Στις 11 Ιουνίου 1955 συνέβη το χειρότερο δυστύχημα σε αγώνες αυτοκινήτου, κατά τη διάρκεια των 24 Ωρών του Λε Μαν. 83 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.
Οι 24 Ώρες του Λε Μαν είναι ένας από τους διασημότερους αγώνες αυτοκινήτου παγκοσμίως. Διεξάγεται ανελλιπώς κάθε χρόνο από το 1923 στη γαλλική πόλη Λε Μαν (Le Mans), σε μια διαδρομή μήκους 13,5 χιλιομέτρων, η οποία αποτελείται από την πίστα της περιοχής και τμήματα δρόμων που κλείνουν για την περίσταση. Είναι αγώνας αντοχής, καθώς διαρκεί 24 ώρες και λαμβάνουν μέρος αυτοκίνητα διαφόρων κατηγοριών, από πρωτότυπα έως τουρισμού. Στην αρχή, το κάθε αυτοκίνητο είχε έναν οδηγό, ο οποίος έπρεπε να καλύψει μόνος του όλο τον αγώνα. Αργότερα, οι οδηγοί έγιναν δύο και στις μέρες μας τρεις.
Ο αγώνας του 1955 ήταν προγραμματισμένος για τις 11 και 12 Ιουνίου και «μετρούσε» στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σπορ Αυτοκινήτων. Η εκκίνηση δόθηκε στις 4 το απόγευμα της 11ης Ιουνίου, ενώπιον 500.000 θεατών. Τα αυτοκίνητα που θα πρωταγωνιστούσαν ήταν οι Μερσέντες, Τζάγκιουαρ, Μαζεράτι, Φεράρι και Άστον Μάρτιν, αλλά όλων τα βλέμματα ήταν στραμμένα στη νέα Mercedes-Benz 300 SLR, το σασί της οποίας ήταν κατασκευασμένο από μαγνήσιο για λιγότερο βάρος και καλύτερες επιδόσεις. Τα τρία αυτοκίνητα οδηγούσαν τα δίδυμα των Πιερ Λεβέγκ και Τζον Φιτς, Χουάν Μανουέλ Φάνχιο και Στίρλινγκ Μος (θρυλικά ονόματα της Φόρμουλα 1), Καρλ Κλινγκ και Αντρέ Σιμόν.
Το φοβερό δυστύχημα έγινε στις 6:26 το απόγευμα και ενεπλάκησαν τέσσερα αυτοκίνητα. Όλα ξεκίνησαν από τον προπορευόμενο Μάικ Χόθορν, που οδηγώντας μια Jaguar D-Type έλαβε την εντολή να μπει στα πιτς. Μόλις είχε περάσει ένα πιο αργό αυτοκίνητο, την Austin-Healy 100 του Λανς Μακλίν, όταν φρέναρε σχεδόν απότομα για να μπει στα πιτς. Το αυτοκίνητο του Μακλίν λοξοδρόμησε για να αποφύγει τη σύγκρουση, αλλά δεν πρόσεξε ότι από πίσω του έρχονταν δύο γρηγορότερα αυτοκίνητα, οι Mercedes-Benz 300 SLR των Φάνχιο και Λεβέγκ. Ο Φάνχιο ήταν στη δεύτερη θέση του αγώνα και προσπαθούσε να ντουμπλάρει τον Λεβέγκ. Ο Γάλλος εγκλωβίστηκε και δεν είχε χρόνο να αντιδράσει. Η Μερσέντες του χτύπησε από πίσω την Austin-Healy 100 του Λανς Μακλίν και απογειώθηκε.
Αφού διέγραψε μια θεαματική τροχιά στον αέρα, χτύπησε στις μπαριέρες της αριστερής πλευράς της πίστας, έπιασε φωτιά και στην κυριολεξία διαλύθηκε. Φλεγόμενα τμήματα του αυτοκινήτου έπεσαν στο πλήθος, ανάμεσά τους και η μηχανή, που ήταν μια σκέτη βόμβα, σύμφωνα με την περιγραφή ενός αυτόπτη μάρτυρα. Και σαν μην έφτανε αυτό, οι πυροσβέστες προσπάθησαν να σβήσουν τη φωτιά των υπολειμμάτων του αυτοκινήτου με λάθος υγρό. Χρησιμοποίησαν μόνο νερό, προκαλώντας νέα έκρηξη.
Από το σκηνικό αυτό που θύμιζε Κόλαση του Δάντη σκοτώθηκαν 82 θεατές, ενώ από τα συντρίμμια της Μερσέντες ανασύρθηκε ό,τι είχε απομείνει από το σώμα του γάλλου πιλότου Πιερ Λεβέργκ. Εν τω μεταξύ, η Austin-Healy του Λανς Μακλίν, που δέχτηκε το χτύπημα της Μερσέντες του Λεβέγκ, προσέκρουσε με τη σειρά της στις μπαριέρες, προτού επιστρέψει ακυβέρνητη στη πίστα. Ένας ακόμη θεατής έχασε τη ζωή του, ενώ ο ΜακΛίν σώθηκε. Έτσι, ο συνολικός απολογισμός του δυστυχήματος ήταν 84 νεκροί και πάνω από 100 τραυματίες.
Ο αγώνας συνεχίσθηκε με απόφαση των διοργανωτών, για να δώσουν την ευκαιρία στα σωστικά συνεργεία να συνεχίσουν απρόσκοπτα το έργο τους και να μην προκληθεί κυκλοφοριακή συμφόρηση στους δρόμους από τους αποχωρούντες θεατές. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, όταν ο αριθμός των θυμάτων είχε πλέον επιβεβαιωθεί, η Μερσέντες, που προηγείτο με τον Φάνχιο στον αγώνα, αποφάσισε να αποσύρει τα αυτοκίνητά της, σε ένδειξη σεβασμού στη μνήμη των νεκρών. Επέστρεψε στην αγωνιστική δράση χρόνια αργότερα. Οι άλλες ομάδες συνέχισαν τον αγώνα και νικητής αναδείχθηκε το απόγευμα της επομένης μέρας ο άγγλος Μάικ Χόθορν, ο άνθρωπος από τον οποίο είχε ξεκινήσει η φοβερή καταστροφή. Εναντίον του δεν προέκυψε καμία ευθύνη, καθώς η ερευνητική επιτροπή που συστήθηκε γι’ αυτό το σκοπό κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όλα έγιναν σύμφωνα με την αγωνιστική πρακτική.
Ο θάνατος τόσων πολλών ανθρώπων, εξαιτίας της έλλειψης μέτρων ασφαλείας, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στην Ευρώπη, που έφθασαν μέχρι την απαγόρευση αγώνων σε πίστα στη Γαλλία, την Ελβετία, τη Γερμανία και άλλες χώρες, μέχρι να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα. Μάλιστα, στην Ελβετία η απαγόρευση ήρθη μόλις την 1η Ιουνίου 2007, με απόφαση της Βουλής.
