O λόγος του Μποστ , μοναδικός, υπερρεαλιστικός, ανατρεπτικός, αποσυνθέτει την πραγματικότητα
για να την επανασυνθέσει, δημιουργώντας μια νέα, διασκεδαστικά πολύχρωμη και πληθωρική, απολαυστικά και ευθύβολα καυστική και γι’ αυτό τελικά πιο αισιόδοξη. Εναρμονίζει μαγικά την αναρχία της γραμματικής και της λογικής με την πειθαρχία της ρίμας και της ποιητικής, με αμίμητη τόλμη.
Δήμητρα Γ. Νικολοπούλου
Με την ίδια τόλμη η εμπνευσμένη φιλόλογος Στέλλα Κοντοπίδη επέλεξε φέτος να παρουσιάσει μία κωμωδία του Μποστ με τη θεατρική ομάδα του 2ου ΓΕΛ Ν.Φιλαδέλφειας, που η ίδια δημιούργησε και καθοδήγησε. Αξιοποιώντας ένα δύσκολο έργο, εναρμόνισε κι εκείνη τον αυθορμητισμό και το νεανικό πάθος των μαθητών με τη συλλογικότητα και την πειθαρχία ηθοποιών αλλά και την ανάγκη ψυγαγωγίας των θεατών με την εκπλήρωση υψηλών παιδαγωγικών σκοπών !
Την Πέμπτη 30 Ιουνίου το θεατράκι του ΠΠΙΕΔ πλημμύρισε από κόσμο αλλά κυρίως από εφηβικό ενθουσιασμό, δροσιά και χαμόγελα! Το επιτυχημένο αποτέλεσμα της ανιδιοτελούς και επίμονης δουλειάς μιας ολόκληρης χρονιάς μας ταξίδεψε ευχάριστα στο διαχρονικό και γοητευτικό λόγο και κόσμο του ” Ρωμαίος και Ιουλιέτα”, παρωδίας του σαιξπηρικού δράματος. Τα παιδιά απέδωσαν τους ρόλους αλλά και τη μουσική της παράστασης με άνεση και πολύ κέφι, δημιούργησαν μόνα τους εξαιρετικά σκηνικά, έδωσαν και πήραν μεγάλη χαρά!
Προσπάθειες σαν αυτή σκορπίζουν φως αισιοδοξίας στη σκοτεινή μας εποχή ! Μέσα στην παρακμιακή μας αμηχανία υπάρχουν ακόμη δημιουργικότητα, θέληση και φαντασία! Παρά τη δυσοίωνή μας πορεία υπάρχει ακόμη ζώσα Παιδεία! Ο Πειναλέων κι η Ανεργίτσα του Μποστ μπορεί να είναι δυστυχώς πάντα εδώ, αλλά όσο υπάρχουν τέτοια παιδιά και κυρίως τέτοιοι εκπαιδευτικοί η μάνα τους Ελλάδα έχει ακόμη προοπτική!
