Βράδυ Σαββάτου. Από αυτά τα βράδια του χειμώνα που μυρίζουν άνοιξη. Η πλατεία του ηλεκτρικού σταθμού του Ηρακλείου γεμάτη κόσμο. Μέσα στη φασαρία και τη νύχτα μια μπλε φωτεινή επιγραφή τραβάει την προσοχή μας: «Μύρτιλο». Το φυτό με τους μπλε καρπούς και τις ξεχωριστές ιδιότητες… Ετσι ξεχωριστός και ο χώρος που επιλέξαμε για το βραδινό μας ποτό.
Εδώ εργάζονται και εκπαιδεύονται ισότιμα άνθρωποι από ευπαθείς και ευάλωτες κοινωνικά ομάδες. Κοινωνικά αποκλεισμένοι συμπολίτες μας, βγαίνουν από την απομόνωση, μπαίνουν στην παραγωγική εργασία, αναδεικνύουν τα χαρίσματα τους, συμμετέχουν στη χαρά, στη ζωή, στον πολιτισμό, στην επικοινωνία. Γίνονται ένα με όλους!
Το περιβάλλον ιδιαίτερα φιλικό: καναπέδες αναπαυτικοί, κεράκια, πίνακες ζωγραφικής, ανοιχτή κουζίνα. Η Ολγα, η Μαρία, η Αιμιλία, ο Δαμιανός, ο Δημήτρης, ο Γιώργος, η Σοφία, η Δανάη, ο Νίκος, ο Αρης. Ολοι τους φιλόξενοι και γελαστοί! Στο βάθος ακούγεται μουσική, έχει ήδη στηθεί χορός!
Η ιδέα για ένα τέτοιο είδος μαγαζιού έρχεται από τη Σκωτία. Εκεί όπου δήμος και πανεπιστήμιο στηρίζουν κάθε προσπάθεια ένταξης των ΑΜΕΑ, δημιουργώντας ένα καφέ-εστιατόριο που το διαχειρίζονται άτομα από ευπαθείς ομάδες. Καλλιεργούν παράλληλα κάποια στρέμματα βιολογικών προϊόντων, από όπου παίρνουν τις πρώτες ύλες για το εστιατόριο τους.
Η Γεωργία Ραφάν, η οποία διέμενε για πολλά χρόνια στη Σκωτία, ήταν εκείνη που έφερε την εμπειρία της και την αγάπη της και έστησε όλο αυτό το ξεχωριστό καφέ, εργαστήρι, αυτόν τον χώρο λόγου και τέχνης, όπως χαρακτηριστικά αυτοσυστήνεται το μαγαζί. Εδώ οι ατομικές ικανότητες αξιοποιούνται, η δημιουργικότητα προβάλλεται και η κοινωνικοποίηση και η έξοδος στον κόσμο παίρνει μορφή. Εδώ, η διαφορετικότητα λειτουργεί ενωτικά.
Ολα αποδείκνυαν ότι οι ατέλειες μας όταν αξιοποιηθούν σωστά δίνουν καρπούς. Σαν τους σπάνιους και ευεργετικούς καρπούς του μύρτιλου… Φύγαμε πλήρεις, με την υπόσχεση να επιστρέψουμε σύντομα.
