετάβαση στη δραχμή ως μοναδική εναλλακτική πρόταση απέναντι στα μνημόνια.
