“Πολίτες & Πολιτικοί„
Η επιφανειακή σχέση μας με την πολιτική πραγματικότητα μπορεί και πρέπει να παραχωρήσει τη θέση της στη δημιουργία και την αποφασιστική συμμετοχή μας στις επιταγές των σύγχρονων απαιτήσεων και προδιαγραφών. Η εξελιγμένη τεχνολογία και οι λύσεις που προσφέρει, καθώς έχει τη δυνατότητα να ομαδοποιεί σκόρπιες απόψεις, δημιουργεί τις καλύτερες των προϋποθέσεων. Ο πολίτης δεν είναι εύκολο πια να περιθωριοποιείται σαν ένα άτομο που γενικά συμφωνεί ή διαφωνεί. Ακόμα και μέσα σε ένα συνδικάτο ή ένα σωματείο η φωνή του βουλιάζει κάτω από το βάρος της κομματικής «γραμμής». Τώρα το άτομο έχει την ευκαιρία να συνεισφέρει τον οβολό της διαφωνίας ή συμφωνίας του στη μαζικότητα των απόψεων και των θέσεων που ανεβαίνουν παγκοσμίως ανά δευτερόλεπτο στο διαδίκτυο διαρρηγνύοντας τις πόρτες των μέχρι τώρα κλειστών Κοινοβουλίων. Θεωρώ πως αυτός ο δρόμος είναι ο μόνος, όχι απλά ενδεδειγμένος αλλά προγεγραμμένος θα έλεγα προκειμένου να αναγεννήσουμε την πρόοδο στην έννοια της συμμετοχής.
Το πώς θα διαχειριστούμε την πρόοδο είναι θέμα δικής μας επιλογής αλλά κυρίως σοφίας. Και δεν εξαντλείται η συμμετοχή στο πώς θα διαχειριστεί κάποιος την άποψη και τη γνώμη στο διαδίκτυο, αλλά κυρίως πως θα την εφαρμόσει στην ανασύνθεση των θεσμών, στον επαναπροσδιορισμό των αξιών, στη συλλογική δράση ικανών πολιτών, στην προώθηση της ελεύθερης σκέψης, στην συγκρότηση κοινωνικών δυνάμεων και όχι στην αποσύνθεσή τους.
Σ΄ αυτόν τον τόπο τον διαδικτυακό, τον εκτός τόπου και χρόνου το άτομο και το σύνολο αφομοιώνονται. Το ιδιωτικό και δημόσιο εξατομικεύονται και μαζικοποιούνται ταυτόχρονα. Εγωισμός και ομαδικότητα χάνουν τις έννοιες τους, οι ρόλοι αλλοιώνονται, τα όρια του ατομικού και του συλλογικού ακυρώνονται και μοιραία, ευτυχώς, εκκολάπτεται η ψυχολογία της εποχής που εμπεριέχει τη διαφάνεια όταν δεν υποκρύπτει ανώνυμες φασίζουσες επιθέσεις.
Στη σημερινή κοινωνία ο άλλος «άγνωστος» είναι στην πραγματικότητα ο επί της ουσίας «γνωστός», αφού δεν μεσολαβεί η ιδιοτέλεια και η ανάγκη του αλλά η καταλυτική απόσταση. Αυτή η απόσταση χαρακτηρίζει το μήνυμα που κατατίθεται σαν αποστασιοποιημένο και άρα καθαρό. Η διαφανής αμφίδρομη σχέση του επικοινωνιακού υλικού μας καθιστά ισοδύναμους, ισόνομους και το ίδιο υπόλογους απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Η παρτίδα μπορεί να ξεκινήσει, τα χαρτιά έχουν μοιραστεί κι αν αποδειχτούν σημαδεμένα, αυτό ισχύει για όλους.
Τώρα τον αν θα συναντηθεί το ατομικό με το συλλογικό, προκειμένου να παραχθεί το οικουμενικό, είναι μια άλλη ιστορία. Τότε θα μιλήσουμε για ένα άλλο παράπλευρο σύμπαν που περιβάλλει με αλλεπάλληλους ομόκεντρους κύκλους της προσφοράς και της γενναιοδωρίας τις ατομικές συνειδήσεις δισεκατομμυρίων κατοίκων του πλανήτη. Και δεν εννοώ ατομικές καταθέσεις προσφοράς που υπαγορεύονται από τα διαχρονικά «πρέπει» και μια ηθική που έχει τεθεί πια εν αμφιβόλω λόγω επαναπροσδιορισμού των αξιών έστω και από ένα μικρό μέρος της κοινωνίας (εν προκειμένω των αναρχικών). Γιατί σε μία τέτοια περίπτωση το ατομικό θα καταργηθεί, μπροστά στην επέλαση και την επεκτατική ισχύ και διάθεση του συλλογικού, αδυνατώντας να επιβάλλει την πιθανή ταύτιση του με όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ποσοστό του όλου. Το «πρέπει» και η ηθική είναι απαραίτητο να ξεπερνούν τις υπαγορευμένες από την κοινωνία, στερεότυπες έννοιες τους και να εντάσσονται στη γενικότερη θεώρηση του «ευ ζην». Σου προσφέρω, μου προσφέρεις προκειμένου να ξεκινήσει από αυτήν την συνεργασία ο πρώτος κρίκος μιας αλυσίδας ομαδικότητας και αδελφοσύνης. Η συμμετοχή αυξανόμενη με γεωμετρική πρόοδο από τον έναν στον άλλον ηλεκτρονικό υπολογιστή, περνάει μέσα από καλώδια και μικροτσίπ, καθρεφτίζεται σε οθόνες plasma, κυκλοφορεί ασύρματα μέσω πληκτρολογίων, ακουμπάει σε πλήκτρα, παίζει με twitter και mouse και καταλήγει στη φρεναπάτη της πλαστής ταυτότητας. Σ΄ αυτήν την καινούρια πραγματικότητα που δεν διαμορφώνεται πια ανάλογα με τα όπλα που διαθέτει κάποιος, άλλα σε επιστημονικά εργαστήρια, ο άνθρωπος και οι μάζες ταυτίζονται και ισορροπούν στο τεντωμένο σχοινί του κόσμου.
Βέβαια το άδικο δεν πρόκειται να παραδώσει τα όπλα σ΄ αυτόν τον κόσμο που αλλάζει με ρυθμούς ληστείας τράπεζας και επαναπροσδιορίζονται οι αξίες και η αξία τους. Όπως τόσοι αιώνες γνώσεις, σκέψης και αναζήτησης δεν κυρίευσαν τα οχυρά του Κακού και του Άδικου έτσι και τώρα τίποτα δεν θα αλλάξει αν δεν χρησιμοποιηθεί σαν πολιορκητικός κριός σ΄αυτήν την επίθεση εναντίον της απαξίωσης, της απογοήτευσης και της συντήρησης, ο αλτρουισμός, το ήθος, η ευγένεια, η ποιότητα και η ποίηση. Στοιχεία που μπορούν να καλλιεργηθούν – και πρέπει να γίνει στόχος αυτό- μέσα από πληθυσμιακές ομάδες σχολείων, φορέων, οργανισμών, συλλόγων, σωματείων, σε Πανεπιστημιακά Ιδρύματα αλλά και μέσα σε Κοινοβούλια των λαών. Εκεί μπορεί και πρέπει να εκκολαφθεί η νέα πολιτική. Στο πανόραμα του κόσμου που διαμορφώνεται θα επιβιώσουν αυτοί που θα αντιληφθούν πως η πρόοδος κρύβεται στις ρωγμές.
Εκεί πρέπει να διεισδύσει και να δράσει ο ικανός και υπεύθυνος άνθρωπος που θέτει τον εαυτό του στην υπηρεσία της Πολιτείας.
*Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη έκδοση της Fx-news (Απρίλιος 2019)
