“Μια πραγματικότητα που αποκρύπτεται έντεχνα”

Από τον πρόεδρο του τοπικού συμβουλίου της Νέας Χαλκηδόνας, κ. Γιώργο Κατερίνη, λάβαμε το παρακάτω άρθρο:

Μια πραγματικότητα που αποκρύπτεται έντεχνα

Σκέψεις για το φαιό μέλλον που κάποιοι ετοιμάζουν για την πόλη μας

Πέμπτη 16/3, μετά τις 6.30 το απόγευμα η Δεκελείας στη Νέα Χαλκηδόνα είχε μια περίεργη όψη. Ελάχιστη κίνηση, αφού το ρεύμα ανόδου είχε κλείσει από δυο κλούβες ΜΑΤ. Όσα αυτοκίνητα κατέβαιναν από Φιλαδέλφεια έπεφταν πάνω στην κλούβα των ΜΑΤ και έστριβαν αναγκαστικά δεξιά προς το Πάρκο Γ. Αποστολάκης κι από εκεί ένας Θεός ξέρει για πού. Μαγαζιά κλειστά, ή με μισοκατεβασμένα ρολά, κάποιοι μαγαζάτορες έξω από τα καταστήματά τους, σκόρπιοι κάτοικοι να συζητούν ή να περπατούν χωρίς να καταλαβαίνουν ακριβώς τι γίνεται, αρκετοί άνθρωποι που κανονικά θα περίμεναν στις στάσεις τρόλεϊ ή λεωφορεία να βιάζονται να περάσουν από το στενό άνοιγμα μεταξύ των παρατεταγμένων ανδρών των ΜΑΤ. Το ίδιο σκηνικό και στην οδό Χαλκίδος, με αρκετούς πολίτες να έχουν πάρει με τα πόδια το δρόμο για να γυρίσουν σπίτι τους, στριμωγμένοι στη γέφυρα του Ποδονίφτη από την κλούβα των ΜΑΤ και τους παρατεταγμένους πάνοπλους αστυνομικούς.

Λίγα μέτρα πιο πάνω ένα περίεργο μπουλούκι από μαυροντυμένους, νέους ως επί το πλείστον, να έχει καταλάβει το οδόστρωμα της Δεκελείας. Στα χέρια τους κρατούσαν σιδερόβεργες, πόδια από τραπέζια, ξύλα, κοντάρια. Σε πολλές γωνίες στα γύρω στενά ακροβολισμένοι διάφοροι μαυροντυμένοι τύποι. Ένας από αυτούς είκοσι μέτρα από τον φρουρό του αστυνομικού τμήματος της Νέας Χαλκηδόνας, στην οδό Μαραθώνος.

Το μπουλούκι αυτό ανεβοκατέβαινε τη Δεκελείας. Μισή ώρα πιο πριν ήταν στην πλατεία Πατριάρχου, και πιο πριν έξω από την Στρούγκα και τη Λαϊκή Συνέλευση που εδώ και κάποιες μέρες έχουν μετονομαστεί «ειρηνικά» σε Αγιά Σοφιά. Απέναντι οι αστυνομικοί με 3-4 περιπολικά μπροστά στο Δημαρχείο δεν φαίνονταν να ανησυχούν από την παρουσία τους. Αυτοί ήταν με απλές στολές και χωρίς εξαρτήσεις μάχης και φαίνονταν σαν να έκαναν μια βάρδια ρουτίνας σαν αυτή που κάνουν εδώ και καμιά εικοσαριά μέρες.

Τι συμβαίνει πραγματικά στην πόλη μας; Σε τι συνθήκες ζούμε; Μπορούμε ή όχι να περπατάμε στους δρόμους μας; Μπορούμε να επισκεφτούμε το Δημαρχείο, ή κινδυνεύουμε; Μπορούν οι άνθρωποι της πόλης να ζήσουν στους κανονικούς τους ρυθμούς; Μπορούν οι άνθρωποι της Λαϊκής Συνέλευσης να προσεγγίσουν το χώρο στον οποίο βρίσκονταν εδώ και χρόνια και να πραγματοποιήσουν τις δράσεις τους; Μπορούν οι άνθρωποι της Στρούγκας να μπουν στο χώρο όπου έχουν εγκατασταθεί εδώ και χρόνια;

Η απάντηση σε όλα αυτά είναι ΟΧΙ. Και όμως αυτή η ιδιότυπη απαγόρευση κυκλοφορίας που έχει επιβληθεί στην πόλη, από κάποιους ονομάζεται ειρηνική παρουσία οπαδών, άλλοι την θεωρούν ως αντίβαρο στις καταλήψεις, άλλοι ως δικαιολογημένη αγανάκτηση των οπαδών μιας ομάδας που αισθάνονται αδικημένοι. Οι ίδιοι βέβαια μιλούν για την παρανομία των καταληψιών, παλαιότερα αγαναχτούσαν για την παρεμπόδιση λειτουργίας κάποιων καταστημάτων σε μέρα απεργίας και όλοι μαζί θυμούνται την… παρανομία της Δημοτικής Αρχής.

Μέχρι που κάπου διάβασα για τα παλικάρια που περιφρούρησαν την πόλη από τους κρανοφόρους διαδηλωτές που επρόκειτο να έρθουν στην πόλη την Πέμπτη το απόγευμα. Φυσικά οι κρανοφόροι διαδηλωτές δεν ήρθαν για περίπατο ή για να τα σπάσουν στην πόλη μας, αλλά για να διαδηλώσουν ενάντια στην απρόκλητη κατάληψη του χώρου τους (ή του χώρου που έχουν από χρόνια οικειοποιηθεί, για να είμαστε πολιτικώς ορθοί, και με τη σύμφωνη γνώμη του Δημοτικού Συμβουλίου από το 2013). Το αν φορούσαν κράνη, αν κράταγαν ξύλα ή οτιδήποτε άλλο είναι δικό τους θέμα να το απαντήσουν και τέλος πάντων το έλυσε με τον τρόπο της η αστυνομία με το μπλόκο που έστησε στη γέφυρα του Ποδονίφτη. Ακριβώς με τον αντίθετο τρόπο από αυτόν που χρησιμοποίησε για να αντιμετωπίσει τους ροπαλοφόρους που περιέγραψα πιο πάνω, οι οποίοι για κανένα δίωρο και παραπάνω κινούνταν με άνεση στην πόλη, χωρίς να ενοχλούνται από κανέναν.

Το θέμα έχει ξεφύγει. Το κέντρο της πόλης ζει εδώ και λίγο καιρό ένα καθεστώς φόβου και τρόμου. Αν αναζητήσετε εικόνες από αυτό που περιγράφω δεν θα τις βρείτε. Την Πέμπτη το απόγευμα είδα τηλεοπτικές κάμερες στη Νέα Χαλκηδόνα και αρκετούς δημοσιογράφους οι οποίοι προφανώς είχαν έρθει για να καταγράψουν τα σπασίματα που, δυστυχώς γι αυτούς, δεν έγιναν. Φυσικά, αυτές οι κάμερες και οι δημοσιογράφοι δεν… αντελήφθησαν τι γινόταν μερικά μέτρα πιο βόρεια. Είδαν μόνο επικίνδυνους ταραξίες που απειλούσαν την… ησυχία της πόλης. Την ησυχία των μπράβων που έγραψαν στο δημαρχείο «Φασίστα Βασιλόπουλε», την ησυχία των μαυροντυμένων τσιλιαδόρων που κάνουν φέις κοντρόλ σε όποιον μπαίνει στο Δημαρχείο ή όποιον περνά στην απέναντι γωνία, την ησυχία των δήθεν αγαναχτισμένων «οπαδών» που θέλουν όλο το άλσος γήπεδο κι όλη την πόλη δική τους.

Δεν τρώνε κουτόχορτο οι κάτοικοι αυτής της πόλης. Μπορεί να αποκρύπτεται επιμελώς η απειλητική παρουσία των μαυροντυμένων δήθεν οπαδών, μπορεί να μην καταγράφεται η βία και οι απειλές που εκτοξεύουν κατά των αιρετών και κατά των συγγενικών τους προσώπων, μπορεί κάποιοι να θεωρούν φυσικό και αποδεκτό να κυκλοφορούν στην πόλη απροκάλυπτα άνθρωποι που καμιά σχέση δεν έχουν με την κοινωνία μας, αλλά που θέλουν να επιβάλλουν με το ζόρι το «δίκιο» τους, αλλά οι κάτοικοι μπορούν να ξεχωρίσουν ακόμα το δίκιο από το άδικο.

Ας προσέξουν, λοιπόν, όσοι υποθάλπουν αυτά τα φαινόμενα, όσοι τα δικαιολογούν, ή τα αποκρύπτουν. Οι κοινωνίες έχουν ζήσει στο παρελθόν πολλές τέτοιες καταστάσεις βίας που εξελίχθηκαν σε ολέθρια καθεστώτα τρόμου και εκτροπής. Μπορεί κάποιοι δημοτικοί παράγοντες να νομίζουν ότι θα κερδίσουν μικροπολιτικά οφέλη και να φωτογραφίζονται χαμογελαστοί χωρίς να ενοχλούνται από το πανό που γράφει «ψόφο στο Δήμαρχο», αλλά να ξέρουν ότι θα έρθει και η δική τους ώρα όταν η πόλη θα έχει αλλάξει χαρακτήρα και κουμάντο θα κάνει ο στρατός των μαυροντυμένων που είναι έτοιμοι να πολεμήσουν για το δίκιο του Τίγρη. Τα κλειστά καταστήματα την Πέμπτη το απόγευμα είναι ένα προμήνυμα του τι θα επακολουθήσει στην πόλη, αν γίνει αποδεκτό αμαχητί το «δίκιο» του μεγάλου αφεντικού που μπάζει από παντού.

Ας προβληματιστούν όσοι σήμερα θεωρούν ότι η δημοτική Αρχή αυθαιρετεί, από τους αυτόκλητους υπερασπιστές της νομιμότητας που εξαπολύουν εξώδικα και μηνύσεις. Ας προβληματιστούν από τα δεκάδες, εκατοντάδες απειλητικά μηνύματα στο διαδίκτυο, κάτω από ενημερωτικές ιστοσελίδες (δυστυχώς και τοπικές), σε προσωπικές σελίδες κοινωνικής δικτύωσης ανθρώπων της πόλης. Ας ανατρέξουν σε αποφάσεις και κείμενα που έχουν γραφτεί επώνυμα και καθαρά για την υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος, της πόλης μας, των κατοίκων της και ας μην τσιμπούν στη μαζική υστερία που καλλιεργούν επώνυμοι και κυρίως ανώνυμοι που γράφουν στο όνομα της ΑΕΚ.

Είναι τώρα η ώρα που όλοι πρέπει να αποφασίσουμε αν μας πρέπει στην πόλη μας ένα τέτοιο φαιό μέλλον. Δεν υπάρχει χώρος για ουδετερότητες, ή ωχαδερφισμούς. Δεν θα υπερασπιστεί κάποιος άλλος τα σπίτια και τα μαγαζιά μας. Πρέπει όλοι μαζί να αποφασίσουμε για το μέλλον της πόλης. Με την ΑΕΚ, αλλά χωρίς τους κουμπουροφόρους. Με το γήπεδο, αλλά χωρίς τις εξωπραγματικές απαιτήσεις των μεγαλοεπιχειρηματιών, με τους φίλαθλους και τους αθλητές όλων των αθλημάτων, αλλά χωρίς στρατούς από τραμπούκους. Μια πόλη που θα ζει και θα λειτουργεί μαζί με το γήπεδο και όχι για να υπηρετεί μια ΠΑΕ. Στο παρελθόν έχουμε ξαναζήσει την προσπάθεια άλωσης της πόλης μας, αλλά και την ανατροπή αυτών των σχεδίων. Καιρός να δώσουμε και στις μέρες μας τον αγώνα που απαιτείται. Χωρίς κομματικές ταμπέλες, χωρίς οπαδικές διαιρέσεις, χωρίς μικροπολιτικές σκοπιμότητες.

Γιώργος Κατερίνης

Πρόεδρος Δημοτικής Κοινότητας Νέας Χαλκηδόνας