Θυμάμαι στην εφηβεία μου στο πηγάδι ένα “βουρλισμένο” πιτσιρίκι που τον λέγανε Δημητράκη, να τρέχει αλλόκοτα και να βρίζει ασταμάτητα…
Στο λεπτό άσπρο φανελάκι του μια γραμμωτή σκιά στην μέση του στέρνου του από τον λαιμό του μέχρι τον αφαλό του, μου έκανε εντύπωση …
Μετά από λίγα χρόνια με το μπλε πηλίκιο μέχρι την μύτη “καθισμένο” και την αρβύλα γυαλισμένη, έκανα την φιγούρα μου στην “διαδρομή” πηγάδι-Άι Θανάσης…
Στον δρόμο μετά τον “Μπέλλο”, είδα έναν ψιλόλιγνο έφηβο πλέον, που με
κοίταζε παράξενα και κοροϊδευτικά… με την “τσιγαρούκλα” στα λεπτά του δάκτυλα να καπνίζει…
Λίγα χρόνια μετά και κάτω από τα πλατάνια στο καμπαναριό της πλατείας, τσακωνόμασταν με το μακρυμάλλικο πλέον ψιλόλιγνο αντράκι για τα ποδοσφαιρικά μας…
“Αρρώστια” Πάνθηρας-Πανιωνάρα ο Μητσάρας…
Το βράδυ ήταν dj στο μοναδικό μπαράκι της Μουργκάνας δίπλα στο ποτάμι…
Όλοι εκεί…
Τα “μπαγιάτικα ξύδια” έκαιγαν τον οισοφάγο μας, ανακάτευαν το στομάχι μας… ανέβαζαν την αδρεναλίνη μας και συνήθως μας έβγαζαν νικητές στον μεγάλο ανταγωνισμό των χωριών της ταλαιπωρημένης και ματωμένης γης της Μουργκάνας…
Χορεύαμε χέρι- χέρι, ξημερώματα , με τον Πετρολούκα στο pioneer 100 του Μητσάρα μας, παρέα με την καλοκαιρινή ποταμίσια ομίχλη η οποία δημιουργούσε μια παραδεισένια ατμόσφαιρα…
Τα χρόνια πέρασαν και ο Μητσάρας ήταν ο Πρόεδρος και «κόουτς» της αιώνιας πρωταθλήτριας, ποδοσφαιρικής ομάδας μας…
Εμβληματική φιγούρα και πασίγνωστος σε όλα τα χωριά…
Extreme Ροκ προσωπικότητα, προσπαθούσε στα λίγα χρόνια που ήξερε ότι θα ζήσει… να τα κάνει όλα…
Τελευταία μας συνάντηση τον Αύγουστο στην Πλατεία, στο πηγάδι και φυσικά ως προπονητής μου στο ποδοσφαιρικό τριήμερο τουρνουά…
Και η κακή είδηση μεταδόθηκε αστραπιαία παντού, όπως γίνεται με τις κακές ειδήσεις…
Το Facebook «δάκρυσε» από τους εκατοντάδες φίλους του…
Η θέση του στο γήπεδο της νέας Σμύρνης ράγισε…
Η μνήμη του όμως θα παραμείνει ανεξίτηλη στο μυαλό και την καρδιά όλων μας…
Και ο τιτάνιος αγώνας που έκανε καθημερινά ο Μητσάρας από τότε που γεννήθηκε για να παραμένει ζωντανός, πρέπει να γίνει το παράδειγμα όλων μας και να μας γεμίζει κουράγιο για την συνέχεια…
Χαίρε Μητσάρα…
