Τον τελευταίο χρόνο πέρασε αναγκαστικά στην ημερήσια ατζέντα, –ειδησεογραφική
πολιτική και οικονομική– το θέμα των μη εξυπηρετούμενων δανείων στις ελληνικές τράπεζες…
Διαβάζουμε εξαιρετικούς και επινοητικούς ορισμούς:
«Καυτή πατάτα» για την κυβέρνηση, «κόκκινα ή κοκκινισμένα δάνεια» για την Τράπεζα της Ελλάδος και τις ανέκαθεν πάνσοφες και άλλοτε στιβαρές, διοικήσεις των τραπεζών, «καθυστερημένα» (άλλως retarded), όπως κάθε τι το ελληνικόν για την τρόικα, την Ευρώπη, κ.ο.κ.
Επιχειρούμε, επίσης, ως ανήσυχοι και ενεργοί πολίτες (!) να βρούμε και να αξιολογήσουμε το ακριβές ύψος των μη εξυπηρετούμενων δανείων, και διαπιστώνουμε με μια μικρή σύγχυση πως αλλάζει ανάλογα με την πηγή πληροφορίας:
77 δις ισχυρίζεται η Τραπεζα της Ελλάδος με τάση για μείωση λόγω ρυθμίσεων, 98 δις το άθροισμα των δημοσιευμένων στοιχείων των τραπεζών, 100 και πλέον δις για τους πολιτικούς. Αντιλαμβανόμαστε ότι από τα οριστικώς καθυστερημένα, διακρίνονται κάποια λιγότερο καθυστερημένα, που αφαιρούνται από το σύνολο γιατί έδειξαν μια ελαφριά κίνηση λίγο πριν ξεψυχήσουν. Μαθαίνουμε, επίσης, όπως υποπτευόμασταν, πως αν οφείλεις 1000 ευρώ δόση και δεν πληρώνεις γιατί δεν έχεις, αλλά λίγες ώρες πριν εκπνεύσει η προθεσμία των 90 ημερών βρεις 5 και τα καταθέσεις έναντι, δεν «κοκκινίζεις» και το δανειάκι σου λογιστικά φέρεται εξυπηρετούμενο κανονικότατα…
Άρα πιθανολογούμε πως το πραγματικό νούμερο είναι μεγαλύτερο. Στη συνέχεια, ως παραγωγικά σκεπτόμενοι άνθρωποι (!) αναζητούμε την καλύτερη από τις διατυπωμένες προτάσεις για λύση:
Ενδεικτικά σταχυολογούμε τη γενικευμένη νομοθετική ρύθμιση των δανείων αυτών, τη δημιουργία μιας «κακής τράπεζας», τη μετοχοποίηση των υποχρεώσεων των επιχειρήσεων (όποιος χρωστάει ξέρει, δεν θα πονέσει), και την πώληση των δανείων σε πρόθυμα κορακο-funds προκειμένου να εξυγειανθεί –προς Θεού- το τραπεζικό σύστημα, η κολόνα της ελληνικής οικονομίας. Και μετά, αν είμαστε τυχεροί και μπο-ρούμε να πληρώνουμε ή ακόμα καλύτερα δεν χρωστάμε στην τράπεζα, αλλάζουμε κανάλι, σταθμό ή site. Γιατί αν είμαστε απ’ τους υπόλοιπους πάμε ζαλισμένοι για ύπνο με το γνωστό σφίξιμο στο στομάχι, περιμένοντας το γνωστό πρωινό τηλέφωνο υπενθύμισης της δόσης και αναρωτιόμαστε…
…ήμουν πάντα καθυστερημένος;
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη εφημερίδα Fx-news (ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2014)
