Γνωρίζουμε, ότι στους περισσότερους δήμους, υπάρχει κόντρα μεταξύ διοίκησης και κάποιων εργαζομένων…
Εκδότης Fx-news
Εργαζόμενοι, οι οποίοι ″διαφωνούν″ με αποφάσεις και καθήκοντα που τους αναθέτει η εκάστοτε διοίκηση, ή πολιτικά, κομματικά κοκ…
Τους ″διαφωνούντες″, ως συνήθως, ″χρησιμοποιούν″ και το αντίστροφο, οι ″αντιπολιτευόμενοι″ του εκάστοτε δημάρχου, δίνοντάς τους ″υποσχέσεις″ σε περίπτωση που έρθουν αυτοί στα ″πράματα″… και βεβαίως δημιουργείται μια σχέση ″εμπιστοσύνης″ με προοπτική την μελλοντική ″εύνοια και συνεργασία″… μεταξύ τους! Ο εκάστοτε δήμαρχος βέβαια, όταν ήταν στην αντιπολίτευση έκανε τα ίδια!!! Είχε και αυτός τους ″δικούς του″…
Οι μικροπολιτικοί αυτοί ″θύλακες″ στην ″καρδιά″ των δήμων, δημιουργούν προσκόμματα, εμπόδια, αντιπαραθέσεις, “ξεσηκωμούς” και σε άλλους εργαζομένους -που δεν είναι στην “καρδιά” του θύλακα- και έχουν ως αποτέλεσμα την προβληματική λειτουργία των υπηρεσιών με ″ΘΥΜΑ″ (μόνιμα) τον ΔΗΜΟΤΗ!!!
Φυσικά, το φαινόμενο αυτό ΔΕΝ είναι άγνωστο στην χώρα μας, αλλά είναι ο ΚΑΝΟΝΑΣ στην δημόσια διοίκηση και όχι μόνο.
ΚΑΝΟΝΑΣ-ΚΕΚΤΗΜΕΝΟ ιστορικός… πριν την σύσταση του νέου ελληνικού κράτους… (βλπ. ″ραγιαδισμός″)
ΚΑΝΟΝΑΣ που συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στην καταστροφή της επίπλαστης Ελληνικής οικονομίας και ποτέ ΔΕΝ μας επέτρεψε να γίνουμε κανονικό ανεξάρτητο κράτος με πραγματική οικονομία…
ΚΑΝΟΝΑΣ που θα αλλάξει μόνο από την αλλαγή νοοτροπίας των πολιτών (για να αλλάξει και των πολιτικών), δηλαδή, να φύγει από πάνω μας ο ″ραγιαδισμός″…
θέλουμε χρόνο (μερικούς αιώνες) για να το πετύχουμε… υπομονή!
Ραγιαδισμός
Οι κάτοικοι του Ελλαδικού χώρου τελούν υπό ουσιαστική κατοχή επί 2.160 χρόνια: από την κατάκτηση της Ελλάδος από τους Ρωμαίους. Στη συνέχεια, το Βυζάντιο θεωρούσε το Θέμα της Ελλάδος ως “Εθνικό” – ειδωλολατρικό. Ορεινές περιοχές (π.χ. Αρκαδία) εκχριστιανίστηκαν οριστικά μόλις τον 9ο αιώνα μ.Χ.
Ειδικότερα η Πελοπόννησος αποτελούσε ένα από τα 12 «Θέματα» στα οποία είχε διαιρεθεί το ευρωπαϊκό τμήμα της Αυτοκρατορίας, με διοικητή της ένα στρατηγό, που είχε έδρα την Κόρινθο και κύρια ασχολία του την είσπραξη ποικίλων φόρων, συνοδευόμενη ως είθισται από παντοειδείς πιέσεις και καταχρήσεις.
Τη ζοφερή εικόνα συμπλήρωναν οι επιθέσεις των πειρατών, οι επιδρομές από ξηράς και οι θανατηφόρες επιδημίες. Ήταν το φτωχότερο και πιό καταπιεσμένο τμήμα της Αυτοκρατορίας. Μετά ήρθαν οι Φράγκοι, οι Καταλάνοι, οι Βενετσιάνοι, οι Τούρκοι και τέλος μας έμειναν οι Κοτζαμπάσηδες και οι οσφυοκάμπτες προς τους ξένους πολιτικοί που παρατείνουν τη νοοτροπία του ραγιαδισμού μέχρι και τις μέρες μας.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες αναπτύχθηκε, δια μέσου των αιώνων, μια κοινωνική – πολιτισμική κατάσταση όπου ο υποτελής προσπαθεί να επιβιώσει με κάθε μέσον και αυτό το κατορθώνει με το ψέμα, τη λαμογιά, την απάτη, την κολακεία και την “ευελιξία”. Ακριβώς δηλαδή όπως η φιγούρα του Καραγκιόζη.
Έτσι, η Νέα Ελληνική διάλεκτος είναι ίσως η μόνη παγκοσμίως όπου ο όρος “εργασία” (δηλ. δημιουργία, παραγωγή, συνεργασία, δύναμη) έχει υποκατασταθεί από τον όρο “δουλειά” (δηλ. καταναγκαστικό έργο). Αναμενόμενο, αφού το προϊόν της εργασίας το καρπώνονταν οι εκάστοτε διοικούντες. Και επομένως, αν κάποιος ήθελε να προκόψει είτε έφευγε στο εξωτερικό ή φρόντιζε να «καλοπιάνει» παντοειδώς τους άρχοντες-πολιτικούς για να έχει υποστήριξη και κάλυψη. Δυστυχώς αυτό το πολιτισμικό DNA θέλει γενιές για ν’ αλλάξει και γι’ αυτό η αξιοκρατία δεν μπορεί να ευδοκιμήσει στον τόπο μας.
Συνεπακόλουθο η παντελής έλλειψη εμπιστοσύνης προς την κάθε είδους ηγεσία αλλά και προς τους λοιπούς συμπολίτες. Και επειδή όλοι έχουν κατ’ επανάληψη εξαπατηθεί, ο καθένας περιχαρακώνει την οικογένειά του έναντι των άλλων και αναγνωρίζει μόνο το άμεσο ατομικό του όφελος «εδώ και τώρα». Το αποτέλεσμα είναι μια μή κοινωνία. Και ενώ παλαιότερα μπορούσαν να καλλιεργηθούν μύθοι που να κατευθύνουν τη δράση των πολιτών, τώρα, με την άνοδο του μορφωτικού επιπέδου και την υπερπληροφόρηση, οι μύθοι και οι αξίες καταρρέουν και ουδείς πλέον πιστεύει ο,τιδήποτε. Αποτέλεσμα η μαζική μετανάστευση των μορφωμένων κυρίως νέων μας που δεν βλέπουν πια μέλλον σ’ αυτή τη χώρα της ανεργίας και της αναξιοκρατίας.
