Το κείμενο αυτό είναι το δεύτερο κείμενο με αφορμή κάποια είδηση και κάποιες σκέψεις μου πάνω σ’ αυτή. Θέλω και σ’ αυτό το κείμενο να διευκρινίσω ότι δεν έχω σκοπό με το κείμενο αυτό να κριτικάρω και δεν καταφέρομαι εναντίον των προσώπων που αναφέρονται στις ειδήσεις αυτές. Δεν είναι αυτός ο σκοπός του κειμένου.
Είδηση δεύτερη: Άγρια κόντρα Βούρου –Γρετζελιά στο δημοτικό συμβούλιο, με αλληλοκατηγορίες και αποκαλύψεις υπόγειων συναλλαγών. Νομίζω πως δεν υπάρχει κάτοικος της περιοχής που δεν έμαθε τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες αυτής της κόντρας, οπότε δεν θεωρώ χρήσιμο να τις αναπαράγω. Στην είδηση αυτή έχουν κατά την γνώμη μου εξαιρετικό ενδιαφέρον και οι αντιδράσεις των πολιτικών αντιπάλων των κυρίων αυτών. Ας δούμε κατ’ αρχάς την ίδια την κόντρα. Γιατί άραγε αυτοί οι δύο «έβγαλαν τα άπλυτά τους στη φόρα» κατά το κοινώς λεγόμενο; Θα πει ίσως κάποιος, γιατί είναι πολύ έντονοι χαρακτήρες, φλεγματικοί, απρόβλεπτοι. Είναι όντως αυτό; Είναι μόνο αυτό; Μήπως είναι το ότι ο καθένας από αυτούς δικαιολογεί την δική του ενέργεια και διακρίνει το κακό μόνο στις πράξεις του άλλου; Αυτό που λέμε οτι η καμήλα δεν βλέπει την δική της καμπούρα αλλά μόνο των άλλων; Κάτι για το οποίο πρέπει να ελέγχουμε τους εαυτούς μας όλοι μας συνεχώς. Μήπως επίσης είναι ότι και οι δύο γυρίζουν προς όλους εμάς κυρίως βέβαια προς τους ψηφοφόρους τους και έμμεσα τους λένε, δεν με νοιάζει έτσι κι αλλιώς ήξερες και με ψήφισες. ΄Ολοι ίδιοι είμαστε. Αυτό αρέσκονται να πιστεύουν. Ας δούμε όμως, γιατί εκεί εστιάζω το ενδιαφέρον, τις αντιδράσεις μεγάλου μέρους των υπολοίπων πολιτευτών της περιοχής. Δεν θα τις παρουσιάσω εδώ, νομίζω ότι όλοι λάβαμε γνώση, εκείνο που θα επισημάνω είναι ότι όλοι συμφωνούν κατ’ ουσία στα εξής: Αρχικά αυτοί το ήξεραν. Δευτερευώντως τα έλεγαν. Τελικά δε, όλοι ίδιοι είναι, εκτός από τους ίδιους οι οποίοι δεν είναι ίδιοι, είναι δε οι μόνοι που έχουν τις λύσεις να σώσουν την κατάσταση. ΄Ένα άλλο κοινό σημείο όλων, που διαβλέπω ,είναι ότι θέλουν να σώσουν την κατάσταση ΜΟΝΟΙ τους, γιατί ΟΛΕΣ οι συνεργασίες έχουν υστερόβουλα μικροπρεπή και προσωπικά κίνητρα και ανίερες συναλλαγές κάτω από το τραπέζι. Στην πραγματικότητα όχι ακριβώς μόνοι τους, να είναι αυτοί αρχηγοί και να ηγούνται συνδυασμού ισχυρού ο οποίος επί τέσσερα χρόνια να κάνει τα σωστά γιατί αυτοί μόνο σωστά κάνουν.
Αυτό το «΄Ολοι ίδιοι είναι»
Τί φράση!!!
Η αλήθεια είναι ότι κάποιοι στηρίζονται σ’ αυτή τη φράση. Την έχουν τρόπο συμπεριφοράς, μ’ αυτή δικαιολογούν ό,τι κάνουν. Ψηφίζονται έχοντας πείσει τους ψηφοφόρους τους γι’ αυτό και έχουν κάνει πολιτική καριέρα μ’ αυτό. Επίσης πολλοί ψηφοφόροι δικαιολογούν πίσω απ’ αυτήν το ότι πουλούν ρουσφετολογικά την ψήφο τους. ΄Ολο το σύστημα, το οποίο στηρίζεται στην αποχή, ζει απ’ αυτή τη φράση. Πίσω απο την τεράστια αποχή δεν κρύβεται αδιαφορία, κρύβεται ένα πολύ προβληματισμένο, προοδευτικό ριζοσπαστικό τμήμα πολιτών κυρίως νεαρής ηλικίας με ανησυχίες , προβληματισμούς και καινοτόμες ιδέες που έχει όμως πειστεί πως «όλοι ίδιοι είναι» πως δεν αξίζει να ασχολείσαι και ότι μόνο τον χρόνο σου θα χάσεις.
Εξ αιτίας των παραπάνω λοιπόν αυτοί που με προβληματίζουν πραγματικά είναι οι προοδευτικοί. Δεν κατανοούν άραγε ότι η φράση αυτή είναι η πιο ύπουλη η πιο καταστροφική φράση για το πολιτικό σύστημα που αυτοί οραματίζονται, για όλα αυτά που αγωνίζονται; Δεν κατανοούν ότι δεν είναι μόνο αυτοί οι διαφορετικοί; Υπάρχουν κι άλλοι. Δεν κατανοούν ότι την επανάσταση ή την όποια επανάσταση μικρή ή μεγάλη, καθημερινή ή ιστορικής σημασίας, δεν γίνεται να την πετύχεις χωρίς συνεργασίες, χωρίς συμμετοχή από όλους, από διαφορετικούς;; Δεν κατανοούν ότι ακούγεται οξύμωρο να πας να σώσεις ένα σύστημα όπου όλοι είναι σάπιοι; Αν είσαι μόνο εσύ καλός και κάποιοι κολλητοί σου δεν βάζεις υποψηφιότητα στις εκλογές, φτιάχνεις μια κοινότητα και ζεις εναλλακτικά σε κάποιο απομακρυσμένο νησί.
Δεν κατανοούν ότι δεν είναι δυνατόν να περιμένεις κάποιον στη γωνία καιροφυλακτώντας για ένα του λάθος ώστε να τον στηλιτεύσεις, αν δεν ανήκει στους αδιαμφισβήτητα δικούς σου;
ΟΧΙ Κύριοι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ.
Η αλήθεια είναι ότι, για τους ψηφοφόρους, έχει αυξηθεί πάρα πολύ το επίπεδο δυσκολίας του να διακρίνουν ποιοί είναι οι διαφορετικοί, όμως συνεχίζω να επιμένω ότι δεν είναι όλοι ίδιοι. Πρέπει όλοι μας να πιστέψουμε ότι δεν είναι όλοι ίδιοι. Ας κάνουμε μία αλληγορία: Ας δούμε δύο προπονητές. Η ομάδα τους πρόκειται να παίξει με μιά ομάδα δυσανάλογα ισχυρή (έτσι είναι τα προβλήματα δυσεπίλυτα). Ο ένας αγωνίζεται, προσπαθεί, εμψυχώνει, ξενυχτάει να βρεί αποτελεσματικά συστήματα αντιμετώπισης αλλά τελικά δεν τα καταφέρνει και χάνει. Ο άλλος έχοντας στο μυαλό του ότι η πιθανότητα να χάσει είναι πολύ μεγάλη πουλάει τον αγώνα σε εξευτελιστική μάλιστα τιμή, έτσι οι αντίπαλοι ξεκούραστοι με την δεύτερη ομάδα κατεβαίνουν στο γήπεδο και η ομάδα πάλι χάνει. Το αποτέλεσμα είναι ίδιο, η ομάδα χάνει. Οι δύο προπονητές είναι ίδιοι; Είναι σωστό να κρίνουμε κάποιον μόνο εκ του αποτελέσματος; Μήπως πρέπει να ψάξουμε τις προθέσεις; Με τον πρώτο προπονητή μπορεί κάποτε να κερδίσουμε, με τον δεύτερο ποτέ. Μην ξεχάσουμε σ’ αυτό το σημείο ότι ο πληρωμένος διαιτητής λυσσαλέα μας επισημαίνει τα λάθη του άλλου, προσπαθεί να μας πείσει ότι έφεραν το ίδιο αποτέλεσμα άρα είναι όλοι ίδιοι. Ποιός είναι λοιπόν ο τρόπος να ξεχωρίσουμε τον διαφορετικό; Πιστεύω ότι όλοι πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε, να μην μονοπωλούν κάποιοι την δημοσιοποίηση της γνώμης τους.
΄Ισως, κάπως έτσι, γίνει πιο εύκολο το να ξεχωρίζουμε όλοι εμείς αυτούς που δεν είναι ίδιοι.
