Γράφει ο Ρένος Αρβανίτης
Το τοπικό και υπερτοπικό πολιτικό προσωπικό που είχε στα χέρια του τις «τύχες» του δήμου, της χώρας κτλ τα τελευταία χρόνια, για να μην πούμε τις τελευταίες δεκαετίες, είναι πλέον κάτι παραπάνω από εμφανές ότι έχει ξεθωριάσει εντελώς και δεν φαίνεται να μπορεί να προσφέρει κάτι παραπάνω. Αρκετά μας έσωσαν, αρκετά προσέφεραν, τους «ευχαριστούμε», αλλά ήρθε πιστεύω η ώρα να κοιτάξουμε για εξεύρεση νέων λύσεων.
Η πρώτη μεγάλη μας ευκαιρία είναι πέρα από κάθε αμφιβολία οι αυτοδιοικητικές εκλογές του προσεχούς Μαΐου. Εκεί είναι δεδομένο πως πολλά νέα πρόσωπα θα έχουν τη δυνατότητα και θα προσπαθήσουν να διεκδικήσουν την ψήφο μας. Φυσικά δεν τρέφω αυταπάτες. Παρόντες στη «μάχη» θα είναι και πολλοί από αυτούς που γνωρίζουμε να συμμετέχουν στις εκάστοτε διοικήσεις από τη δεκαετία του ’90, του ’80, ίσως ακόμη ακόμη και του ’70. Κάποιοι από αυτούς σίγουρα το αξίζουν και δεν θέλω να προβώ σε ισοπεδωτικές υπεραπλουστεύσεις. Όμως δεν μπορώ να βλέπω για άλλη μία φορά το ίδιο έργο απαθής. Αδυνατώ να πιστέψω το γεγονός της δημιουργίας νέων δημοτικών συνδυασμών με ακριβώς τα ίδια πρόσωπα που συμμετείχαν σχεδόν σε όλες τις διοικήσεις των τελευταίων ετών. Με μοναδικό κριτήριο επιλογής, ότι αυτά τα πρόσωπα «κουβαλούν» ψήφους. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι και οι νεότεροι θα μείνουν έξω από την σφαίρα της κριτικής. Διότι διαπιστώνουμε εσχάτως να εμφανίζονται στο προσκήνιο και κάποιοι νέοι/ες που κινούνται με τρόπους που ξεπερνούν την «γραφικότητα», τον «λαϊκισμό» και τα κενά περιεχομένου «πυροτεχνήματα», ακόμη και των πιο ξεπερασμένων «δεινόσαυρων» της τοπικής «δημοτικοπολιτικής» μας σκηνής…
Εννοείται όμως και είναι πέρα από κάθε αμφιβολία πως ο νέος υποψήφιος είναι σε σαφέστατα «δυσχερή» θέση. Βλέπετε, αυτός δεν έχει τη δυνατότητα των «πατροπαράδοτων» κερασμάτων, μιας και στις περισσότερες περιπτώσεις μετά βίας ανταπεξέρχεται στις καθημερινές του βιοτικές ανάγκες, για τον ίδιο λόγο εννοείται πως δεν μπορεί να σπαταλά ασύστολα, χρήματα για την έκδοση πολυτελών φυλλαδίων, εννοείται ότι δεν μπορεί να υπόσχεται δουλειές, μιας και το 60% των νέων μαστίζεται από την ανεργία. Θεωρώ όμως, από την άλλη πλευρά, ότι ο κόσμος έχει πλέον «ξυπνήσει» και διαθέτει το κατάλληλο αισθητήριο, ώστε να αποφύγει όλες εκείνες τις διελκυστίνδες που μας οδήγησαν συνολικά ως κοινωνία στη σημερινή εν πολλοίς αδιέξοδη κατάσταση. Σήμερα ΝΑΙ, είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι τα κριτήρια του εκλογικού σώματος θα κινηθούν σε μία τελείως διαφορετική λογική και κατεύθυνση.
Πόσω μάλλον όταν μιλάμε για τοπικές κοινωνίες. Όταν μιλάμε για τα απλά και καθημερινά. Όταν μιλάμε για τη γειτονιά μας. Εδώ δεν χωρούν ούτε κόμματα, ούτε κομματάρχες, ούτε ψευδεπίγραφα συνθήματα. Τα μόνα που απαιτούνται είναι η ειλικρινής συνεργασία, η συνένωση δυνάμεων, η κατάθεση σκέψεων, η συζήτηση προτάσεων, η εξεύρεση λύσεων και φυσικά διάθεση. Διάθεση για οριστική αλλαγή νοοτροπίας, ρότας και εν τέλει… σελίδας.
