Η Χαλκηδόνα (Χαλκηδών – Kadıköy στα τουρκικά) είναι μια μεγάλη και πολυπληθής κοσμοπολίτικη περιοχή στο ανατολικό τμήμα της Κωνσταντινούπολης, της Τουρκίας, στην ακτή της Θάλασσας του Μαρμαρά. Έχει απέναντι το ιστορικό κέντρο της πόλης από την ευρωπαϊκή πλευρά του Βοσπόρου. Η Χαλκηδόνα είναι από τις πιο εξέχουσες περιοχές της Κωνσταντινούπολης, σε μια αστική και εμπορική περιοχή, με πολλά μπαρ, κινηματογράφους και βιβλιοπωλεία. Είναι το πολιτιστικό κέντρο της Πόλης
στο ανατολικό της τμήμα.
Η Χαλκηδόνα (Kadıköy) ήταν η πρώτη περιοχή που Έλληνες από τα Μέγαρα κατοίκησαν στο Βόσπορο, το 685 Π.Χ., μερικά έτη προτού ιδρυθεί το Βυζάντιο στην άλλη πλευρά του Βοσπόρου κατα το 667 Π.Χ. Το όνομα Χαλκηδόνα έγινε γνωστό ως «πόλη του τυφλού». Ο μύθος λέει ότι το Βυζάντιο ιδρύθηκε μετά από την προφητεία ότι, ένα μεγάλο αστικό κέντρο θα χτιζόταν «απέναντι από την πόλη του τυφλού (σημαίνοντας ότι οι άνθρωποι της Χαλκηδόνας πρέπει να είναι τυφλοί για να μην δουν την προφανή αξία της χερσονήσου στο χρυσό κέρατο ως φυσικό αμυντικό λιμάνι).
Κατακτήθηκε από τους Πέρσες επί Δαρείου και έπαιξε σημαντικό ρόλο στον μετέπειτα Πελοποννησιακό πόλεμο, οπότε η πόλη ταλαντεύτηκε πολλές φορές μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης στις συμμαχίες που σημάδεψαν την αρχαία Ελλάδα, για να περιέλθει τελικά σε παρακμή όταν μετά την ίδρυση της Νικομήδειας και τον θάνατο του Βασιλέως της Νικομήδη το 74 π.Χ. κατελήφθη από τους Ρωμαίους, από τους οποίους την απέσπασε για λίγο καιρό ο Μιθριδάτης. Το 133 π.Χ. έγινε μέρος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τον Άτταλο Γ΄ της Περγάμου. Επί Αυτοκράτορα Διοκλητιανού στη πόλη αυτή μαρτύρησε η Αγία Ευφημία. Μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού η Χαλκηδόνα υπέστη πολλές επιδρομές εκ μέρους των βαρβάρων. Το 616 καταλήφθηκε από τους Πέρσες και το 667 από τους Άραβες. Το 451 έγινε στην πόλη η Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος, η μέχρι σήμερα λεγόμενη «Οικουμενική Σύνοδος της Χαλκηδόνας» και το 507 τοπική σύνοδος. Υπέστη αλλεπάλληλες επιθέσεις βαρβάρων μέχρι την κατάκτησή της από τους Οθωμανούς Τούρκους το 1453.
Ανέκαθεν η περιοχή συγκέντρωνε προοδευτικό κόσμο για τα τουρκικά δεδομένα.
Το Ελληνικό στοιχείο άρχισε να μειώνεται αισθητά μετά την Μικρασιατική καταστροφή και μετέπειτα σχεδόν εξαφανίστηκε μετά τις απελάσεις των Ελληνικών διαβατηρίων το 1964, αφού εδώ φέρεται να υπήρξαν οι πιο πολλές οικογένειες που είχαν ελληνικά και τουρκικά διαβατήρια μαζί.
Σήμερα στην Χαλκηδόνα λειτουργούν ενώσεις και ελληνικοί / Ομογενειακοί σύλλογοι όπως ο σύλλογος κυριών Μοδίου καθώς και Ελληνικό (Μειονοτικό) Σχολείο με λιγοστούς -πλέον μαθητές.
ΑΓΙΑ ΕΥΦΗΜΙΑ ΧΑΛΚΗΔΟΝΑΣ & ΝΕΑΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΑΣ
Η Αγία Ευφημία βρίσκεται στο ιστορικό -παλαιό κέντρο της περιοχής. Το 1694, ο Μητροπολίτης Χαλκηδόνος πήρε την άδεια για την ανοικοδόμηση του ναού πάνω στα ερείπια του βυζαντινού ναού. Το έργο τότε χρηματοδοτήθηκε από τη Ρωσία
και τον ναό που έχτισαν τότε τον αφιέρωσαν στην Αγ. Ευφημία, παρθένο-μάρτυρα του τέταρτου αιώνα. Η εκκλησία επισκευάστηκε και άλλαξε μορφή στα τέλη του 1860.
Μετά τον σταδιακό ξεριζωμό των Ελλήνων της ‘μητέρας’ Χαλκηδόνας και την δημιουργία της Νέας Χαλκηδόνας, οι πρόσφυγες έδωσαν το όνομα “Αγία Ευφημία” στον μεγαλύτερο Ναό που κατασκεύασαν στη νέα πόλη και που έγινε η Μητρόπολη και το σημείο αναφοράς της.
Η ΑΓΙΑ ΕΥΦΗΜΙΑ
Η Αγία Ευφημία έζησε και μαρτύρησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού.
Γεννήθηκε στη Χαλκηδόνα από οικογένεια θεοσεβή και ευγενική. Οι γονείς της Ψιλόφρων και Θεοδωριανή φρόντισαν ώστε η Θυγατέρα τους να αναπτύξει κάθε χριστιανική αρετή.
Η Ευφημία εξελίχθηκε σε άνθρωπο με σπάνια χαρίσματα και δυνατό χριστιανικό φρόνημα, το οποίο επέδειξε όταν ο ειδωλολάτρης ανθύπατος της Μικράς Ασίας Πρίσκος διέταξε να παρευρεθούν όλοι οι κάτοικοι της Χαλκηδόνας σε γιορτή, την οποία οργάνωνε προς τιμή του θεού των ειδωλολατρών Άρη.
Τότε η Ευφημία αποφάσισε μαζί με άλλους χριστιανούς να απέχει από τη γιορτή των ειδωλολατρών και για το λόγο αυτό συνελήφθη και φυλακίσθηκε.
Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της οι εχθροί του Χριστού προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να πείσουν την Αγία να αρνηθεί την πίστη της και να ασπασθεί τα είδωλα. Όταν συνειδητοποίησαν πως η Eυφημία δεν επρόκειτο να αλλάξει την πίστη της με τους λόγους, τη βασάνισαν φριχτά. Όμως με τη θεία χάρη, η Αγία δεν έπαθε τίποτα από τα βασανιστήρια.
Τελικά οι δήμιοι, την έριξαν σε άγρια θηρία και η Ευφημία βρήκε φρικτό θάνατο…
