Συκοφαντίες, λασπολογίες, χρησιμοποίηση προσωπικών δεδομένων των “αντιπάλων”, αθλιότητες και ψεύδη κατά πάντων όσων δεν ανήκουν στο στενό περιβάλλον τους και “άλλα”… που πλέον ΟΛΟΙ γνωρίζουν. Ακόμα και “αυτοί” που είναι στην αυλή τους, γνωρίζουν…
Γιατί όμως είναι ακόμα στην “αυλή” τους;;; Μήπως είναι αυτό που λέμε “σφουγγοκωλάριοι“;;;
Σύμφωνα με το Βικιλεξικό (wiktionary.org), σφουγγοκωλάριος είναι “εκείνος που καθαρίζει τον πισινό των ισχυρών προσώπων από τις βρωμιές που παράγουν και (κατ’ επέκταση) ο γλείφτης, ο χαμερπής, ο κόλακας, το καρφί, το τσιράκι, ο αχυράνθρωπος που εκπροσωπεί τα αφεντικά, το παιδί για όλες τις δουλειές, αλλά μόνον εκείνων που είναι ισχυροί ή πλούσιοι“.
Βέβαια, η συγκεκριμένη λέξη που σήμερα χρησιμοποιείται ως υποτιμητικός τίτλος, κάποτε (στο Βυζάντιο) ήταν τίτλος τιμής! “Σφουγγοκωλάριος” ήταν ο πιο έμπιστος άνθρωπος των βασιλιάδων, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για να σκουπίζει και να καθαρίζει τα οπίσθια του υψηλότατου!
Άρα μέχρι στιγμής η έννοια είναι διττή. Διαλέγεις και παίρνεις…
Ο καθηγητής – Διεθνολόγος (διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών) κύριος Χρήστος Ιακώβου, δίνει την δική του ερμηνεία σε άρθρο του με τίτλο «Ποιος είναι ο σημερινός σφουγγοκωλάριος;». Ο κύριος Ιακώβου λέει ότι, το βασικό γνώρισμα της συμπεριφοράς του σφουγγοκωλάριου είναι η εξόφθαλμη ικανότητά του να επιδίδεται στην τέχνη του «σκουπίζειν» τα οπίσθια των “ισχυρών”, 
ανεξαρτήτως ιδεολογικής ή πολιτικής θέσης, η οποία μπορεί να του εξασφαλίσουν μία θέση στον επίγειο παράδεισο, δηλαδή πολιτική ή επαγγελματική ανέλιξη και κατ’ επέκταση, «κοινωνική επιφάνεια». Είναι ο τύπος ελαφρών βαρών που θέλει να μπει στο παιχνίδι της εξουσίας με αυτοσκοπό την απόκτηση με κάθε τρόπο τίτλων «επαγγελματικής και πολιτικής ευγενείας», ούτως ώστε όταν βγαίνει από το σπίτι του να αυτοϊκανοποιείται με την εντύπωση ότι είναι επώνυμος, άρα σπουδαίος, και γενικά άνθρωποι με ελλείμματα προσωπικότητας, οι οποίοι έταξαν στη ζωή τους να «ανέλθουν», άνθρωποι οι οποίοι ακόμη και με το ντύσιμό τους ή όταν συστήνονται αισθάνονται την ανάγκη να δηλώνουν το κοινωνικό και επαγγελματικό τους καθεστώς. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι θρασύδειλοι καιροσκόποι, αχθοφόροι της αναξιοπρέπειας και μεταπράτες της αθλιότητας. Η τακτική τους ευκόλως προβλέψιμη. Επιλέγουν έναν “ισχυρό” πολιτικό, τον ακολουθούν και πράττουν παν ό,τι αναγκαίο για να αποδείξουν την νομιμοφροσύνη, που φθάνει μέχρι τα όρια της εθελούσιας “ανδραποδώδους” υποταγής. Επικεντρώνουν την συμπεριφορά τους σε κάθε ευκαιρία στο θάμβο της εντύπωσης… Οι σφουγγοκωλάριοι παρά την χρονολογική τους ηλικία δεν μεγαλώνουν ποτέ.
Επειδή οι σφουγγοκωλάριοι έχουν μία εκ βάθους σχέση με την ηλιθιότητα, ουαί και αλίμονο σε αυτόν που αρχίζει να συζητά μαζί τους με κριτική διάθεση για τον πολιτικό του οποίου «σκουπίζουν» τον πισινό…
Μετά και από την εμπεριστατωμένη ανάλυση του τίτλου, καταλήγουμε ότι οι “αυλικοί” σε καμία περίπτωση ΔΕΝ είναι “σφουγγοκωλάριοι”! Μα σε καμία!
Διότι για να είναι κάποιος “σφουγγοκωλάριος”, απαραίτητη προϋπόθεση είναι το “αφεντικό” του να είναι ΙΣΧΥΡΟ! Πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, έτσι ώστε να “ανεβαίνουν” και αυτοί ως οι επίσημοι “σφουγγοκωλάριοί του”!
Καμία σχέση με την περίπτωση μας! Πολιτικά είναι τελειωμένοι, οικονομικά “άγνωστο”, κοινωνικά “άστα να πάνε”.
Τα μόνα δυνατά τους σημεία είναι, το απύθμενο θράσος, το ψεύδος, η λάσπη, η σπέκουλα, η συκοφαντία, η καπηλεία, και πρωταθλητές στο “κοινωνικό σχόλιο” ή λαϊκά, κουτσομπολιό!
Οπότε επαναλαμβάνουμε την ερώτηση: Γιατί είστε ακόμα στην “αυλή” τους;;;
