Στις 170.000 ανέρχεται στην Ελλάδα ο αριθμός των παιδιών με ειδικές ανάγκες (από μαθησιακές δυσκολίες έως διάφορες μορφές αναπηρίας) που φοιτούν στις βαθμίδες εκπαίδευσης από την προσχολική έως και τη δευτεροβάθμια. Από αυτά τα παιδιά 35.000 φοιτούν σε σχολεία ειδικής αγωγής.
Τα παραπάνω αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αναπληρωτής καθηγητής του τμήματος Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής της Σχολής Κοινωνικών Ανθρωπιστικών Επιστημών και Τεχνών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Ιωάννης Αγαλιώτης, με αφορμή ημερίδα με θέμα «Ειδική-αγωγή-αποκατάσταση: Από την επιστημονική έρευνα στη σχολική τάξη» που διοργανώνει το Τμήμα του.
«Σήμερα η φοίτηση των παιδιών με ειδικές ανάγκες στο γενικό σχολείο είναι από τις πιο ισχυρές τάσεις. Γι’ αυτό καταβάλλονται προσπάθειες να διαμορφωθεί το γενικό σχολείο έτσι ώστε να κρατήσει το μεγαλύτερο κομμάτι των μαθητών με ειδικές ανάγκες. Σήμερα ακόμη και στα πιο πλούσια κράτη του κόσμου επιδιώκουν το γενικό σχολείο να εξυπηρετεί τους μαθητές με αναπηρίες. Το ζητούμενο είναι ο μαθητής με αναπηρία που φοιτά στα γενικό σχολείο, να συμμετέχει και να παρουσιάζει πρόοδο και όχι να κάνει ό,τι κάνουν οι συμμαθητές του. Κρατώντας αυτούς τους μαθητές σε χωριστές μονάδες τους κρατούμε μακριά από την κοινωνία δημιουργώντας τους ψυχοκοινωνικά προβλήματα ή προβλήματα αλληλοαποδοχής» επισημαίνει ο κ Αγαλιώτης.
Η ημερίδα διοργανώθηκε με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία στοχεύοντας στην προαγωγή της σύνδεσης μεταξύ της σύγχρονης επιστημονικής έρευνας στην ειδική αγωγή-αποκατάσταση και της καθημερινής πράξης στις σχολικές μονάδες και τους φορείς εκπαίδευσης των μαθητών με ειδικές ανάγκες.
Σε έρευνα του με θέμα «Ποια επίδραση μπορεί να έχουν στην εκπαιδευτική συμπερίληψη οι πεποιθήσεις των εκπαιδευτικών για το πρόγραμμα σπουδών του γενικού σχολείου;», η οποία παρουσιάζεται στην ημερίδα, ο κ Αγαλιώτης αναφέρει ότι η αποτελεσματικότητα της εκπαιδευτικής συμπερίληψης εξαρτάται σε σημαντικότατο βαθμό από την ετοιμότητα και ικανότητα των εκπαιδευτικών για υλοποίηση τροποποιήσεων και προσαρμογών στο πρόγραμμα σπουδών του γενικού σχολείου, με στόχο την πρόσβαση μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στις μαθησιακές διαδικασίες και την επίτευξη μετρήσιμης προόδου.
«Η ετοιμότητα για τροποποιήσεις και προσαρμογές προγραμμάτων εξαρτάται από τις πεποιθήσεις σχετικά με τη γενική ποιότητα του προγράμματος σπουδών και την εκτίμηση για τον όγκο των απαιτούμενων αλλαγών ώστε το πρόγραμμα να γίνει λειτουργικό. Οι αρνητικές πεποιθήσεις και εκτιμήσεις οδηγούν σε αντίσταση στην αλλαγή και άρνηση σύμπραξης στην υλοποίηση καινοτομιών. Τι μπορεί να γίνει λοιπόν για να βελτιωθεί η κατάσταση; Επιστημονικά οργανωμένη ενημέρωση όλων των εμπλεκομένων για την κεντρική σημασία της φύσης και της ποιότητας του προγράμματος σπουδών του γενικού σχολείου στο πλαίσιο της συμπερίληψης. Σταδιακή, αλλά συστηματική, εφαρμογή του καθολικού, αλλά και του ανάστροφου, σχεδιασμού προγραμμάτων σπουδών, σύμφωνα και με τις σχετικές διατάξεις. Επιτόπια υποστήριξη εκπαιδευτικών και άλλων επαγγελματιών που εμπλέκονται στην υποστήριξη των ΑμεΑ, από ειδικευμένους επιστήμονες στην τροποποίηση προγραμμάτων. Όχι διαλέξεις επί των τροποποιήσεων, αλλά τροποποιήσεις στην τάξη. Συμπλήρωση αναλυτικού προγράμματος σπουδών με φυλλάδιο που θα περιέχει πολλά παραδείγματα συγκεκριμενοποίησης στόχων σύμφωνα με τις ανάγκες μαθητών και οδηγίες διατύπωσης αντικειμενικών διδακτικών στόχων» αναφέρει ο κ.Αγαλιώτης.
