«Φαινόμενα των ημερών, όπως ο ρατσισμός και η ξενοφοβία μαρτυρούν εγωκεντρισμό, παθολογική φοβία και νέκρωση των πνευματικών μας αισθητηρίων. Για την Εκκλησία ο
“άλλος”, ο οποιοσδήποτε “άλλος”, δεν είναι ούτε εχθρός ούτε απρόσωπη μονάδα, αλλά ούτε και η κόλασή μου, όπως υποστήριξε μερίδα της σύγχρονης φιλοσοφίας».
Του Τάσου Κωνσταντινίδη (Πρόεδρος Ένωσης Γονέων Φ.X.)
Διαβάζω από «τα ΝΕΑ» τμήματα της εισήγησης για το προσφυγικό ζήτημα του μητροπολίτη Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ. Αθηναγόρα στη δεύτερη συνεδρίαση της Ιερά Συνόδου της Ιεραρχίας:
Με τα παραπάνω λόγια αναφέρθηκε στη στάση της Εκκλησίας της Ελλάδος απέναντι στους πρόσφυγες και το προσφυγικό ζήτημα στη χώρα μας ο μητροπολίτης Ιλίου Αχαρνών και
Πετρουπόλεως Αθηναγόρας στην εισήγησή του, στη δεύτερη συνεδρίαση της Ιερά Συνόδου της Ιεραρχίας.
Η εισήγησή του είχε τίτλο «Το μεταναστευτικό πρόβλημα: Ποιμαντική και κοινωνική αντιμετώπισις αυτού».
Μάλιστα ο κ. Αθηναγόρας ήταν ο καθ’ ύλην αρμόδιος καθώς είναι Πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας της Εκκλησίας της Ελλάδος με την επωνυμία «Κέντρο Συμπαραστάσεως Παλιννοστούντων και Μεταναστών – Οικουμενικό Πρόγραμμα Προσφύγων».
Η ομιλία του κινήθηκε σε τρεις βασικούς άξονες: α) η προσφυγική κρίση, β) το μεταναστευτικό ζήτημα και γ) η παρουσίαση του έργου του Κέντρου.
Όπως πρόσθεσε ο κ. Αθηναγόρας «ο “άλλος”, ακόμη και στην πιο τραγική στιγμή της ύπαρξής του και ιδίως τότε, παραμένει μία μοναδική και ανεπανάληπτη εικόνα του Θεού, ο τόπος όπου τελικά μπορούμε να συναντήσουμε τον ίδιο τον Κύριό μας. Άλλωστε, αυτό
που συνολικά ονομάζουμε “κοινωνικό κακό” δεν αποτελεί τίποτα άλλο παρά την παρατεινόμενη αγωνία του Χριστού, ο οποίος εξακολουθεί να υποφέρει στα πρόσωπα των αδελφών Tου. Το διακύβευμα στον λόγο του Χριστού, δηλ. στον λόγο της Εκκλησίας, είναι ξεκάθαρο: “Εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων εμοί εποιήσατε” (Ματθ. 25, 40)».
Σχόλιο δικό μου: Όταν η Εκκλησία εκφέρει λόγο αγάπης, ισότητας και αδελφοσύνης και επιτελεί τον κύριο σκοπό της που είναι η έμπρακτη προσφορά αγάπης προς τον συνάνθρωπο, επιφέρει καίρια πλήγματα στη φασιστική και ρατσιστική εκμετάλλευση του πόνου των ανθρώπων. Αυτή τη δύναμη της εκκλησίας δεν πρέπει να την παραβλέπουν ακόμη και όσοι δεν είναι και οι πιο ένθερμοι πιστοί.
