“Στους «πολέμους» χάνουν πάντα και οι δυο πλευρές…”

Στους «πολέμους» χάνουν πάντα και οι δυο πλευρές… Μια συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου παράδειγμα προς αποφυγή… 

Θα περίμενε κανείς ότι σε ένα Δημοτικό Συμβούλιο σαν αυτό της περασμένης Τετάρτης που είχε ως μοναδικό θέμα, λόγω των απεργιακών κινητοποιήσεων εκείνης της ημέρας, την εκλογή των μελών που θα απαρτίζουν τις σχολικές επιτροπές και τη Δημοτική Επιτροπή Παιδείας, να πρυτανεύσει η λογική για το καλό των σχολείων και της εκπαιδευτικής κοινότητας!

Ματαίως βέβαια, καθώς τα στοιχεία που κυριάρχησαν ήταν η απαξίωση προσώπων και καταστάσεων, με κύριο χαρακτηριστικό τις αντεγκλήσεις, τους χαρακτηρισμούς, το χαμένο ήθος της πολιτικής και τη ρηχότητα των γέλιων. Και ας έγραφε ο Γκαίτε ότι «ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου φαίνεται από αυτό που θεωρεί αστείο». Αυτά μπροστά στα μάτια δεκάδων Δημοτών που παρακολουθούσαν απορημένοι στο «Μίλτος Κουντουράς» τη συνεδρίαση, αλλά και πολλών άλλων που ενημερώθηκαν από τον ηλεκτρονικό τοπικό τύπο. Στόχος του σχολίου μου αυτού δεν είναι να κάνω τον κριτή και να επιρρίψω ευθύνες. Οι πολίτες μπορούν και αξιολογούν αρκετά καλά. Στόχος μου είναι να επισημάνω τις αδυναμίες του ν.4623/19 που ήρθε για να δώσει λύσεις, αλλά στην ουσία δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που ήρθε να λύσει.

Για παράδειγμα και σύμφωνα με τα οριζόμενα στην υπ’ αριθμ. 102/13-9-2019 εγκύκλιο ΥΠ.ΕΣ. (ΥΠ.ΕΣ. 66008/24.09.2019) σε μία 15μελή σχολική επιτροπή, ο δήμαρχος υποδεικνύει υποχρεωτικά τα εννέα (9) μέλη, που μπορεί να είναι αιρετοί ή δημότες, η αντιπολίτευση υποδεικνύει δύο (2) μέλη και τα υπόλοιπα μέλη είναι δύο (2) διευθυντές/διευθύντριες, εκ των πέντε αρχαιοτέρων, των σχολικών μονάδων, πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αντίστοιχα, μία/ένας (1) εκ των αρχαιοτέρων νηπιαγωγών για τη σχολική επιτροπή της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, μία/ένας εκπρόσωπος της αντίστοιχης ένωσης γονέων και τέλος μία/ένας (1) εκπρόσωπος των μαθητικών κοινοτήτων για τα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Είναι ξεκάθαρο πως με τις ρυθμίσεις αυτές ο ρόλος των διευθυντών υποβαθμίζεται, καθώς ο αριθμός των μελών τους στις σχολικές επιτροπές περιορίζεται από τα πέντε μέλη σε μόνο δύο! Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως πως οι εκπαιδευτικοί είναι οι μόνοι που γνωρίζουν εκ των έσω τα προβλήματα των σχολικών μονάδων και μπορούν να παρέμβουν ουσιαστικά για την επίλυσή τους. Είναι ακριβώς αυτοί που σήκωσαν το βάρος για μια καλύτερη δημόσια εκπαίδευση στα χρόνια της κρίσης, της υποχρηματοδότησης της Παιδείας που αποτυπώνεται με ελλείψεις στις υποδομές και υποστελέχωση εκπαιδευτικού προσωπικού. Προφανώς και η υποχρηματοδότηση θα έχει συνέχεια… Ας αποκλειστούν λοιπόν μερικοί ενοχλητικοί από τις σχολικές επιτροπές, και στοχευμένα οι Διευθυντές, οι οποίοι μπορούν λόγω εμπειρίας και γνώσης να αντιδράσουν στην επιχειρούμενη υπονόμευση της Δημόσιας Εκπαίδευσης, στην απαξίωσή της και τελικά στην επί της ουσίας κατάργησή της.

Και ακριβώς αυτό θα έπρεπε να είναι το διακύβευμα και η χαμένη ευκαιρία της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου. Αντί να αντιληφθούν κάποιοι ότι για τη στελέχωση των μελών των σχολικών επιτροπών ευθύνεται η διάταξη του ΥΠ.ΕΣ. και όχι η πλειοψηφούσα παράταξη του δημοτικού συμβουλίου, αντί να δούμε τι πραγματικά κρύβεται πίσω από τον αποκλεισμό των Διευθυντών από τις σχολικές επιτροπές, αντί να διαμορφώσουμε ως Δημοτικό Συμβούλιο ένα σύγχρονο, συγκεκριμένο και διεκδικητικό πλαίσιο αιτημάτων που να θέτει στόχους και προτεραιότητες προς όφελος του δημόσιου σχολείου, αναλωνόμαστε σε παιχνίδια εντυπώσεων, έχοντας τελικά την ευθύνη ‒στο βαθμό που αναλογεί στον καθένα μας‒ για τη χαμένη τιμή της τοπικής αυτοδιοίκησης.