Δεν πα’ να γίνουν εκατό νόμοι πλαίσιο για τα Πανεπιστήμια. Εκείνο που λείπει από τους Έλληνες δεν είναι η τριτοβάθμια, η πανεπιστημιακή Παιδεία. Είναι η Παιδεία γενικότερα.
Του Γιώργου Παπαδόπουλου – Τετράδη
Τι να την κάνει την τριτοβάθμια Παιδεία μια κοινωνία που μεγαλώνει τα παιδιά της από τα γεννοφάσκια τους με τη γενική εντολή να κοιτάνε τον εαυτό τους και ν’ αφήσουν τους άλλους να πα’ να κουρεύονται;
Και τι να την κάνει την τριτοβάθμια εκπαίδευση μια κοινωνία που αντιμετωπίζει στην καθημερινή ζωή με βιαιότητα τους λίγους, που έχουν κοινωνική συνείδηση, ευγένεια και ευαισθησίες για το διπλανό τους;
Τι να τη κάνει την τριτοβάθμια εκπαίδευση μια κοινωνία που είναι αμόρφωτη μουσικά, λογοτεχνικά, πολιτιστικά, βυθισμένη σε μια γενική υποκουλτούρα που εξυπηρετεί και εξυμνεί τα πιο πρωτόγονα ένστικτα, για τα οποία περηφανεύεται κιόλας;
Τι να την κάνει την τριτοβάθμια εκπαίδευση μια κοινωνία που δεν ξέρει καν να συζητάει κατ’ άτομα και ομάδες. Δεν ξέρει να σέβεται την κάθε άποψη και να ακούει. Δεν ξέρει να μιλάει με επιχειρήματα, αλλά με κραυγές και αφορισμούς;
Τι να την κάνει την τριτοβάθμια εκπαίδευση μια κοινωνία που κάνει στα πάντα κριτική, χωρίς η ίδια και τα άτομά της να δέχονται την κριτική όταν τους ασκείται;
Τι να την κάνει την τριτοβάθμια εκπαίδευση μια χώρα που οι πολίτες της κατηγορούν τους πάντες για τη δική τους ζωή εκτός από τον εαυτό τους; Και επαναστατούν εναντίον όλων των άλλων στα λόγια, χωρίς να έχουν το θάρρος να έχουν κάνει ακόμα ούτε μια μεγάλη κοινωνική επανάσταση στην πράξη;
Τι να την κάνει την τριτοβάθμια εκπαίδευση μια χώρα όπου κυβερνάει διαχρονικά το ρουσφέτι, ο κολλητός, η εξαπάτηση σε όλους τους τομείς της ζωής και η αναξιοκρατία, αλλά και ο ανηλεής πόλεμος σε κάθε έναν που τολμάει να ξεμυτίσει πάνω από τη βρώμα και τη μετριότητα;
Τι να την κάνει την τριτοβάθμια εκπαίδευση μια κοινωνία που έχει μάθει από το σπίτι της να μη σέβεται ό,τι διαφωνεί, να μην ακούει ό,τι δεν είναι η φωνή της και να μηρυκάζει τη φωνή του σπιτιού της; Από το οποίο αρνείται να απογαλακτιστεί και να αποφυλακιστεί;
Τι να την κάνει την τριτοβάθμια εκπαίδευση μια κοινωνία όπου τα μικρά παιδιά στην πλειονότητά τους παπαγαλίζουν τις απαντήσεις που νομίζουν ότι είναι αρεστές αντί να εκφράζουν τον εαυτό τους; Την ώρα που οι γονείς τα αποθαυμάζουν με ανοιχτό το στόμα σαν ιδιοφυίες και μοναδικά όντα;
Τι να την κάνει την ανώτατη Παιδεία μια χώρα που παραδίνει στο γυμνάσιο και στο λύκειο βαριεστημένες, αδόμητες, αδιαμόρφωτες και ακαλλιέργητες προσωπικότητες, που στην πλειονότητά τους δεν ξέρουν ούτε τις απαραίτητες λέξεις για να συνεννοηθούν σε ένα επίπεδο πάνω από το στοιχειώδες; Προσωπικότητες που η λεξιπενία τις καταδικάζει σε συναισθηματική πενία; Ενώ σπίτι και σχολείο τους έχουν στερήσει τη γνώση της κοινής λογικής;
Τι να την κάνει την τριτοβάθμια εκπαίδευση μια χώρα που έχει να δείξει για παραδείγματα στη νεολαία της το κατακάθι της καλλιέργειας και της μόρφωσης και της παρουσίας στο πρόσωπο της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτικών εκπροσώπων της; Οι οποίοι δίνουν το παράδειγμα της καφρίλας στην καθημερινή τους ομιλία και πράξη στο δημόσιο χώρο;
Τι να την κάνει την τριτοβάθμια εκπαίδευση μια χώρα, που η θρασυδειλία ανταμείβεται σε όλους τους τομείς και η ειλικρινής και γενναία ανάληψη ευθύνης κυνηγιέται από μοχθηρία;
Τι να την κάνει την τριτοβάθμια εκπαίδευση μια χώρα, που έχει αναγάγει τη τζάμπα μαγκιά, την αμορφωσιά, τη μετριότητα, τη λούφα, την κλεψιά, το ψέμα, την εξαπάτηση, το θράσος, την αυθαιρεσία, την πισώπλατη μαχαιριά και τη δειλία σε ΚΥΡΙΑΡΧΕΣ νοοτροπίες;
Τι να την κάνει την τριτοβάθμια εκπαίδευση μια χώρα όπου ένα πλήθος καθηγητών της φτύνει αίμα για να μορφώσει τους αμόρφωτους, ενώ ένα άλλο πλήθος που τελικά κερδίζει, νοιάζεται και δρα περισσότερο για τα προσωπικά τους οφέλη, άλλοτε γλείφοντας φοιτητές και πολιτικούς και άλλοτε χρησιμοποιώντας την καρέκλα ως εκβιασμό και φόβητρο;
Τι να την κάνει την τριτοβάθμια εκπαίδευση αυτή η χώρα, έτσι όπως είναι; Για να παραγάγει πτυχιούχους που θα δραπετεύσουν για έξω; Για να παραγάγει πτυχιούχους που θα θαφτούν στο δημόσιο; Για να παραγάγει πτυχιούχους άνεργους; Για να παραγάγει απλώς περαστικούς που θα καταλήξουν στον εργασιακό μεσαίωνα χωρίς πτυχίο;
Για να παραγάγει πτυχιούχους που θα φτύσουν αίμα μέχρι να καταφέρουν να φωτίσουν λίγο αυτή την πολιτιστική έρημο; Μα, αυτοί θα φωτίζουν τη χώρα και τον εαυτό τους όποια μορφή κι αν είχε η τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αυτοί θα παράξουν ηθική και έργο όποιο νόμο πλαίσιο κι αν ψηφίσουν οι νομοθέτες.
Και το ερώτημα παραμένει: Τι να τον κάνει τον τρίτο όροφο ένα κτήριο που τα θεμέλια και οι άλλοι δυο όροφοι είναι σάπιοι; Γιατί από κεί ξεκινάει η πραγματική τριτοβάθμια εκπαίδευση. Απ τα θεμέλια. Όχι για τους λίγους που έτσι κι αλλιώς θα λάμψουν. Για όλους. Αλλά, για τα θεμέλια, τσιμουδιά από όλο το σύστημα. Αφού το σύστημα είναι δημιούργημα αυτής της σαπίλας!
