Το αίμα έχει αρχίσει να ανεβαίνει με ταχείς ρυθμούς στον εγκέφαλο…..
Διαβάζοντας την σχετική είδηση αισθάνομαι έναν κόμπο στο λαιμό, χτυπάω τα πόδια μου νευρικά κάτω από το γραφείο και μονολογώ εκστομίζοντας κατάρες και μπινελίκια εναντίον του άγνωστου Χ που κρύβεται πίσω από την κουκούλα
Παράλληλα το μυαλό εντελώς ασυναίσθητα με φέρνει στην θέση των συγγενών των αδικοχαμένων υπαλλήλων της Marfin και ο κόμπος στον λαιμό έχει αρχίσει να με σφίγγει περισσότερο…..
Πέρασαν κιόλας 3 χρόνια από εκείνη την ημέρα που κανείς δεν θέλει να θυμάται…
Εκείνη την ημέρα που όχι παραπάνω από 10 θρασύδειλα καθάρματα ενδεχομένως βουτηγμένα στο αλκόολ και σε ναρκωτικές ουσίες, αναλάμβαναν στο όνομα των πολλών να εκδικηθούν το μνημόνιο,τις τράπεζες, το σάπιο πολιτικό σύστημα, το γεγονός ότι τους παράτησε η γκόμενα, το πέναλντι που δεν έδωσε το κοράκι την περασμένη αγωνιστική και ένα κάρο ακόμα προβλήματα που τους έπνιγαν το μυαλό….
Και το κατάφεραν
Κατέστρεψαν και βύθισαν στο πένθος 3 οικογένειες για να κάνουν την «ψευτοπανάσταση τους»…
Τι τους έφταιγαν οι υπάλληλοι της τράπεζας που έκαναν τη δουλεία τους και φοβούμενοι μην τη χάσουν δεν συμμετείχαν στην απεργία…
Γιατί ρε ανθρωποειδή καταστρέψατε τις ζωές των συνανθρώπων μας…
Με ποιο δικαίωμα…
Ελπίζω να βρεθούνε οι υπαίτιοι, να βγούνε οι κουκούλες, να καθίσουν στο σκαμνί και να περάσουν την υπόλοιπη τους ζωή στην φυλακή όπως τους αρμόζει..
