Από τον συμπολίτη μας Αλέκο Γούλα λάβαμε την παρακάτω επιστολή:
Εδώ και μερικούς μήνες με πρωτοβουλία της Κυβέρνησης έχει ξεκινήσει ο δημόσιος διάλογος για τη Μεταρρύθμιση του Κράτους, την αλλαγή του Καλλικράτη και την υιοθέτηση ενός νέου μοντέλου οργάνωσης και λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης. Στo πλαίσιo αυτού του διαλόγου – και συγκεκριμένα στο ετήσιο τακτικό συνέδριο της Κ.Ε.Δ.Ε. (Κεντρική Ένωση Δήμων της Ελλάδας) που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις αρχές Δεκεμβρίου– ψηφίζεται και γίνεται αίτημα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης μεταξύ άλλων η διοικητική υπαγωγή των Νηπιαγωγείων στους Δήμους, μαζί βέβαια με τους αντίστοιχους πόρους της Κεντρικής Κυβέρνησης.
Η πρόταση αυτή δεν είναι νέα, απλώς στο αίτημά της η Κ.Ε.Δ.Ε. κάνει ένα βήμα παραπέρα και εκτός από τα νηπιαγωγεία ζητά να αναλάβει η τοπική αυτοδιοίκηση σταδιακά το σύνολο της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Η Επιτροπή Παιδείας της Κ.Ε.Δ.Ε. είχε μάλιστα εξειδικεύσει την πρόταση αυτή και είχε επεξεργαστεί ένα ολοκληρωμένο σχέδιο μετάβασης. Άλλωστε, όπως τόνισε η ίδια στην επιστολή της προς τον Υπουργό Παιδείας, υπήρχε η εμπειρία της επιτυχούς μετάβασης της αρμοδιότητας των παιδικών σταθμών από το Κράτος στους Δήμους και η εμπειρία αυτή θα μπορούσε να αξιοποιηθεί.
Προς τιμήν του ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου απέρριψε την πρόταση, κρίνοντας το αίτημα της Κ.Ε.Δ.Ε. προδήλως αντισυνταγματικό, καθώς η 2592/99 απόφαση του ΣτΕ αναφέρει: «Δεν μπορούν να μεταφερθούν αρμοδιότητες Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και αυτό γιατί το άρθρο 16 του Συντάγματος ρητά το απαγορεύει». Το υπουργείο Παιδείας σύμφωνα με το Σύνταγμα έχει την αποκλειστική ευθύνη της εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων.
Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. μάλιστα εξέφρασε την κατηγορηματική της αντίθεση στην πρόταση της Κ.Ε.Δ.Ε. τονίζοντας πως δεν είναι η πρώτη φορά που οι «τοπικοί άρχοντες» θέτουν ως στόχο την υπαγωγή των νηπιαγωγείων, αλλά και συνολικά της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, στους Δήμους για ευνόητους λόγους.
Προσωπικά πιστεύω πως κάποιοι Δήμοι καραδοκούν να γίνουν διαχειριστές πόρων που δεν τους ανήκουν και να διορίσουν και κάποιους δικούς τους, αντί να ασχοληθούν με τα θέματα των αρμοδιοτήτων τους που, σε σχέση με την εκπαίδευση, δεν είναι άλλα από τη συντήρηση των σχολικών κτιρίων.
Δεν γνωρίζω τη θέση της δημοτικής μας αρχής επί του θέματος αυτού. Φαντάζομαι, όμως, πως θα αποστασιοποιείται από την άποψη της Κ.Ε.Δ.Ε., αν και το συγκρουσιακό κλίμα που επικρατεί τελευταία στη Σχολική Επιτροπή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του Δήμου μας με βάζει σε σκέψεις. Η αντιπαράθεση που εκδηλώθηκε και γίνεται ορατή αυτές τις μέρες με ανακοινώσεις-απαντήσεις στα τοπικά ηλεκτρονικά μέσα μόνο ευχάριστη και δημιουργική δεν είναι!
Η Σχολική Επιτροπή του Δήμου μας αποτελείται από 15 μέλη, εκ των οποίων τα 8 μέλη είναι πάντα από την πλειοψηφούσα παράταξη στο Δήμο, 1 μέλος από την αντιπολίτευση (που δεν λαμβάνει ποτέ μέρος(!), διερωτώμαι γιατί;), 5 Διευθυντές Δημοτικών Σχολείων και έναν εκπρόσωπο από την Ένωση Γονέων. Στις συνεδριάσεις παρίσταται και εκπρόσωπος από το Σύλλογο Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, ο “Αριστοτέλης”, χωρίς ωστόσο να έχει δικαίωμα ψήφου.
Το ότι οι 8 του Δήμου μπορούν να αποφασίσουν οτιδήποτε λόγω πλειοψηφίας είναι νόμιμο αλλά όχι απαραίτητα και ηθικό, για να θυμίσω τη γνωστή φράση.
Το ότι οι 8 του Δήμου μπορούν να αποφασίσουν χωρίς την παρουσία των υπολοίπων που αποχωρούν ή απέχουν διαμαρτυρόμενοι, αλλά τυγχάνει να εκπροσωπούν την εκπαιδευτική κοινότητα, είναι επίσης νόμιμο, δεν είναι όμως και η πεμπτουσία της δημοκρατίας.
Δεν είναι μήπως χρέος της Σχολικής Κοινότητας να διεκδικεί κονδύλια από το Δήμο; Δεν είναι χρέος της Σχολικής Κοινότητας να απαιτεί την αύξηση της κρατικής επιχορήγησης; Δεν είναι χρέος της Εκπαιδευτικής Κοινότητας να διαχειρίζεται η ίδια τις επιχορηγήσεις, αφού γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα την καθημερινή ζωή των δημοτικών και νηπιαγωγείων της πόλης; Γιατί ενοχλούνται κάποιοι από πολιτικά κείμενα και τα θεωρούν ως καταγγελτικές ανακοινώσεις; Γιατί κάποιοι θεωρούν πως μόνο αυτοί έχουν διαχρονικά το δικαίωμα του «καταγγέλλειν»;
Όταν ο τοπικός Σύλλογος Εκπαιδευτικών “Αριστοτέλης”, η Ένωση Γονέων και γενικότερα το εκπαιδευτικό κίνημα έβγαζε ανακοινώσεις κατά του Αρβανιτόπουλου, που ως Υπουργός Παιδείας έθεσε σε διαθεσιμότητα εκπαιδευτικούς τεχνικών ειδικοτήτων ανάμεσά τους και τη νυν Αντιδήμαρχο Παιδείας κα Ρόκου, γιατί κανείς δεν ενοχλούνταν από τον καταγγελτικό λόγο; Και αν κάποιοι ξεχνούν προφανώς τη στήριξη που είχαν από την εκπαιδευτική κοινότητα και λένε πως κανείς δεν τους στήριξε, θα το εκλάβω απλώς ως πολιτική αχαριστία, αλλά να απειλούν με μηνύσεις την Ένωση Γονέων, επειδή η τελευταία σε κοινό κείμενο με το Σύλλογο Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ο”Αριστοτέλης” εκφράζει διαφορετική πολιτική άποψη επί θέματος που αφορά στη διαχείριση της κρατικής επιχορήγησης, το θεωρώ ως κάτι περισσότερο από πολιτική απρέπεια.
Αναμφισβήτητα είναι υποχρέωση της Ένωσης Γονέων να συστρατεύεται με την εκπαιδευτική κοινότητα και να διεκδικεί μαζί της δημόσια, δωρεάν και υψηλής ποιότητας παιδεία.
Είναι θετικό πάντως πως στο κείμενο που υπογράφουν τα 8 τακτικά και τα 8 αναπληρωματικά τους μέλη της Σχολικής Επιτροπής, όλα προερχόμενα από τη δημοτική αρχή, δεν φαίνονται οι εκδικητικές διαθέσεις που είχαν εκδηλωθεί προηγουμένως. Αντιθέτως, διακρίνω θετικές προθέσεις που εκδηλώνονται ωστόσο με λάθος τρόπο και σχεδιασμό. Φαίνεται, όμως, κάποιοι να μην γνωρίζουν καλά την καθημερινότητα ενός σχολείου! Και εξηγώ γιατί… Οι εκπαιδευτικοί αποτελούν τον κυριότερο παράγοντα για την ποιότητα της εκπαίδευσης, παρότι το κύρος και η αμοιβή τους δεν είναι ανάλογα της υψηλής ευθύνης του λειτουργήματός τους και ο ρόλος των Διευθυντών δεν μπορεί να περιοριστεί σε αυτόν του απλού διεκπεραιωτή λογιστικών εντολών και κατευθύνσεων.
Στη σκληρή πραγματικότητα του σημερινού σχολείου οι Έλληνες εκπαιδευτικοί πρέπει να είναι δάσκαλοι, ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι αλλά και λίγο κοινωνικοί λειτουργοί. Σύμφωνα με το κείμενο των μελών της Σχολικής Επιτροπής του Δήμου μας, οι Διευθυντές θα πρέπει να είναι και λογιστές ώστε να μπορούν να οργανώσουν και μικρά λογιστήρια στα σχολεία τους! Μάλιστα οι Διευθυντές θεωρούνται και υπεύθυνοι για τη μη υποβολή απολογισμών στο Δημοτικό Συμβούλιο για τα έτη 2011, 2012, 2013 και 2014! Κι εγώ ο απλός δημότης νόμιζα πως γι’ αυτό αλλά και για πολλά άλλα έφταιγαν κάποιοι άλλοι!
Αν υπάρχουν λάθη ή και παραλείψεις των Διευθυντών στα λογιστικά, ας βοηθηθούν να τα διεκπεραιώσουν. Με τη διαφάνεια δεν διαφωνεί κανείς. Με την απαξιωτική όμως αντιμετώπιση των Διευθυντών και όχι μόνο, δεν υπάρχουν προϋποθέσεις βελτίωσης της κατάστασης. Πολύ φοβάμαι πως κάποιοι βλέπουν το δέντρο αλλά όχι το δάσος! Η ασφυκτική μείωση της κρατικής χρηματοδότησης είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των σχολικών μονάδων και η μεγάλη απειλή για το δημόσιο σχολείο. Η μείωση αυτή όχι μόνο δεν επιτρέπει τον εκσυγχρονισμό των σχολείων με σύγχρονα ψηφιακά εκπαιδευτικά μέσα για την εφαρμογή νέων αναλυτικών προγραμμάτων, νέων διδακτικών μεθόδων και καινοτόμων δράσεων, αλλά δεν επαρκεί ούτε για τα βασικά λειτουργικά τους έξοδα.
Στην αδιέξοδη αυτή κατάσταση καλείται ο Δήμαρχος όχι μόνο να πάρει θέση, αλλά και να δώσει τη λύση. Καλείται να προλάβει την όποια δυσλειτουργία των σχολικών μονάδων που προβλέπει σύσσωμη η εκπαιδευτική κοινότητα. Καλείται να συνθέσει τις απόψεις όλων των πλευρών και να εγγυηθεί το διάλογο. Δήμος και πολιτεία οφείλουν να ενισχύσουν το δημόσιο σχολείο και τους λειτουργούς του και να στηρίξουν μαθητές και γονείς. Στη σχολική επιτροπή δεν χωρούν μόνο μέλη της δημοτικής αρχής, ο διάλογος είναι επιτακτική ανάγκη. Η αντιπαράθεση δεν ωφελεί κανέναν πέραν από αυτούς που τη δημιουργούν για τους δικούς τους –ορατούς όμως– λόγους.
Α. Γούλας
