Λάβαμε την παρακάτω ανακοίνωση:
Νεκρός έπεσε σήμερα το πρωί της 9ης Ιανουαρίου στο εργοτάξιο του γηπέδου της ΑΕΚ ένας εξηντάχρονος εργάτης από ύψος σχεδόν 20 μέτρων, ενώ πραγματοποιούσε εργασίες σε μια από τις κολώνες οι οποίες θα στηρίζουν τις κερκίδες της «Αγίας Σοφίας» (στο πέταλο προς το Άλσος της Νέας Φιλαδέλφεια).
Ένας ακόμα νεκρός στον μακρύ κατάλογο των εργατών και εργατριών που δολοφονούνται κάθε χρόνο (εργατικά «ατυχήματα» είναι η καθώς πρέπει διατύπωση). Η εντατικοποίηση της δουλειάς από την εργοδοσία και η έλλειψη μέτρων ασφαλείας, βάζουν σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα των εργατών στα εργοτάξια.
Η ζωή τους δεν μετράει μπρος στην «ανάγκη» να προχωρήσουν τα έργα, να πιαστούν οι στόχοι, να ικανοποιηθούν οι πελάτες. Άλλωστε δεν είναι παρά ένας ακόμα αριθμός σε μια μακάβρια λίστα που δυστυχώς καθημερινά μεγαλώνει. Να θυμίσουμε ότι μόλις τον Νοέμβριο, είχε συμβεί άλλο ένα εργατικό ατύχημα-ευτυχώς εκείνη τη φορά χωρίς θάνατο. Επίσης, ότι στο συγκεκριμένο εργοτάξιο είχε γίνει απεργία των εργαζομένων για τις συνθήκες εργασίας.
Δεν πρόκειται για «ατυχήματα», αλλά για δολοφονίες στο βωμό του κέρδους του κεφαλαίου. Είναι αποτελέσματα του πολέμου που έχουν κηρύξει ενάντια στα εργατικά δικαιώματα μνημονιακές κυβερνήσεις, κεφάλαιο ΕΕ και ΔΝΤ. Η εργοδοσία είτε μεγάλη είτε μικρή, θεωρεί τα ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως και τα αναγκαία μέτρα προστασίας ως εμπόδια, ως περιττό κόστος, που μειώνει τα περιθώρια κέρδους.
Οι επίσημοι, θα εκφράσουν τη λύπη τους και τη συμπαράστασή τους στην οικογένεια του νεκρού εργάτη και η ζωή θα συνεχιστεί. Ο χρόνος είναι χρήμα. Δεν πρόκειται φυσικά να μπουν στον κόπο να απαντήσουν σε ορισμένα αμείλικτα ερωτήματα, όπως το γιατί ένας άνθρωπος 60 ετών είναι αναγκασμένος να ανεβαίνει σε σκαλωσιές τέτοιου ύψους. Γιατί ένας άνθρωπος είναι αναγκασμένος να δουλεύει έξω σε συνθήκες μεγάλου ψύχους. Γιατί δεν παίρνονται τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας ώστε να μην χρειάζεται κάθε φορά να θρηνούμε νεκρούς σε ώρα εργασίας.
Μόνο ο αγώνας για την ανατροπή των μνημονίων, για την επαναφορά και εξασφάλιση των εργατικών δικαιωμάτων, για μέτρα προστασίας σε κάθε χώρο δουλειάς, για στελέχωση των ελεγκτικών μηχανισμών από το δημόσιο, για αυξήσεις στα μεροκάματα, για μαζικές προσλήψεις προσωπικού, για λιγότερες ώρες δουλειάς θα μπορέσει να βάλει τέρμα στις δολοφονίες – «ατυχήματα» εργατών.
