Ο Νικόλας Άσιμος (20 Αυγούστου 1949 – 17 Μαρτίου 1988) ήταν στιχουργός, συνθέτης και τραγουδιστής του ελληνικού ροκ και όχι μόνο. Τραγούδησε και πολλά άλλα τραγούδια σε λαϊκό ύφος. Το πραγματικό του επίθετο ήταν Ασημόπουλος. Ήταν περίπτωση ιδιαίτερα αντισυμβατικού καλλιτέχνη, κυρίως όσον αφορά τον τρόπο ζωής. Οι 
συμπεριφορές του και τα τραγούδια που έγραψε θεωρήθηκαν συχνά προκλητικά. Έντονα πολιτικοποιημένο άτομο, που ιδεολογικά δεν ανήκε σε κάποιο χώρο. O ίδιος ποτέ δεν αποδέχτηκε την “ταξινόμηση” σε κάποια ιδεολογία. Ο Άσιμος ήταν αρχικά αριστερός. Απέκτησε όμως αναρχική συνείδηση λίγο αργότερα και στη συνέχεια ξεπέρασε και τους αναρχικούς, καθώς δεν επιθυμούσε να του “κολλούν ταμπέλες”.
Ο Νικόλας Άσιμος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 20 Αυγούστου του 1949 από γονείς Κοζανίτες. Μικρός υπήρξε αρκετά φιλομαθής. Το 1967 εγγράφεται στη Φιλοσοφική σχολή του Α.Π.Θ.. Τα χρόνια της φοιτητικής του ζωής ασχολήθηκε ενεργά με το θέατρο, ενώ παράλληλα έγραφε τραγούδια και τραγουδούσε σε μπουάτ. Συχνά είχε προβλήματα με την αστυνομία: ήταν η περίοδος της Χούντας και της λογοκρισίας που αυτή επιβάλλει.
Το 1973 φεύγει από τη Θεσσαλονίκη και πηγαίνει στην Αθήνα. Συνεχίζει να ασχολείται με το θέατρο και τελειώνει μια ιδιωτική σχολή Δραματικής Τέχνης. Γράφει τραγούδια τα οποία δε δισκογραφεί επίσημα, αλλά τα γράφει μόνος του σε κασέτες τις οποίες πουλάει σε διάφορους δρόμους της Αθήνας. Δίνει ακόμα μουσικές παραστάσεις σε μπουάτ της 
Πλάκας, και συνεργάζεται με καλλιτέχνες όπως ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας, ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Σάκης Μπουλάς, και η Κατερίνα Γώγου. Το 1976 απέκτησε μία κόρη από τη σχέση του με την Λίλιαν Χαριτάκη, εκτός γάμου.
Η πρώτη του συμμετοχή στη δισκογραφία ήταν το 1974 με το single Ρωμιός-Μηχανισμός σε ηλικία 25 χρόνων. Το 1977 φυλακίστηκε προσωρινά μαζί με άλλους 5 εκδότες και συγγραφείς. Αποφυλακίστηκαν και οι 5 μετά από πρωτοβουλία του Διονύση Σαββόπουλου. Το 1978 κατατάχτηκε στον στρατό. Ωστόσο δεν υπηρέτησε, αλλά πήρε απαλλαγή στράτευσης καταφέρνοντας να του αναγνωριστεί ότι πάσχει από Σχιζοειδή ψύχωση. Κάτι τέτοιο δεν είχε ωστόσο καμία σχέση με την πραγματικότητα γιατί, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά στην αυτοβιογραφία του, υιοθέτησε αυτή την συμπεριφορά γιατί ήταν αντίθετος προς τη στράτευση και απλά ήταν ένα σχέδιο για να την αποφύγει. Την περίοδο 1980 – 1981 έγραψε το βιβλίο του Αναζητώντας Κροκάνθρωπους, το οποίο δεν εκδόθηκε επίσημα, αλλά κυκλοφόρησε από τον ίδιο σε φωτοτυπημένα αντίγραφα. Τα τελευταία χρόνια, και μετά τον θάνατό του, το βιβλίο αυτό έχει κυκλοφορήσει και από εκδοτικό οίκο κάτι που ο ίδιος δεν θα ήθελε να συμβεί.
Το 1982 κυκλοφόρησε το πρώτο του δίσκο μακράς διάρκειας με τίτλο Ο Ξαναπές. Μελοποίησε το “Ουλαλούμ” του Γιάννη Σκαρίμπα. Το 1987 κατηγορήθηκε για το βιασμό μίας κοπέλας και οδηγήθηκε για λίγο στο ψυχιατρείο. Το γεγονός αυτό είχε σημαντικές συνέπειες στη ψυχολογία του και στις 17 Μαρτίου του 1988 κρεμάστηκε στο σπίτι του (σε μια σωλήνα καλοριφέρ), που ονόμαζε χώρο προετοιμασίας. Πέθανε σε ηλικία περίπου 39 ετών.
Επίσης, πληροφορίες λένε ότι είχε φτιάξει ένα είδους ημερολόγιο, στο οποίο κατέγραφε τις τελευταίες 15 ημέρες. Σε αυτές τις 15 ημέρες έψαχνε κάτι που θα του “έδινε” λόγο να ζει. Σε όλες τις ημέρες είχε σημειώσει Χ (δηλαδή ότι δεν έβρισκε) και στην 15η ημέρα σημείωσε επίσης X, οπότε και αυτοκτόνησε. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ο θάνατός του, η αυτοκτονία του, ήταν “σαν” προγραμματισμένα.
Οι “παράνομες κασέτες”, όπως ήθελε ο ίδιος να τις ονομάζει, λόγω του στιχουργικού τους περιεχομένου, ηχογραφήθηκαν σε σπίτια ή άλλους κατάλληλους (ή μη) τόπους με διάφορους μουσικούς και διακινούνταν “υπόγεια” μέσω του ίδιου του καλλιτέχνη ή φίλων του, αποφεύγοντας έτσι την εκμετάλλευση των συνθέσεών του από τις δισκογραφικές εταιρίες. Όταν ήταν εν ζωή, ηχογράφησε, πλην των κασετών, ένα single με 2 τραγούδια και ένα δίσκο και συμμετείχε και σε δίσκο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου με 5 δικές του συνθέσεις. Οι υπόλοιπες εκδόσεις τραγουδιών του είναι μεταθανάτιες.
Δισκογραφία και συνεργασίες
1974, Ρωμιός- Μηχανισμός, single.
1978, Παράνομη κασέτα Νο.000001 “Κασέτα με το βαρέλι που για να βγει το σπάει”
1979, “Τριπλή κασέτα μπελά με χωρίς ταμπέλα” που περιέχει:
Παράνομη κασέτα No.000002 “Είμαι παλιάνθρωπος”
Παράνομη κασέτα No.000003 “Γιατί φοράς κλουβί”
Παράνομη κασέτα No.000004 “Κλάστε ελευθέρως”
1982, Ο Ξαναπές. Συμμετέχουν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και η Χάρις Αλεξίου.
1986, “Τριπλή κασέτα” που περιέχει:
Παράνομη κασέτα No.000005 “Ο Σάλιαγκας”
Παράνομη κασέτα No.000006 “Η Ζαβολιά”
Παράνομη κασέτα No.000007 “Πάλι στην Ξεφτίλα”
1987, Παράνομη κασέτα No.000008 “Το Φανάρι του Διογένη”
1987, Συμμετοχή με 5 τραγούδια στο δίσκο “Χαιρετίσματα” του τραγουδιστή Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
1988, Συμμετοχή στο δίσκο “Ήχοι του Χειμώνα” με το τραγούδι “Πάλι στην ξεφτίλα”.
1989, “Το Φανάρι του Διογένη”. Ο δίσκος αυτός κυκλοφόρησε μετά θάνατον και περιέχει κομμάτια από την Παράνομη κασέτα No.000008 με μερικές απουσίες λόγω παρέμβασης από την δισκογραφική εταιρία. Συμμετέχει η Σωτηρία Λεονάρδου.
1992, “Στο φαλημέντο του κόσμου”. Μετά θάνατον. Περιέχει επιλογές από τις παράνομες κασέτες. Συμμετέχει ο 
Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
1997, Το συγκρότημα Magic de Spell διασκευάζει το τραγούδι “Μπαταρία” του Νικόλα Άσιμου στο cd single τους “Ο Φόβος έχει όνομα”.
1997, Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου διασκευάζει 5 τραγούδια του Νικόλα Άσιμου στο δίσκο “Πες μου ένα ψέμα ν’ αποκοιμηθώ”.
2000, Το συγκρότημα Ενδελέχεια διασκευάζει το τραγούδι “Μπαγάσας” του Νικόλα Άσιμου στο Cd single τους “Καθρέφτης”.
2002, Συλλογή (2 Cd) ονομαζόμενη “Βιομηχανία του πεζοδρομίου” με επιλογές από τις παράνομες κασέτες του Νικόλα Άσιμου.
2009, Μια παράσταση (2 Cd) με ζωντανή ηχογράφηση στο Rodeo Club (26/02/1986).
