Eυχές και αυτά τα Χριστούγεννα για Υγεία, Αγάπη και Ειρήνη ανταλλάσσουμε. Κι ας είμαστε χρόνια τώρα σε παγκόσμιο πολεμικό αναβρασμό.
Για υγεία, αγάπη και ειρήνη και την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές είναι ζεστό ακόμη το αίμα και σε Άγκυρα, Βερολίνο, Ζυρίχη. Στη Συρία ο πόλεμος μένει και μαίνεται, η σπαρακτική προσφυγιά ανελέητα πυκνώνει, η τρομοκρατική θηριωδία παντού σαρώνει.
Προβάλλει ο έσχατος κίνδυνος. Η ανθρωπιά σκονίζεται στα λεξικά.
Ευχές για Υγεία, Αγάπη και Ειρήνη. Μα, τη εξαιρέσει ίσως της υγείας, αυτά δε χαρίζονται από την τύχη ή τους θεούς. Ούτε τα απαιτείς ή τα επαιτείς. Τα κερδίζεις με αγώνα διαρκή. Κι εμείς, φοβάμαι, έχουμε από καιρό παραιτηθεί…
Ο πόλεμος δεν ξεσπά ως κεραυνός εν αιθρία. Στις κρύες καρδιές γεννιέται κι εκκολάπτεται. Στην ανοησία της αλαζονείας και στη βία της κερδομανίας. Στη φιλαυτία και την βαθιά κοινωνική μας αναλγησία. Ο πόλεμος κυοφορείται αενάως στη διχόνοια μας τη δολερή, στα φαντάσματα των προκαταλήψεων και στα σπλάχνα των παρωχημένων ιδεοληψιών μας. Στη μισαλλοδοξία και τις εμπάθειές μας, στην κοντόφθαλμη θέαση της αξίας της ζωής και στον καθημερινό ευτελισμό της.
Ετοιμοπόλεμοι όλοι μας όταν τον διπλανό υποβλέπουμε. Ετοιμοπόλεμοι όταν βλοσυροί βαδίζουμε από δω “εμείς” κι εκεί οι “άλλοι”. Ετοιμοπόλεμοι όταν αβασάνιστα “κολλάμε ταμπέλες” πικρές στο συνάνθρωπο, στον συμπατριώτη, στον συμπολίτη μας και υψώνουμε ανάμεσά μας απόρθητα τείχη…
Δεν ανθίζει η Ειρήνη στα χώματα που σπέρνουμε με αδικία και εγωισμό και καλλιεργούμε με ψέμα, υποκρισία, απληστία και παραλογισμό… Ούτε, πολύ περισσότερο, η Αγάπη. Γιατί στην αρχαιότερη ελληνική αγαπώ σημαίνει αρκούμαι! Όχι με την έννοια, βέβαια του ολιγαρκούς συμβιβασμού αλλά της πληρότητας, της ολοκλήρωσης και του ενθουσιασμού, που κατακτούμε από την μέθεξη του Εγώ στο Εσύ, από την ειλικρινή, διαυγή και ουσιαστική κοινωνία ατόφιων προσώπων.
Ευχές για Υγεία, Αγάπη και Ειρήνη και αυτά τα Χριστούγεννα ανταλλάσσουμε. Και ας ζούμε μια εξαιρετικά δυσοίωνη παγκόσμια και εθνική συγκυρία.
Ίσως τουλάχιστον φέτος -και ακριβώς γι’ αυτό- λιγάκι πιο πολύ να τις εννοούμε…
“Σα νά ‘χαν ποτέ τελειωμό τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου…” θα ψιθύριζε ο κυρ Αλέξανδρος.
Υ.Γ. Προσωπικώς εύχομαι να χαρίζει σε όλους μας ο Θεός υγεία! Η Αγάπη και η Ειρήνη είναι προϊόντα ψυχικού εκπολιτισμού. Και είναι δικό μας χρέος να τις αξιωθούμε.
