Γκούγκλαρα την φράση «Ο Σαμαράς μοιράζει το πλεόνασμα». Μου έβγαλε 45.800 αποτελέσματα. Αρκετά από αυτά αναφέρονται με ειρωνικό και σκωπτικό τρόπο στα «ψίχουλα που δίνει ο Σαμαράς» και έχουν την υπογραφή κάποιου στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ και σχετική αρθρογραφία από φιλικά σ αυτόν Μέσα. Προχωρώντας την αναζήτηση βρήκα και πολλές δηλώσεις του ίδιου του Τσίπρα που χαρακτήριζε «βαθειά ανήθικη πράξη» αυτό που έκανε ο τότε πρωθυπουργός. Να μοιράζει το πλεόνασμα.
Φλας μπακ. Μάρτιος του 2014 και ο Α. Σαμαράς υπόσχεται πως το πλεόνασμα 500 εκατ. ευρώ, θα μοιραστεί σε χαμηλοσυνταξιούχους και ένστολους. Το ονόμαζε, κοινωνικό μέρισμα. Η κριτική που δέχεται είναι έντονη και σκληρή. Εστιάζεται στο γεγονός ότι το κράτος έχει περίπου κηρύξει στάση πληρωμών σε όσους χρωστάει, έχει στραγγίξει φορολογικά τους πολίτες και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να εμφανίζεται ένα πλεόνασμα το οποίο ουσιαστικά είναι πλαστό.
Η πιο άγρια κριτική γίνεται από τον Τσίπρα που εκείνη την εποχή αγωνιά να γίνουν εκλογές και να καταλάβει την εξουσία. Παραθέτω ένα μικρό μόνο απόσπασμα από ομιλία του με την οποία κατακεραύνωνε τον τότε πρωθυπουργό για το πλεόνασμα που αυτός επικαλείτο:
«Το πλεόνασμά τους είναι σεσημασμένο για τους Έλληνες. Σ’ αυτό κρύβονται όλες οι αμαρτίες, όλες οι πληγές, όλη η σήψη, όλη η απάτη της σημερινής πολιτικής. Σ’ αυτό κρύβεται το δράμα εκατομμυρίων ανθρώπων, η καταστροφή νοικοκυριών και επιχειρήσεων, οι λιποθυμίες παιδιών από ασιτία, τα εκατομμύρια των ανέργων, η ζωή εν τάφω στα νοσοκομεία, στα ψυχιατρεία και στα άσυλα ανιάτων, οι παγωμένες νύχτες και οι πεινασμένες μέρες χιλιάδων και χιλιάδων συνταξιούχων».
Επανερχόμαστε στο σήμερα. Σχεδόν τρία χρόνια μετά. Ο Τσίπρας, εξαγγέλλει αυτό που έκανε τότε ο Σαμαράς, μοιράζει το πλεόνασμα. «Υπάρχει πλεόνασμα;» είναι η κρίσιμη ερώτηση. Όσο υπήρχε και τότε και ίσως και μικρότερο. Το κράτος έχει και σήμερα κηρύξει στάση πληρωμών σε όσους οφείλει και οι αριθμοί μιλάνε για πλεόνασμα. Αν σταματήσει το κράτος να πληρώνει ακόμα περισσότερους, το πλεόνασμα θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο. Απλά δεν πρόκειται για πλεόνασμα.
Ο Σαμαράς τότε, έβλεπε πως οι καμπύλες των δημοσκοπήσεων ήταν ιδιαίτερα αρνητικές για τη Ν.Δ. Και επίσης έβλεπε πως δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις για εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας από την Βουλή εκείνης της εποχής. Η κίνησή του, είχε προεκλογικό χαρακτήρα. Η οποία ωστόσο δεν τον βοήθησε ιδιαίτερα. Ο Τσίπρας σήμερα, βλέπει τις ίδιες καμπύλες να είναι ακόμα πιο αρνητικές για τον ίδιο. Αυτές θέλει να επηρεάσει. Δεν θα τα καταφέρει ωστόσο, καθένας απ’ όσους έταξαν με τόσο προκλητικό (ανήθικο θα τον έλεγε ο ίδιος ο Τσίπρας) τρόπο, έχασαν τις επόμενες εκλογές.
Και ιστορικά να το δούμε. Ούτε ο Ράλλης άλλαξε το κλίμα το 1981 όταν μοίραζε επιταγές της τότε ΕΟΚ, ούτε ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν καλούσε τον Τσοβόλα να τα δώσει όλα, ούτε ο Μητσοτάκης όταν μοίραζε φθηνά αυτοκίνητα, ούτε ο Σαμαράς. Στον πολιτικό χρόνο κάθε πρωθυπουργού υπάρχει μια ημερομηνία λήξης η οποία δεν αλλάζει με κανένα τρόπο και καμμιά υπόσχεση. Η ημερομηνία αυτή για τον Τσίπρα έχει λήξει σε σχετικά σύντομο χρόνο. Ωστόσο έχει ένα πλεονέκτημα. Δεν υπάρχει σοβαρός λόγος για να μην εξαντλήσει την τετραετία. Όμως, αν συνεχίσει «ανήθικες πράξεις» (που επαναλαμβάνω, έτσι τις χαρακτήριζε ο ίδιος) σαν κι αυτή του μοιράσματος ενός ανύπαρκτου πλεονάσματος, η φυγή του από την πρωθυπουργία, θα συνοδευτεί από πολύ ισχυρές δόσεις αποδοκιμασίας…
